Ο π. Ευσέβιος ήταν άρχοντας στη φιλοξενία. Όταν έρχονταν προσκυνητές με λεωφορεία από άλλες πόλεις, ήθελε να τους περιποιούνται οι μοναχές όσο καλύτερα μπορούσαν, αν και οι συνθήκες για τη φιλοξενία ήταν δύσκολες. Στο τέλος, τους έλεγε λίγα λόγια και δεν παρέλειπε να τους ευχαριστήσει: «Μας δώσατε πολλή χαρά. Μας ξεκουράσατε! Σας ευχαριστούμε πολύ που ήρθατε». Μοίραζε δε σε όλους από ένα μικρό σταυρό ή μια πλαστικοποιημένη εικόνα του Αγίου (Ιωάννη Θεολόγου). Οι άνθρωποι έφευγαν ενθουσιασμένοι από την αγάπη του.
Το πνεύμα αυτό της φιλοξενίας του μακαρίου Γέροντος το συναντάμε στους βίους και τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Ο Άγιος Θεόδωρος Εδέσσης γράφει: «Όταν δεχόμαστε τους αδελφούς που μας επισκέπτονται, να μην το θεωρούμε σαν ενόχληση και διακοπή της ησυχίας, για να μη ξεπέσομε από τον νόμο της αγάπης· ούτε να τους φιλοξενούμε σαν να τους κάνομε την χάρη, αλλά μάλλον να τους φιλοξενούμε σαν να δεχόμαστε εμείς χάρη και σαν να είμαστε υποχρεωμένοι γι’ αυτό, παρακαλώντας τους με χαρά, όπως μας έδωσε παράδειγμα ο Πατριάρχης Αβραάμ» (1).
Επιθυμία του ήταν να μη φεύγει κανείς από το Μοναστήρι χωρίς φαγητό μετά τις δώδεκα το μεσημέρι. «Θα μείνετε» έλεγε, και επέμενε· «ο Άγιος Ιωάννης δεν δίνει άδεια να φύγετε τέτοια ώρα νηστικοί». Συμβούλευε τις μοναχές: «Να μην ρωτάτε. Τι θα πουν οι άνθρωποι; Βάλτε τους κάτι απλό, ότι έχουμε. Ο Γέροντάς μου στη Λαύρα –αγία η ψυχή του- δεν άφηνε κανέναν να φύγει νηστικός». Και εκείνες με προθυμία ετοίμαζαν. Αρκεί που ήξεραν ότι ευαρεστείται ο Γέροντας και δι’ αυτού ο Θεός.
- Θεοδώρου Επισκόπου Εδέσσης, Εκατό ψυχωφελή κεφάλαια, 84’, Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, τ. Β΄, εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσ/νικη 1985, σελ. 28
Ιερομόναχος Ευσέβιος Γιαννακάκης, Επίγειος Άγγελος και Ουράνιος Άνθρωπος (1910-1995), Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Αίγιο