Με τέτοιους αγώνες που έκανε η Σοφία έλαβε το χάρισμα της διοράσεως και διέκρινε σε τι πνευματική κατάσταση βρίσκεται ο καθένας.
Κάποια κυρία επισκεπτόταν συχνά την Σοφία και μία φορά έφερε μαζί της μία φιλενάδα της από τον Τριπόταμο. Όταν την είδε για πρώτη φορά η Σοφία της είπε: «Ολυμπία, εσείς είστε καλοί άνθρωποι, αν και είστε κουμμουνιστές».
Μερικές φορές κάποιους επισκέπτες δεν τους επέτρεπε να μπουν στο κελλί της. Όταν αισθανόταν ότι δεν είναι καθαρός ο άνθρωπος, τον άφηνε έξω από το κελλί της λέγοντάς του: «Δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά κάτσε εκεί που είσαι, κάνε τον σταυρό σου και όπου πας, άμα πιστεύης, το ίδιο είναι». Και όταν έφυγε ο άνθρωπος ζητούσε συγχώρηση από την Παναγία και έλεγε: «Παναγία μου, συγχώρεσέ με, αλλά έτσι έπρεπε να γίνη». Και όταν το ίδιο άτομο μετανοούσε, εξωμολογείτο, άλλαζε τρόπο ζωής και ξαναερχόταν πάλι, τότε καταλάβαινε την αλλαγή του, τον δεχόταν με χαρά, λέγοντάς του: «Καλώς τον, τι έχεις; Άντε έλα να σε ακούσω». Καθόταν υπομονετικά με τις ώρες αλλά η συζήτηση ήταν μόνο γύρω από πνευματικά θέματα.
Έλεγε η γερόντισσα Σοφία: «Η αμαρτία πλήθυνε πολύ. Σαν σύννεφο ανέβηκε και σκέπασε τον ουρανό. Ο ουρανός μαύρισε και η μαυρίλα κατεβαίνει όλο και προς τα κάτω. Το κακό θα έρθη από την Βουλγαρία».
«Στην Αθήνα τόσες χιλιάδες κόσμος στην Εκκλησία δεν πηγαίνουν, τρέχουν στα γήπεδα. Αλλά βλέπω ότι ο Θεός θα δώση ένα χαστούκι για να συνετισθούν. Τα αθώα θα φύγουν, τα αθώα θα την πληρώσουν», και άρχισε να κλαίη. Πράγματι στις 8-2-1981 στο στάδιο Καραϊσκάκη στην θύρα 7 σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα σκοτώθηκαν 21 άτομα και ήταν εκατοντάδες τραυματίες.
«Βλέπω ότι δεν πάει άλλο. Δεν μετανοούν οι γονείς. Πλήθυνε η αμαρτία η σαρκική, μακροθυμεί ο Κύριος και περιμένει, περιμένει. Λυπάμαι, ο Θεός θα θερίσει τα παιδιά. Άλλοι φταίνε, άλλοι θα πληρώσουν. Τα αθώα παιδιά θα φύγουν». Μετά που έγινε το ατύχημα στα Τέμπη είπε συγγενικό πρόσωπο των σκοτωθέντων παιδιών: «Τα θέρισε τα παιδιά μας», και τότε κατάλαβαν όσοι είχαν ακούσει που αναφερόταν η προφητεία της γερόντισσας Σοφίας.
«Πονάει η ψυχή μου. Θα έρθει ο καιρός που οι Χριστιανοί θα δυσκολεύονται να βρουν άνθρωπο πνευματικό να αναπαυθούν. Θα δυσκολεύονται να ακούσουν λόγο Θεού και να αναπαυθούν στις Εκκλησίες. Τότε θα κλειστούν και θα προσεύχονται στα σπίτια τους».
«Όσο περνούν τα χρόνια θα δυσκολεύονται οι άνθρωποι να συνεννοούνται μεταξύ τους. Σε κάθε σπίτι ένας θα μείνη, δεν θα μπορούν μαζί».
Κάποτε η κ. Δήμητρα από την Νέα Νικομήδεια αντιμετώπιζε ένα μεγάλο πειρασμό. Μη μπορώντας να τον αντέξη ξεκίνησε να πάει στην γερόντισσα Σοφία για να παρηγορηθή. Φθάνοντας στο Βήμα του Αποστόλου Παύλου ανέβηκε και κάθησε λίγη ώρα εκεί και προσευχήθηκε για να μην πάη θλιμμένη στην γιαγιά και την στενοχωρήσει. Φθάνοντας στο σπίτι της γερόντισσας Σοφίας είδε την κόρη της Βίκυ να την περιμένη κρατώντας τον δίσκο με δυό ποτήρια νερό και δυό καφέδες. Την υποδέχθηκε λέγοντας: «Έλα κυρά-Δήμητρα σε περιμένουμε. Εδώ και λίγη ώρα μου είπε η μάννα μου: “Σήκω, Βίκυ, κάνε δυό καφέδες για μένα και την αδελφή Δήμητρα που έρχεται”. Ακούγοντας αυτά η κ. Δήμητρα ένιωσε ανακούφιση από το βάρος του πειρασμού που πίεζε την ψυχή της. Πίστευε ότι η γερόντισσα Σοφία με την χάρη που είχε από τον Κύριο είδε τον πειρασμό της και για να την δυναμώση πνευματικά και να την βοηθήση άφησε να φανή το προορατικό χάρισμα που είχε και πάντοτε με πολλή ταπείνωση και επιμέλεια έκρυβε.
Συμβούλευε: «Όταν κάνης το σημείο του Σταυρού, τα τρία δάχτυλα να είναι ενωμένα καλά, σφιχτά σαν ένα να φαίνωνται, αργά και σωστά να κάνης τον Σταυρό σου, όχι βιαστικά και επιπόλαια».
«Να λέτε 40 φορές το “Κύριε ελέησον” κρυφά ακόμα και όταν είστε με παρέα δίχως να σας καταλάβουν και όταν περπατάτε στον δρόμο ή ταξιδεύετε με αυτοκίνητο. Το “Κύριε ελέησον” είναι μια ολοκληρωμένη προσευχή. Μια φορά την ημέρα να λέτε την ευχή του αγίου Μαρδαρίου «Δέσποτα Θεέ…». Να λέτε τους χαιρετισμούς στην Παναγία μας. Να κάνετε την Παράκληση ταπεινά και ότι ζητάτε θα το εκπληρώσει η Παναγία μας, μόνο να έχουμε υπομονή. Γνωρίζει Εκείνη καλύτερα από μας».
«Όταν έχετε κάποιο πρόβλημα, όταν βρίσκεσθε σε ανάγκη και δεν έχετε αγιασμό, να σταυρώνετε τις παλάμες σας, όπως όταν παίρνομε αντίδωρο, να τις γεμίζετε με νερό βρύσης και να λέτε: “Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος” και να πλένετε το πρόσωπό σας προς τα πάνω, προς το μέτωπο και θα ανακουφίζεστε, θα βοηθιέστε».
…
Κάποια μέρα που μιλούσε με τον γυιό της λέγει σοβαρά η γιαγιά Σοφία: «Ε, παιδί μου, εγώ θα φύγω. Τώρα δεν μπορείς να με κλείσης τον δρόμο. Αρχάς της εβδομάδος φεύγω». Εκείνος δεν κατάλαβε και ρώτησε που θα πάει. Του εξήγησε πάλι: «Τώρα τον δρόμο μου δεν μπορείς να μου τον κλείσης, όπως τον έκλεισες τότε και μου έδωσες τρία χρόνια παράταση». Τότε είχε αρρωστήσει από ειλεό. Ο γυιός της την πήγε στο Νοσοκομείο, την έκαναν εγχείρηση και έζησε άλλα τρία χρόνια. Διηγείται ο γυιός της «Την ημέρα που εκοιμήθη εγώ εργαζόμουν στην οικοδομή και η αδελφή μου πήγε να την δη. Μου τηλεφώνησε και μένα και πήγα γρήγορα. Μόλις με είδε, κούνησε το κεφάλι της και είπε: “Φεύγω”, και τέλειωσε».
Εκοιμήθη παραμονής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στις 13 Σεπτεμβρίου 1983. Ακόμα και μετά την κοίμησή της συνεχίζουν οι άνθρωποι να πηγαίνουν στο κελλάκι της, την δικέλλα, να προσεύχωνται και να ζητούν την ευχή της για τα προβλήματά τους.
Αιωνία η μνήμη της γερόντισσας Σοφίας. Αμήν.
Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Α΄, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος»