Με το μυστήριο του γάμου δύο νέοι άνθρωποι δέχονται την ευλογία και την χάρι του Χριστού, και με το ισχυρό αυτό πνευματικό εφόδιο καλούνται να βγουν στο πέλαγος της ζωής. Κατά την διάρκεια του Μυστηρίου, η Εκκλησία εύχεται, να δώση ο Θεός στους συζύγους «ομόνοιαν ψυχών και σωμάτων», λόγος που σημαίνει ότι η αγάπη του ζεύγους πρέπει να είναι ολοκληρωτική και να αγκαλιάζη κάθε πτυχή της υπάρξεώς τους. Διότι με αυτήν την αρετή της αγάπης θα υπερνικήσουν οι δύο σύζυγοι κάθε δυσκολία που θα συναντήσουν στην ζωή τους.
Κατά την διάρκεια βέβαια της κοινής πορείας του άνδρα και της γυναίκας μέσα στον γάμο, είναι φυσικό να υπάρξουν στιγμές δύσκολες. Στιγμές κατά τις οποίες και οι δύο βλέπουν και βιώνουν «του βίου την θάλασσαν την υψουμένην». Είναι οι περιστάσεις κατά τις οποίες κλονίζεται η πίστη στον Θεό και η ελπίδα στο άπειρο έλεός Του, φανερώνεται η ανθρώπινη αδυναμία, και η αγάπη της συζυγικής ενώσεως τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Στις δύσκολες αυτές στιγμές είναι αποφασιστικής σημασίας η ύπαρξη ενός κοινού πνευματικού πατέρα που θα σταθή με διάκριση και αγάπη δίπλα στο ζευγάρι. Ο Πνευματικός θα προσπαθήση κατ’ αρχήν, με τον φωτισμό της Χάριτος και την πείρα που έχει, να διαγνώση ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα, και να βρη την κατάλληλη λύση. Στη συνέχεια θα πλησιάση με την ίδια διακριτική αγάπη τους δύο συζύγους, και σαν καλός Σαμαρείτης, θα προσπαθήση να επιθέση στην τραυματισμένη συζυγική αγάπη το έλαιον της θείας ευσπλαχνίας και τον καλό οίνο της άπειρης φιλανθρωπίας του Χριστού.
Οι Άγιοι μας βοηθούν να καταλάβουμε ποια πρέπει να είναι η στάση μας σ αυτούς που έπεσαν στην αμαρτία. Πρέπει να είναι πόνος αγάπης. Ας τους βοηθήσουμε να νοιώσουν την αγάπη του Θεού. Ήπιαν το φαρμάκι της αμαρτίας. Ας γευθούν τη γλύκα του θείου ελέους
Στην περίπτωση που κάποιος από τους δύο έπεσε σε σοβαρή αμαρτία (π.χ. οποιαδήποτε σχέση με τρίτο πρόσωπο, που μπορεί να φθάση μέχρι και την μοιχεία), ο Πνευματικός θα βοηθήση τον αμαρτήσαντα να σηκωθή από την πτώση. Ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος έλεγε σχετικά σε Πνευματικό: «Οι ʼγιοι μας βοηθούν να καταλάβουμε ποια πρέπει να είναι η στάση μας σ’ αυτούς που έπεσαν στην αμαρτία. Πρέπει να είναι πόνος αγάπης. Ας τους βοηθήσουμε να νοιώσουν την αγάπη του Θεού. Ήπιαν το φαρμάκι της αμαρτίας. Ας γευθούν τη γλύκα του θείου ελέους».
Ο Πνευματικός θα βοηθήση και τον μη αμαρτήσαντα να δεχθή με ανάλογο πνευματικό τρόπο το γεγονός: δηλαδή να συμπονέση τον σύζυγο που τραυματίσθηκε πνευματικά, και να τον πλησιάση με αγάπη και συγχωρητικότητα, ώστε να χωρέσουν μαζί και οι δύο (συν-χωρήσουν) μέσα στην τραυματισμένη οικογένεια. Υπάρχουν περιπτώσεις που με την βοήθεια μιας σωστής συμβουλής κάποιος δέχθηκε όχι μόνο την μετάνοια του συζύγου, αλλά και το ξένο παιδί σαν να ήταν δικό του!
Στην περίπτωση που η αμαρτία δεν έχει γίνει φανερή, ο Πνευματικός προσέχει να μην αποκαλύψη την πτώση του ενός εκ των συζύγων στον άλλο. Διότι δυστυχώς πολλές φορές ο ένας προσπαθεί να εκμαιεύση μία επιβεβαίωση των υπονοιών του για τον άλλον από τον Πνευματικό, πράγμα που αν γίνη μπορεί να έχη ολέθριες συνέπειες. Ο Πνευματικός λοιπόν καλείται να σκεπάση τον πταίσαντα, για να σωθή η οικογένεια. Όλη αυτή η εργασία του Πνευματικού ασφαλώς θα συνοδεύεται από την αγαπητική και καρδιακή προσευχή του για το ζεύγος που κινδυνεύει να καταποντιστή από τα κύματα της αμαρτίας.