Αλλά για να καταλάβουμε με πόσην τέχνη μετασχηματίζεται, κατά την Γραφήν, ο διάβολος σε άγγελον φωτός, αναφέρω και το ακόλουθο:
Όταν εγκαταβιώσαμε στο Μπουραζέρι, ένας γείτονας ασκητής μας επισκέφθηκε. Αφού αναπαύθηκε πολύ, καθώς έλεγε, με το πρόγραμμα το κελλιού μας, εξομολογήθηκε στον Γέροντα. Στην συνέχεια μπήκε στο ίδιο πρόγραμμα της αγρυπνίας στο κελλάκι του. Κατά δε την ώρα της Θ. Λειτουργίας, δηλαδή μεσάνυχτα, ερχόταν και αυτός με το φαναράκι του και συμμετείχε στην θεία λατρεία καθημερινώς.
Δεν πέρασαν όμως πολλές ημέρες και ο ασκητής αυτός διαφώνησε με τον Γέροντα. Τα χαλάσανε κι έφυγε. Βγαίνοντας από το κελλάκι του Γέροντα, έτυχε να είμαι απ’ έξω. Το μόνο που έπιασε το αυτί μου, άκουσα να μονολογή ο ασκητής: «Ακούς εκεί να μη πιστεύη! Τον Χριστό να λέη διάβολον!».
Απόρησα γι’ αυτά που άκουσα αλλά δεν μπορούσα να υπεισέλθω σε θέματα εξομολογήσεως. Αφού ξέκοψε τελείως από εμάς, τον συναντώ μια μέρα με το γαϊδουράκι του στον δρόμο των Καρυών. Αφού αλληλοχαιρετηθήκαμε εγκαρδίως, στη συνέχεια ρώτησα, γιατί άργησε να ξανάλθη στο Μπουραζέρι. Τότε βρήκε την ευκαιρία να μου εξηγήση:
– Εγώ πάτερ, αναπαύθηκα μαζί σας. Είμαι ασκητής από τον άη-Βασίλη. Έφθασα και τον παππού σας Ιωσήφ. Έκαμα μεγάλους αγώνες στα όρη και τις σπηλιές της ερήμου. Αυτό ο Χριστός το εκτίμησε. Γι’ αυτό και πολλές φορές τον είδα φανερά· ζωντανά. Καταλαβαίνεις; Το λέω στον Γέροντα σου και τι μου απαντά; «Μη πιστεύεις τέτοια πράγματα· είναι της πλάνης». Επιμένω· επιμένει. Στο τέλος του λέω: «Διαφωνώ και φεύγω. Όμως όταν βγουν οι προφητείες που μου είπεν ο Χριστός, τότε θα καταλάβης ποιος είναι ο π. Γ. και ποιος από τους δύο είναι ο πλανεμένος!».
Και πάλιν μονολογεί: «Ακούς εκεί! Τον Χριστό να λέη διάβολον!». Λαμβάνω λοιπόν θάρρος και ρωτώ:
– Καλά πάτερ και τι σου είπεν ο Χριστός;
– Τι είπεν ο Χριστός! Τώρα βλέπεις τον π. Γ. μ’ ένα γαϊδουράκι και λες αυτός δεν είναι τίποτε. Αύριο όμως θα τρίβης και συ τα μάτια σου και θα λες· μα αυτός είναι;
– Δηλαδή Γέροντα;
– Το πρώτο, που σύντομα θα το δης, εντός ολίγου θα με φωνάξουν για ηγούμενο στην Μονή Γρηγορίου. Αυτό το περίμενα χρόνια. Όμως να· τα ‘μαθες ότι παραιτήθηκε ο ηγούμενος. Αφού εκεί θα διαπρέψω, τότε είναι που θα θαυμάσης. Μόνο αυτό θα γίνη όταν πεθάνη ο πατριάρχης. Όταν ακούσης να κτυπούν οι καμπάνες του Πρωτάτου χαρμόσυνα, τότε γνώριζε, ότι σηκωτό με πάνε για πατριάρχη στην Πόλι.
Το γεροντάκι αυτό, καλοκάγαθο κατά τα άλλα, αλλά και πράγματι αγωνιστής ως προς τα μοναχικά του χρέη, παρέμεινε μ’ αυτήν την πλάνη μέχρι βαθυτάτου γήρατος. Τέλος γηροκομήθηκε στην Ι. Μ. Γρηγορίου, προσδοκώντας ακόμη ότι θ’ ανακαινισθή «ως αετού η νεότης του» (Ψαλμ. ρβ’ 5), προς εκπλήρωσιν των προρρήσεων και επαγγελιών!
Ωστόσο, από τον γηροκόμον της άνω Μονής, με πολλήν χαράν πληροφορήθηκα ότι λίγο πριν το τέλος του ανεκάλεσεν όλα όσα επίστευεν, αλλά και προείδε το τέλος του λέγοντας: «Ξεχάστε, ότι σας έλεγα· σύντομα φεύγω για την άλλη ζωή».
…
Είναι ακόμη μία κατηγορία ανθρώπων που χλευάζονται από φαντασίες και παρομοίου είδους πλάνες. Αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι δεν εξομολογούνται καθόλου, είτε δεν έχουν καθαρή εξομολόγησιν των λογισμών τους.
Συνήθιζε να τονίζη ο Γέροντας, ότι καλόγηρος που πιστεύει στους λογισμούς του είναι πλανεμένος. Μας υπενθύμιζε δε κάποτε και το πάθημα του παραδελφού του, Μοναχού Ιωάννη, στον οποίο εμφανιζόταν ο σατανάς ως άγγελος Κυρίου. Αφού τον έπεισε πρώτα να μην εξομολογείται στον Γέροντα, κατάρτισε το σχέδιο να τον ρίψη στον γκρεμμόν να τον σκοτώση. «Ευτυχώς όμως, λέγει, ο Γέροντάς μου (Γ. Ιωσήφ) φωτίστηκε και τον πρόλαβε· τον γλύτωσε το παρά πέντε».
Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης, ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος της νοεράς προσευχής, Ιερομονάχου Ιωσήφ, 2004