Όταν έρθει η Χάρις του Θεού, δεν βλέπουμε τίποτε. Φεύγει η Θεία Χάρις; Όλα τα βλέπουμε, του ψύλλου το πήδημα βλέπουμε. Το προβάλλει ο διάβολος, το ξυπνάει μέσα στο μυαλό και του κάνει «χημική ανάλυσι». «Τώρα έκανε αυτό η Γερόντισσα, τώρα έκανε εκείνο!». Που το παίρνει το μάτι του μοναχού; Το παίρνει όμως. Ψαχουλεύει να βρη, να κάνη, να δη, να ξετρυπώσει τις αδυναμίες του αδελφού. Γιατί έχει το νου εκεί. ʼμα έχει το νου στον Θεό και στον θρόνο της Παναγίας, δεν θα τα βλέπη, ούτε θα παρακολουθή ούτε τίποτε. Γιατί θα είναι ο νους στον θρόνου του Θεού και θαχη ειρήνη, γαλήνη και δεν θαχη στενοχώρια ούτε θλίψι. Τίποτε, τίποτε. Θα λέη: «παραχώρησε ο Θεός να ταπεινωθώ, κάτι δεν πάει καλά στον αγώνα μου, εγώ φταίω».
Τι ωραίο πράγμα να περνάμε την ημέρα μας με αυτοεξέτασι και να κλαίμε για τις αμαρτίες μας, να βλέπουμε μόνο και μόνον τον εαυτό μας και να μη κοιτάμε δεξιά και αριστερά
Πνευματικό ταμείον λοιπόν. Και όταν έχουμε αυτή την αυτομεμψία και την νήψι στην ψυχή μας, θα είμαστε ένα Αγγελικό τάγμα. Αλλά επειδή δεν έχουμε αυτή την πνευματική κατάσταση, όλη μέρα καταγινόμαστε με το άλφα, το βήτα και χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας. Φεύγει η μέρα επιπόλαια και είναι αδύνατον να δούμε Θεού πρόσωπο. Τι ωραίο πράγμα να περνάμε την ημέρα μας με αυτοεξέτασι και να κλαίμε για τις αμαρτίες μας, να βλέπουμε μόνο και μόνον τον εαυτό μας και να μη κοιτάμε δεξιά και αριστερά! Να λέμε: «Τήρησα τίποτε απ τις εντολές του Θεού σήμερα; Τι τήρησα; Αγάπη; Ακατάκριτο; Τι πρόσθεσα; Προσευχή; Μνήμη Θεού; Τι πρόσθεσα; Τίποτε. Έκανα ελεημοσύνη; Προσευχήθηκα για κανένα; Τίποτε».
Να γονατίσουμε και να κλαύσουμε για μία αδελφή που ξέρουμε ότι πάσχει και υποφέρει. Ας γονατίσουμε στον Χριστό, να Του πούμε δύο λογάκια: «Χριστέ μου, πλάσμα Θεού κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν Σου είναι η αδελφή μου. Σήμερα η πτώσις αυτής, αύριο θαναι δική μου. Δεν ξέρω πως θα βρεθώ, που θα πάω η ταλαίπωρη, σε ποιο σκοτάδι». «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε ». Ο άνθρωπος δεν πρέπει ναχη εμπιστοσύνη στον εαυτό του μέχρι να πεθάνη.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου 1921-1995, Λόγια Καρδιάς, Έκδοσις Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου, Σελ. 207-208