Ο παντροκράτωρ Κύριος μιλά δια του προφήτου Μαλαχίου: Από ανατολών ηλίου έως δυσμών το όνομά μου δεδόξασται εν τοις έθνεσι, και εν παντί τόπω θυμίαμα προσάγεται τω ονόματί μου και θυσία καθαρά. «Πότε πραγματοποιήθηκε η προφητεία αυτή, και προσφέρθηκε σε κάθε τόπο θυμίαμα στον Θεό, και θυσία καθαρή;» ρωτά ο Ιερός Χρυσόστομος. Και απαντά: «Μόνον μετά την παρουσία του Χριστού». Η καθαρή θυσία είναι η θεία Ευχαριστία. Όταν κανείς συγκρίνη την ιουδαϊκή θυσία με την ευχαριστιακή Προσφορά, καταλαβαίνει ότι «μόνο αυτή θα μπορούσε να ονομασθή πραγματικά καθαρή θυσία. Διότι δεν προσφέρεται με καπνούς και αναθυμιάσεις κρεάτων, ούτε με αίματα ζώων και λύτρα, αλλά με την χάρι του Αγίου Πνεύματος» (Μαλαχίας 1, 11 Κατά Ιουδαίων 5, 12, PG 48, 903).
Το θυμίαμα που χρησιμοποιεί τώρα ο Λειτουργός (στην Ιερά Πρόθεση) είναι η προεικόνιση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στα προσφερόμενα Δώρα: «ο ευωδιαστός καπνός σημαίνει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος». Ο Λειτουργός καθώς θυμιάζει «τιμά τον Θεό με την προσφορά και την ευωδία του θυμιάματος, και δείχνει πως ότι τελεί, το ενεργεί μαζί με το ʼγιο Πνεύμα». «Τα θυμιάματα, τα οποία ανάβουν και καίγονται και βγάζουν ευωδιαστό καπνό, δείχνουν την χάρι του Αγίου Πνεύματος το οποίο φωτίζει λαμπρά και, ταυτόχρονα, ευωδιάζει τις αισθήσεις με πνευματική ευωδία. Φωτίζει, επειδή είναι Φως και βλέπεται από εκείνους που έχουν καθαρή καρδιά. Αποπνέει άρωμα ως ξύλον ζωής, το οποίο σταυρώνει -δηλαδή νεκρώνει- τα σαρκικά θελήματα, και ευωδιάζει όλο τον κόσμο» (ʼγιος Γερμανός, Θεωρία, σελ. 400).
Ο ιερός Χρυσόστομος μας προτρέπει ν’ ανάψουμε την ψυχή με θεϊκό ζήλο, ώστε, δια της προσευχής, η ίδια η ψυχή να γίνη θυμιατήριο: «Όπως ακριβώς το θυμίαμα και από μόνο του είναι καλό και ευωδιάζει, όταν όμως έλθη σε επαφή με την φωτιά τότε κυρίως δείχνει την ευωδία του, έτσι και η προσευχή. Είναι μεν καλή και από μόνη της, γίνεται όμως καλύτερη και πιο ευωδιαστή όταν αναπέμπεται με θερμή και φλογερή ψυχή, όταν η ψυχή γίνη θυμιατήριο και ανάβη με δυνατή φωτιά ʼναψε πρώτα την καρδιά σου με την προθυμία, και τότε προσευχήσου» (Εις Ψαλμόν ρμ’, 3, PG 55, 430-1).
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Η Θεία Λειτουργία», Ιερομονάχου Γρηγορίου, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγιος Ιωάννης Θεολόγος, Άγιον Όρος, 2009