Ότι η όραση και η γεύση και οι υπόλοιπες αισθήσεις αλλοιώνουν τη μνήμη της καρδιάς, όταν τις χρησιμοποιούμε πέρα από το μέτρο, πρώτη η Εύα μας το φανέρωσε. Όσο δηλαδή εκείνη δεν είχε δεί το απαγορευμένο δέντρο, θυμόταν διαρκώς την προσταγή του Θεού. Γι’ αυτό και σκεπαζόταν ακόμη με τα φτερά, θα λέγαμε, του θείου έρωτα και από αυτό αγνοούσε τη γυμνότητά της. Όταν όμως είδε με ευχαρίστηση το δέντρο και άγγιξε με δυνατή επιθυμία και στη συνέχεια έφαγε από τον καρπό του (Γεν. 1,6) με αίσθηση ηδονής, αμέσως ένιωσε έλξη για σαρκική σχέση, όπως ήταν γυμνή? και όλη της την επιθυμία, ενωμένη πια με το πάθος, την έδωσε στην απόλαυση των παρόντων, παρασύροντας στο φταίξιμό της και τον Αδάμ μέσω του φαινομενικά ευχάριστου καρπού.
Γιατί είναι χαρακτηριστικό της πνευματικής φιλοσοφίας το να κρατούμε πάντοτε χωρίς φτερά τον έρωτα που ξεκινά από τα μάτια
Γι’ αυτό από τότε ο ανθρώπινος νους με δυσκολία μπορεί να θυμάται τον Θεό ή τις εντολές του. Εμείς λοιπόν, βλέποντας συνεχώς στο βάθος της καρδιάς μας και έχοντας αδιάκοπη μνήμη του Θεού, ας περνούμε αυτή την απατηλή ζωή σαν να είμαστε τυφλοί. Γιατί είναι χαρακτηριστικό της πνευματικής φιλοσοφίας το να κρατούμε πάντοτε χωρίς φτερά τον έρωτα που ξεκινά από τα μάτια. Αυτό μας το διδάσκει και ο πολύπαθος Ιώβ λέγοντας: «Αν η καρδιά μου παρασύρθηκε από τα μάτια μου » (Ιωβ 31,7). Τούτο είναι γνώρισμα και θεμέλιο ύψιστης εγκρατείας.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ευεργετινός» – Λόγοι και διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων Υπόθεση 13 (ΙΓ) Όποιος απαρνιέται τον κόσμο, πρέπει να γίνει ξένος. Τι σημαίνει αυτή η ξενιτεία και ποια είναι η ωφέλειά της. Ποιοι τόποι είναι κατάλληλοι για την άσκηση, Τόμος Α’, Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001