Στην φανέρωση του Τριαδικού Θεού στον Ιορδάνη ποταμό συμμετέχει και το Άγιον Πνεύμα, που είναι το Τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, όχι κατώτερο από τα άλλα δύο, αφού και αυτό είναι ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής «είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ’ αυτόν» (Ματθ. γ’, 16). Το «επ’ αυτόν» αναφέρεται στον Χριστό. Οπότε, την ώρα που κατήλθε το Άγιον Πνεύμα σαν περιστέρι και κάθησε επάνω στον Χριστό, ακούστηκε και η μαρτυρία του Πατρός.
Υπάρχουν πολλές εμφανίσεις του Αγίου Πνεύματος. Άλλοτε εμφανίζεται ως αύρα και βροντή, άλλοτε ως πύρινη γλώσσα. Εδώ εμφανίζεται «ωσεί περιστερά». Δεν ήταν περιστέρι, αλλά φαινόταν, είχε το σχήμα του περιστεριού. Και αυτό συνδέεται με το ότι το Άγιον Πνεύμα δεν είναι κτιστό, αλλά άκτιστο, όπως όλα τα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.
Η εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος «ωσεί περιστερά» μας υπενθυμίζει τον κατακλυσμό του Νώε. Τότε, η περιστερά που έστειλε ο Νώε έξω από την Κιβωτό επέστρεψε έχοντας στο ράμφος της κλαδί ελιάς, και ανήγγειλε το τέλος του κατακλυσμού. Την στιγμή της Βαπτίσεως του Χριστού το Άγιον Πνεύμα «ωσεί περιστερά» δηλώνει την λύση του κατακλυσμού της αμαρτίας. Δεν είχε στο ράμφος του κλάδο ελαίας, αλλά υποδείκνυε το έλεος του Θεού, που είναι ο Χριστός, ο αγαπητός Υιός του Πατρός.
Εκτός αυτού, η εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος «ωσεί περιστέρα» δηλώνει το άκακο και πράο. Επίσης υπενθυμίζει ότι, όπως η περιστερά είναι καθαρότατη και δεν παραμένει εκεί που υπάρχει δυσωδία, έτσι και το Άγιον Πνεύμα είναι καθαρότατο και δεν παραμένει εκεί που υπάρχει η δυσωδία της αμαρτίας.
Είναι σημαντικό να λεχθή ότι το Άγιον Πνεύμα κατήλθε ως περιστερά και ήλθε επάνω στον Χριστό. Αυτό συνδέεται στενά με την φωνή του Πατρός. Και υποδείκνυε ότι η φωνή «ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα» δεν αναφέρεται στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, αλλά στον Χριστό. Η ταυτόχρονη υπόδειξη της περιστεράς με την φωνή του Πατρός δείχνει το ομοούσιο των Προσώπων της Αγίας Τριάδος, αλλά και την διάκριση μεταξύ του Ιωάννου του Προδρόμου και του Χριστού. Μέχρι εκείνη την ώρα ο λαός εκτιμούσε βαθύτατα τον Ιωάννη, ενώ ο Χριστός ήταν άγνωστος. Η υπόδειξη του Αγίου Πνεύματος συνδυασμένη με την φωνή του Πατρός υποδείκνυε τον Χριστό, τον αποσταλέντα Υιό του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου (ιερός Θεοφύλακτος).
Απόσπασμα από το βιβλίο: Οι Δεσποτικές Εορτές, Εισοδικό στο Δωδεκάορτο και στην Ορθόδοξη Χριστολογία, Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), 2008, σελ. 116-117