Ο Γέροντας ζούσε στη γη, αλλά είχε διαρκώς το νου του στον ουρανό. Ήταν ξένος προς τις μικρότητες και τις κακίες του κόσμου. «Να περιφρουρούμε την ψυχή μας» έλεγε. Δεν αναφερόταν ποτέ σε σχόλια ή δημοσιεύματα εις βάρος εκκλησιαστικών προσώπων. Έλεγε μόνο τούτο: «Εμείς οφείλουμε να προσευχόμαστε για την Εκκλησία· να φωτίζει ο Θεός τους κληρικούς και να αναδεικνύει άξιους εργάτες στον Αμπελώνα Του». Και τόνιζε την ανάγκη ιδιαίτερης προσευχής κάθε φορά που η Ιεραρχία συνεδρίαζε.
Είχε έννοια για την Εκκλησία και το Έθνος, και πονούσε για όσα άτοπα συμβαίνουν. «Για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, όλοι έχουμε ποσοστό ευθύνης, κι εμείς οι κληρικοί και οι μοναχοί και οι πιστοί» έλεγε. «Χρειάζεται πολλή προσευχή για τους άρχοντες, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους νέους, για να ξεθολώσει η ατμόσφαιρα από τις αναθυμιάσεις της αμαρτίας».
Δεν μιλούσε με εμπάθεια, ούτε συζητούσε για πολιτικά θέματα. Ήταν υπεράνω κομμάτων. Ο ίδιος δεν ψήφιζε, ούτε όμως επηρέαζε τους άλλους. Σε περίοδο εκλογών προέτρεπε και τις μοναχές να προσεύχονται. «Να κάνετε κομποσχοίνι και να λέτε: “Κύριε φώτισε τον Ελληνικό λαό να κάνει σωστά το καθήκον του και να ψηφίσει αυτόν που θα εργαστεί καλύτερα για την Ελλάδα”. Ο πνευματικός άνθρωπος δεν πρέπει να επηρεάζεται ούτε να φανατίζεται. Θα ενημερώνεται μεν και θα προσεύχεται, αλλά να είναι στον αγώνα του…Εμείς να μην κρίνουμε. Ας σταθούμε στην προσευχή, στα γόνατα…Μην ξεχνάμε ότι και ο κάθε ηγέτης είναι εικόνα του Θεού, είναι ψυχή. Γι’ αυτό, να προσευχόμαστε».
Ιερομόναχος Ευσέβιος Γιαννακάκης, Επίγειος Άγγελος και Ουράνιος Άνθρωπος (1910-1995), Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Αίγιο>