Μου θέσατε τα εξής τρία ερωτήματα: Ποια είναι η υψηλότερη σκέψη που αρμόζει στον άνθρωπο; Ποια είναι η μεγαλύτερη μέριμνα που αρμόζει στον άνθρωπο; Τι είναι εκείνο που πρέπει να προσμένει ο άνθρωπος σαν το πιο αντάξιό του;
Το να σκέφτεται ο άνθρωπος για την Πρόνοια του Θεού στη ζωή του, είναι η υψηλότερη σκέψη που του αρμόζει. Το να μέριμνα για τη σωτηρία της ψυχής, είναι η μεγαλύτερη μέριμνα που αρμόζει στον άνθρωπο. Το να προσμένει το θάνατο, είναι η προσμονή που αρμόζει περισσότερο στον άνθρωπο.
.
Λοιπόν γιατί, το να σκέφτεται ο άνθρωπος για την Πρόνοια του Θεού στη ζωή του, είναι η υψηλότερη σκέψη που του αρμόζει; Επειδή ακριβώς, φέρνει στον άνθρωπο σοφία και μακαριότητα.
Γιατί η μέριμνα για τη σωτηρία της ψυχής είναι η μεγαλύτερη μέριμνα που αρμόζει στον άνθρωπο; Επειδή η ψυχή είναι, ο μεγαλύτερος θησαυρός που υπάρχει στη γη και είναι φυσικό, για τον μεγαλύτερο θησαυρό να αφιερώνεται και η περισσότερη φροντίδα.
Γιατί είναι η προσμονή του θανάτου, η προσμονή που αρμόζει περισσότερο στον άνθρωπο; Επειδή αυτή η προσμονή καθαρίζει τη συνείδηση και ωθεί τον άνθρωπο σε κάθε έργο αγαθό. Όταν κάποτε ρώτησαν κάποιον άξιο και καλό άνθρωπο, τι απ’ όλα στη ζωή τον έσπρωχνε στο μόχθο και την αγαθοεργία, εκείνος απάντησε: ο θάνατος.
Τούτα τα τρία, δεν θα τα συναντήσει κανείς στα ζώα. Είναι ιδιώματα μονάχα του ανθρώπου και μάλιστα ενός ανωτέρου τύπου ανθρώπου. Όλα τα υπόλοιπα είναι κοινά στους ανθρώπους και τα ζώα. Ειρήνη υμίν και ευλογία από Θεού.
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται…», Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ἱεραποστολικὲς ἐπιστολὲς Ἀ’, ἔκδ. «Ἐν πλῷ», Ἀθήνα 2008