«Ποτήριον σωτηρίου» (Ψαλμ. 115, 4)
Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ήταν το κέντρο της πνευματικής ζωής του π. Ευσεβίου. Βίωνε τη μυστική ένωση με τον Ιησού δια της συνεχούς Θείας Μεταλήψεως και γινόταν χριστοφόρος και θεοφόρος. Έγραφε στις σημειώσεις του: «Από τα χρόνια της νεανικής μου ηλικίας…η ώρα της Θείας Κοινωνίας μου ήταν η πιο ευχάριστη και η πιο συγκινητική ώρα της ζωής μου. Δεν υπάρχει εδώ στην υδρόγειο σφαίρα μεγαλύτερο δώρο, πολυτιμότερο και αγιώτερο από την Λατρείαν και το Ποτήριον της Ζωής. Αυτό μας ανεβάζει. Αυτό μας ειρηνεύει. Αυτό μας διώχνει το άγχος και κάθε μας ανησυχία. Αυτό μας απαλλάσσει από το δυσβάστακτον βάρος της αμαρτίας και μας ενώνει με τον Κύριον μας, τον Γλυκύτατόν μας Ιησού» (Ημερολογιακές σημειώσεις, 1 Ιανουαρίου 1986)
Καθοδηγούσε τα πνευματικά του τέκνα σύμφωνα με την αποστολική και πατερική Παράδοση, και καλλιεργούσε την ψυχή τους, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν συχνά στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, γιατί γνώριζε ότι η Θεία Κοινωνία είναι το φάρμακο της αθανασίας, το μυστικό της αγιωσύνης και ο αρραβών της Μελλούσης Βασιλείας. Είχε πει σε κάποια ομιλία του στο Ναό: «Νομίζω ότι η ζωή μας αν δεν πλαισιώνεται, και δεν περπατάει με αυτόν τον τρόπο της μυστηριακής ζωής και του Μεγάλου Δείπνου ανελλιπώς, είναι κούφια. Είναι πολύ πονεμένη η ζωή μας και άδεια…Να δίνει δύναμη και χάρη ο Κύριος, ώστε όντως να καλλιεργούμε τον εαυτό μας κατά Θεόν, και να έχει την πρώτη θέση το Μέγα Δείπνο στη ζωή μας…» (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, 11 Δεκεμβρίου 1994).
«Να είναι ζωντανή η πίστη μας. Όχι εύκολα να παραλείπουμε τη Θεία Λειτουργία. Όχι εύκολα να απέχουμε από το Ποτήριο της Ζωής, που είναι η κορυφή! Και θα το λέω και θα το τονίζω πάντοτε: Όποιος παίρνει Χριστό, ανασταίνεται. Όποιος παίρνει Χριστό, δεν υπολογίζει αρρώστια ούτε δοκιμασία ούτε άλλη δυσκολία. Νιώθει πάντοτε τον εαυτό του κάτω από τη χάρη του Κυρίου…» (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, 5 Ιανουαρίου 1995).
Δεν παρέλειπε, βέβαια, να τονίζει την κατάλληλη προετοιμασία πριν από τη Θεία Κοινωνία: «Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ’ του άρτου εσθιέτω και εκ’ του ποτηρίου πινέτω», λέει ο Απόστολος Παύλος…Μετάνοια! Από κει να ξεκινάμε. Πλησιάζουμε το Ποτήριο της Ζωής με τη μετάνοια. “Κύριε ελέησόν με. Δέξου με ως βαθιά ασθενή…ετοιμοθάνατο. Έτσι δέξου με, Κύριε” να λέμε. Ας έχουμε ελαττώματα. Μας δέχεται ο Κύριος σαν τα καλύτερα του παιδιά, όταν ξεκινάμε από τη μετάνοια…» (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)
Ιερομόναχος Ευσέβιος Γιαννακάκης, Επίγειος Άγγελος και Ουράνιος Άνθρωπος (1910-1995), Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Αίγιο