Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να γνωρίσει το παιδί την Ορθοδοξία ως ζωντανή παράδοση είναι να του δοθεί η ευκαιρία να δει και άλλες ενορίες εκτός από τη δική του και να επισκεφθεί μοναστικές κοινότητες.
Τα παιδία πρέπει να αισθάνονται ότι είναι υπεύθυνα μέλη της ενοριακής κοινότητος. Βέβαια πολλές δραστηριότητες οργανώνονται για χάρη τους αλλά πρέπει να μάθουν και να υπηρετούν. Πρέπει να ενθαρρύνονται να προσφέρουν βοήθεια όχι μόνο μέσα στο ναό αλλά και στις κοινωνικές δραστηριότητες της ενορίας, να επισκέπτονται τους ασθενείς κ.ο.κ.
Κάθε χριστιανός που ανήκει σε μια ενορία πρέπει να αισθάνεται υπεύθυνος απέναντι στους άλλους ενορίτες? δεν μπορεί να παρακολουθεί απλώς τις ακολουθίες και να παραμένει αδιάφορος για τη ζωή των άλλων ενοριτών. «?ν το?τ? γν?σονται π?ντες ?τι ?μο? μαθητα? ?στε, ??ν ?γ?πην ?χητε ?ν ?λλ?λοις» (Ιωάν. 13, 35 ). Ας δουν τα παιδιά το παράδειγμα αυτής της αγάπης και συνεργασίας στις ενορίες τους. Ας μην αντιμετωπίσουν το σκάνδαλο της κακολογίας. Ας υπάρχουν πάντα πρόθυμοι εθελοντές που θα βοηθήσουν στην οργάνωση και λειτουργία προγραμμάτων για παιδιά.
Η ενορία πρέπει να είναι σαν μια οικογένεια, στην οποία μοιράζονται βάρη (όπως η αρρώστια ή η μοναξιά) και οι γιορτές (όπως οι ονομαστικές γιορτές). Ίσως αυτό ηχεί στ αυτιά μας ως απραγματοποίητο ιδανικό, αλλά η εμπειρία αρκετών δεκαετιών στο μοναστήρι μας έδειξε πόσο οι Κυριακές που περνούν τακτικά εδώ επηρεάζουν τη νέα γενιά. Μετά τη Θεία Λειτουργία όλοι οι παρευρισκόμενοι τρώνε μαζί. Μπορούν να παρακολουθήσουν ομιλίες, εσπερινή ακολουθία, να εξομολογηθούν και να γιορτάσουν όλοι μαζί το απόγευμα ονομαστικές εορτές και γενέθλια. Ανεκτίμητης αξίας, επίσης, είναι οι ευκαιρίες που έχουν να συναντηθούν και να συζητήσουν με άλλα μέλη των οικογενειών τους και με άλλους, τα δε παιδιά να παίξουν μαζί με άλλα ορθόδοξα παιδιά. Δημιουργούνται έτσι δεσμοί τόσο στενοί, όσοι οι οικογενειακοί. Βέβαια δεν έχουν όλες οι ενορίες τις ίδιες δυνατότητες (αίθουσες, μέσα) αλλά ακόμα κι αν μερικές μόνο μικρές ομάδες μιας ενορίας έβαζαν ως στόχο το ιδανικό που περιέγραψα, με όποια μέσα επιτρέπουν οι τοπικές συνθήκες, πολλά παιδιά θα μπορούσαν να ωφεληθούν.
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα», Αδελφής Μαγδαληνής, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2012, σελ. 74-75