«Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον Σου Δέσποτα ἐν εἰρήνῃ,
ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν Σου»
(Λκ. 2, 29-30)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὁλόκληρη ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἤδη ἀπό τή στιγμή τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων διακηρύσσει τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο συμβαίνει ἄλλοτε μέ προφητικούς λόγους καί ἄλλοτε μέ συμβολικά γεγονότα, τά ὁποῖα ὁδηγοῦν πρός τό κοσμοσωτήριο τέλος, πού εἶναι μαζί καί εὐλογημένη ἀρχή τῆς σωτηρίας μας.
Ὁ Κύριος δέν ἦλθε μέ «ἀστραπόβροντα», ὅπως ἐμφανίζονταν οἱ θεοί τῶν εἰδωλολατρῶν. Δέν ἤθελε νά ἐντυπωσιάσει, ὅπως ἐπιλέγει νά κάνει ὁ κάθε κοσμικός ἀστέρας μέ ποικίλους τρόπους καί διαρκεῖ ἡ ἐπίδρασή του ὅσο κρατᾷ ἡ εἰκόνα. Δέν ἤθελε νά πιέσει περιορίζοντας τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου, ὅπως συνηθίζουν νά κάνουν οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς.
Ὁ Κύριος ἦλθε γιά νά καλέσει κοντά Του τόν ἄνθρωπο, νά ἀλλάξει ῥιζικά τήν κοινωνία, νά σώσει ὅλους τούς ἀνθρώπους καί νά τούς πάρει μαζί Του στή Βασιλεία Του. Αὐτό τό μεγάλο, τό κοσμοσωτήριο ἔργο ἀπαιτοῦσε ἐσωτερική διεργασία, ἤθελε συγκίνηση, προϋπέθετε δάκρυα καί μεθόδευε ἀποφάσεις ζωῆς καί ὄχι δηλώσεις τῆς στιγμῆς.
Τηρώντας ὁ Κύριος τούς νόμους τῶν ἀνθρώπων, βρίσκεται ὡς βρέφος ἐνώπιον τοῦ Γέροντος Συμεών. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν δίκαιος, γιατί θά ἔπαιρνε στά χέρια του τήν ἴδια τή Δικαιοσύνη. Ἦταν εὐλαβής, γιατί θά πλησίαζε τόν Ὑψηλό Εὐλαβούμενο. Καί εἶχε Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, γιατί θά ὕψωνε στόν Ναό τόν Κύριο, συνοδευόμενο ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα.
Ὁ Συμεών εἶχε λάβει ἀποκάλυψη ὅτι δέ θά τελείωνε τήν ζωή του πρίν νά δεῖ τόν Χριστό καί καθώς προχωροῦσε στά γηρατειά, δέν δυσπιστοῦσε στήν ἐπαγγελία καί δέν ἀπελπιζόταν, ἀλλά περίμενε τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑπόσχεσης. Τώρα, μέ ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔρχεται στόν Ναό τή στιγμή πού οἱ γονεῖς ἔφερναν ἐκεῖ τό ἱερό Βρέφος.
Βλέποντας τό Βρέφος Ἰησοῦν, τό παίρνει στήν ἀγκαλιά του περιχαρής καί ἀναφωνεῖ: Τώρα ἀφήνεις ἐλεύθερο τόν δοῦλο Σου, Δέσποτα, νά πεθάνει εἰρηνικά, σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσή Σου, γιατί εἶδα ἐπιτέλους μέ τά μάτια μου τό Σωτήριόν Σου, ἐκεῖνο πού ἑτοίμασες γιά ὅλους τούς λαούς, ἑπομένως καί γιά μένα τόν ἴδιο, γιά τόν ὁποῖο δέν ἔχει πιά νόημα ἡ ἐδῶ ζωή.
Ὁ Συμεών ζητάει ἐλευθερία ἀπό τόν στίβο τῆς ζωῆς, ἀπό τίς βιοτικές ἀνάγκες, ἀπό τίς ἀνούσιες συζητήσεις καί ἐντάσεις, ἀπό τίς συκοφαντίες καί τίς διαβολές, ἀπό τίς ποικίλες ἀρρώστιες καί τά βάσανα, ἀπό τίς νομικές καί κοινωνικές ὑποχρεώσεις, ἀπό τά ποικίλα δεσμά πού οἱ ἴδιοι χαλκεύουμε πολύ συχνά στόν ἑαυτό μας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Σημαντικό τό αἴτημα τοῦ Συμεών γιά εἰρηνική ἔξοδο ἀπό τήν παροῦσα ζωή. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δέεται νά εἶναι«Χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά». Ἡ κάθε λέξη ἔχει καί τή σημασία της. Ὡστόσο, ἡ εἰρήνη ἐξαγγέλθηκε μέ τή Γέννηση τοῦ Κυρίου καί ἀπό αὐτήν ἐξαρτῶνται πολλά γιά τή ζωή μας. Εἰρήνη χρειάζεται ἡ οἰκογένεια γιά νά προκόψει, εἰρήνη θέλει ἡ κοινωνία γιά νά στηριχτεῖ, μονάχα ἡ εἰρήνη θά ἐπιτρέψει τήν πρόοδο καί τήν εὐημερία τοῦ κόσμου. Δυστυχῶς, καί μόνο μιά ματιά στήν τρέχουσα εἰδησεογραφία δείχνει πώς ἡ εἰρήνη ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ζητούμενο. Τοῦτο συμβαίνει, γιατί οἱ ἄνθρωποι ἐπιμένουν νά εἶναι μακριά ἀπό τόν Χριστό, τήν πηγή τῆς εἰρήνης καί τῆς καταλλαγῆς. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ «Ἄρχων τῆς εἰρήνης» καί μόνο κοντά Του θά βροῦμε τή χαρά καί τήν εἰρήνη, ἐκείνη πού θά ἐξακτινώσουμε κατόπιν στούς γύρω μας, στήν κοινωνία, σέ ὅλο τόν κόσμο.
Μέ διάπυρες εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς