…
Κατά τη διάρκεια της ζωής μου παρατήρησα ότι συχνά μέσα στον κόσμο ο μοναχός επικρίνεται, για παράδειγμα για τη σωματική εγκράτεια, για την άσκησή του. Εξαιτίας αυτού λένε το γένος των μοναχών άχρηστο για τον κόσμο. Αν ένας μοναχός περιπέσει σε κάποιο σοβαρό παράπτωμα, τότε λένε ότι πρέπει να καταστρέψουν το μοναστήρι του και κατ’ επέκταση να αφανίσουν, αν είναι δυνατόν, όλα τα μοναστήρια. Βέβαια, αν στην κυβέρνηση μιας χώρας βρεθούν κάποια μέλη τα οποία από πλευράς ηθικής ζωής ή διανοητικού επιπέδου δεν ανταποκρίνονται στο έργου τους, δεν θα πάνε να καταστρέψουν όλο το κυβερνητικό σύστημα. Εντούτοις, για την Εκκλησία θα ήθελαν να ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο. Παρατήρησα κατ’ επανάληψη ότι ήθελαν μέσα στα ψυχιατρεία να απαγορεύσουν στους ιερείς να διαβάζουν τις ευχές των εξορκισμών.
Επέτρεπαν όμως στους γιατρούς να ενεργούν όπως τους αρέσει. Πόσες φορές δεν άφησαν να βγει από το νοσοκομείο ένας άρρωστος ο οποίος, στη συνέχεια, διέπραξε έγκλημα! Κανείς δεν σκέφτεται παρ’ όλα αυτά, να διαλύσει όλο το ιατρικό σώμα.….
Η καλύτερη μέθοδος για να διορθώσουμε την κατάσταση μέσα στην Εκκλησία είναι να προσευχόμαστε γι’ αυτήν με κλάμα. Ο Chavchavadze ένας άγιος της Γεωργιανής εκκλησίας, «αρπάχθηκε» στους ουρανούς, όπου είδε τους αγίους να κλαίνε για την Εκκλησία. Εκεί προσεύχονται για την Εκκλησία, και αυτή είναι η καλύτερη οδός για να διορθώσουμε τα πράγματα, όχι η οδός των κρίσεων, των μη σωστών ενεργειών, των συκοφαντιών, κλπ. Να έχετε λοιπόν μια σωστή, ευθεία θεώρηση των πραγμάτων και να ενεργείτε στην Εκκλησία με τρόπο εξίσου σωστό.
Να κλαίτε για την Εκκλησία. Να κλαίτε για όλη την ανθρωπότητα. Γιατί για όλη την ανθρωπότητα; Διότι ολόκληρη η ανθρωπότητα νοσεί.
Απόσπασμα από την ομιλία 29 «Η δωρεά της ενότητος, ο άνθρωπος και ο εθνικισμός» από το βιβλίο «Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Τόμος Α, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2014