«Σήμερον ὁ ναὸς ὁ ἔμψυχος, τοῦ μεγάλου Βασιλέως, ἐν ναῷ εἰσέρχεται,
αὐτῷ ἑτοιμασθῆναι,εἰς θείαν κατοίκησιν. Λαοὶ ἀγαλλιᾶσθε».
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί,
Τιμῶντας τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ἑορτάζουμε τήν εἴσοδό Της στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος, ὅταν Τήν ἀφιέρωσαν στόν Θεό, τριετές νήπιο, οἱ γονεῖς της Ἰωακείμ καί Ἄννα. Ἦταν σύνηθες τό φαινόμενο αὐτό, ὅταν δύο σύζυγοι δυσκολεύονταν νά τεκνοποιήσουν. Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τούς εὐσεβεῖς γονεῖς τῆς Παναγίας. Ἦταν ἤδη προχωρημένοι στήν ἡλικία καί ἔφεραν βαρέως τό στίγμα τῆς ἀτεκνίας, τό ὁποῖο συνδεόταν τότε μέ τή συνείδηση τοῦ Μεγάλου Ἀναμενόμενου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς ἤθελαν νά εἶναι προπάτορες κατά σάρκα.
Μόλις ἡ Θεοτόκος συμπλήρωσε τό τρίτο ἔτος ὁδηγήθηκε στό Ναό. Ἐκεῖ τήν παρέλαβε ὁ Ἀρχιερέας, ὁ ὁποῖος Τήν ὁδήγησε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου μόνος αὐτός, καί μόνο μιά φορά τό χρόνο, μποροῦσε νά εἰσέλθει γιά νά θυμιάσει τήν Κιβωτό τῆς Διαθἠκης. Λαμπαδηφόρες παρθένες Τήν συνόδευαν στό ἱερό κατοικητήριό Της. Ἐκεῖ ἡ Παναγία μας προσευχόταν καί μελετοῦσε μέχρι τήν ἡλικία τῶν δώδεκα ἐτῶν. Ἀσυνείδητα κατά τό ἀνθρώπινο, ἀλλά σύμφωνα μέ τό προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ἑτοιμαζόταν γιά τό ὑπερφυές Μυστήριο, πού ἐπρόκειτο νά διακονήσει.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχουν ἀσχοληθεῖ μέ τό συγκεκριμένο θέμα καί ἔχουμε θαυμαστές ἀναλύσεις, πού κοσμοῦν τήν ἐκκλησιαστική μας γραμματεία. Ἔπρεπε ἡ Παρθένος νά διατηρηθεῖ ἁγνή καί καθαρή ἀπό κάθε ἁμαρτία, γιά νά βαστάσει στούς κόλπους Της τόν Πανάγιο καί Πάναγνο Σωτῆρα μας. Γιά νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ, δέν ἐπιτρεπόταν νά γνωρίσει τήν ἀνθρώπινη κακία, τό φαῦλο περιβάλλον, τίς μικρότητες καί τά ἄλλα δεινά πού ταλαιπωροῦν συνήθως τούς ἀνθρώπους.
Ἡ Παναγία παραμένει ἀνεπηρέαστη ἀπό τά ἀνθρώπινα πάθη. Μένει ἁγνή ἀπό λογισμούς πού ταλαιπωροῦν τούς ἀνθρώπους. Δέ φωλιάζει στήν καρδιά Της ἡ πονηρά περιέργεια πού μαστίζει τούς κοσμικούς καί τούς ἐπιδερμικούς. Ὁ ἀνθρώπινος ἐγωισμός, πού θέτει στό κέντρο τοῦ κόσμου τό ἄτομο, μέ ταυτόχρονονη ὑποτίμηση ἤ καί περιφρόνηση ὅλων τῶν ἄλλων, μένει μακριά ἀπό τή σκέψη Της. Ἡ Παναγία, μέσα στό κλῖμα σιωπῆς καί προσευχῆς, δέν ἀλλοιώνεται καί δέν κομματιάζει τήν ὕπαρξή Της, ὥστε νά μήν εἶναι σέ θέση νά τήν ἀνασυγκροτήσει, ὅπως τοῦτο συμβαίνει σέ πολλούς ἀπό ἐμᾶς. Μένει ἀκεραία, ἁγνή καί ἀμόλυντη.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ψάλλοντας τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, χαιρόμαστε καί πανηγυρίζουμε μαζί μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους καί τίς λαμπαδηφόρες παρθένες, πού συνοδεύουν τήν Παναγία μας στά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Χαιρόμαστε μαζί μέ τούς ἁγίους γονεῖς Της, πού ἀξιώθηκαν νά Τήν φέρουν στόν κόσμο καί νά ἐκπληρώσουν τό τάμα τους, παραδίδοντάς Την στό Ναό. Δοξάζουμε τόν Θεό γιά τήν ἀνεξιχνίαστη πρόνοιά Του καί γιά τήν ἄπειρη ἀγάπη Του πρός τόν ἄνθρωπο. Ὑμνοῦμε τήν Παναγία μας, πού ὁλόκληρη ἡ ζωή Της ἦταν ἕνα διαρκές θαῦμα, γιά τή δική μας λύτρωση καί σωτηρία. Ταυτόχρονα ὑποσχόμαστε νά μεριμνήσουμε γιά τά δικά μας παιδιά καί ἐγγόνια, ὥστε νά ἀνατραφοῦν σωστά, «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφ. 6, 4). Μήν ἀναζητοῦμε πρότυπα σέ ἕνα θολό τοπίο. Ἰδού ἐνώπιόν μας ἡ Πάναγνος Θεοτόκος, Ἄξια πάσης μιμήσεως καί πάσης ἀποδοχῆς.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα.
Ἡ Παναγιά μαζί μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς