«Τήν Σήν δοξάζουσι Κοίμησιν, Ἐξουσίαι, Θρόνοι, Ἀρχαί, Κυριότητες…»
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί,
Τό τέλος τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἀποτελεῖ ἱερό σημεῖο ἀναφορᾶς καί σεβασμοῦ ὅλων μας. Ἀνακαλοῦμε στή μνήμη μέ συγκίνηση πρόσωπα ἀγαπημένα καί συχνά μᾶς καταλαμβάνει θλίψη, ὅταν ἀναλογιζόμαστε τίς τελευταῖες ὀδυνηρές στιγμές τοῦ πατέρα ἤ τῆς μάνας, τοῦ συγγενῆ, τοῦ φίλου, τοῦ συναδέλφου, τοῦ ἀναδόχου, τοῦ δασκάλου, πού ἄφησε τά παρόντα. Ἀσφαλῶς δέ μᾶς ἀφήνει ἀνεπηρέαστους καί ὁ γαλήνιος τρόπος ἐκδημίας τῶν δικαίων συνανθρώπων μας, «τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ».
Σήμερα τιμοῦμε τήν ἐκδημία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Εἶναι τό ἱερότερο πρόσωπο γιά μᾶς τούς Χριστιανούς, γιατί ὑπῆρξε «Δοχεῖον τῆς Χάριτος» καί διακόνησε μέ καθαρότητα, σιωπή καί ὑπομονή, τό Μέγα Μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Εἶναι τό Μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἕνα Μυστήριο πού ἔρχεται νά ἀναιρέσει τή φθορά καί τό θάνατο, τό ὀδυνηρό ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας μας. Ἐκείνη διακονεῖ καί μετέχει τῆς καρποφορίας Αὐτοῦ του Μυστηρίου.
Στό σεπτό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας «νικήθηκαν τῆς φύσεως οἱ ὅροι», διότι ἀνέτρεψε τήν πρώτη κατάρα τῆς Εὕας καί ἡ ἵδια παρέμεινε «μετά τόκον Παρθένος καί μετά θάνατον Ζῶσα». Δικαιοῦται, λοιπόν, ὅλων τῶν ἐγκωμίων πού Τῆς ἀπονέμουν οἱ πιστοί διά μέσου τῶν αἰώνων. Πολλές οἱ ἑκατοντάδες τῶν προσωνυμίων, μέ τά ὁποῖα Τήν ἔχουν κοσμήσει. Εἶναι ἡ «Ὑψηλοτέρα τῶν Οὐρανῶν καί καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν». Εἶναι ἡ «Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν» καί βέβαια εἶναι γιά μᾶς ἡ λυτρωτική μας συνήγορος, ὡς «Γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός Οὐρανόν».
Ὅλες οἱ ὀνομασίες τῆς Θεοτόκου εἶναι ἀξιοπρόσεκτες, ὡς δηλωτικές τῆς ἀνεκτίμητης προσφορᾶς Της στήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας. Ὡστόσο, μιά Της ἰδιότητα εἶναι γιά μᾶς κορυφαία καί σωστική. Εἶναι Μητέρα, ἡ Μάνα τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ὅλοι σκεφτόμαστε τή μάνα μας, ἐκείνη πού μᾶς γέννησε, πού ξαγρύπνησε νύχτες πολλές πλάι στό προσκεφάλι μας, καί στερήθηκε τά πάντα γιά χάρη μας. Ἐκείνη πού μέ τά ἀγαπητικά της χέρια μᾶς ἔβαζε μέσα στή ζεστή ἀγκαλιά. Ὅλοι ἀναγνωρίζουμε ὡς ἄνθρωποι τοῦ κόσμου αὐτοῦ, πώς τέτοια ἀγκαλιά δέ βρήκαμε ποτέ καί πουθενά στόν κόσμο. Ὅλοι, ἐπίσης, ἄς παραδεχτοῦμε, ὡς πολῖτες τῆς Βασιλείας, ὅτι πάνω καί ἀπό τή σαρκική μητέρα μας ὑπάρχει μιά ἄλλη Μητέρα, ἡ Μάνα τοῦ Χριστοῦ μας καί ταυτόχρονα Μάνα ὅλου τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ Μάνα πού, θρονιασμένη ὡς «Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν» τοῦ Υἱοῦ Της, δέεται καί πρεσβεύει καθημερινά γιά τήν ἀπρόσκοπτη πορεία μας ἐδῶ στή γῆ καί γιά τήν ἐλπίδα τῆς συμμετοχῆς στήν Οὐράνια Βασιλεία.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τιμοῦν πρώτιστα τά Τάγματα τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων. Μαζί τους καί ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοί, γιατί ἡ τελευτή Της δέν εἶναι θάνατος ἀλλά Κοίμηση. Καθώς κατεβαίνει στόν Τάφο τῆς Γεθσημανή, Ἐκείνη ἀνεβαίνει στά Ἄνω, συμμετέχουσα ἐφεξῆς στή Δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό χαίρεται ὁ Οὐρανός καί ἀγάλλεται ἡ γῆ. Τιμώντας κι ἐμεῖς τό ἄχραντο σκῆνος Τῆς, ζητοῦμε τήν εὐλογία καί τήν προστασία Της. Παράλληλα ὑποσχόμαστε νά μιμηθοῦμε τήν ταπείνωσή Της, τήν ὑπακοή Της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὅλες τίς ἀρετές μέ τίς ὁποῖες ἦταν προικισμένη. Ἡ παράδοσή μας θέλει τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως ὡς τό «Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ»,δηλαδή μιά ἀναστάσιμη ἀτμόσφαιρα. Μέ αὐτή τήν ἀναστάσιμη χαρά, σᾶς εὔχομαι,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς