|
16 Ἰανουαρίου
|
|
|
Προσκύνησις τῆς Τιμίας Ἁλυσίδος τοῦ ἐνδόξου ἀποστόλου Πέτρου Τὴν ἡμέρα αὐτὴ προσκυνεῖται ἡ τίμια ἁλυσίδα ποὺ ὁ ἀπόστολος Πέτρος δέχτηκε γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ μὲ προσταγὴ τοῦ τετράρχη Ἡρῴδη, καθὼς ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἱστορεῖ στὸ 12ο κεφάλαιο τῶν Πράξεων. Ἡ ἁλυσίδα αὐτὴ λοιπόν, ποὺ ἔπεσε μὲ τὴν ἐμφάνιση θείου ἀγγέλου, πῆρε ἁγιαστικὴ καὶ θαυματουργικὴ χάρη, ὥστε νὰ θεραπεύει αὐτοὺς ποὺ τὴν προσκυνοῦσαν μὲ πίστη, ἀπὸ τὰ δεσμὰ κάθε κακῆς ἀσθενείας. Κατόπιν οἱ χριστιανοὶ ποὺ τὴν πῆραν τὴν παρέδιδαν ὁ ἕνας στὸν ἄλλο διαδοχικά, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ. Ὕστερα ἀπὸ χρόνια οἱ εὐσεβεῖς βασιλεῖς τὴν ἔφεραν στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καὶ τὴν τοποθέτησαν στὸν ναὸ τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Οἱ Ἅγιοι Πεύσιππος, Ἐλάσιππος, Μέσιππος καὶ Νεονίλλη Ἡ γιαγιὰ καὶ ὁ παππούς, ὅταν συνυπάρχουν ἁρμονικὰ μέσα στὴν οἰκογένεια τῶν παιδιῶν τους, μποροῦν νὰ ἐπηρεάσουν πολλὰ μέλη της πρὸς τὸν θεάρεστο δρόμο. Οἱ Πεύσιππος, Ἐλάσιππος καὶ Μέσιππος ἦταν ἀδέλφια τρίδυμα ἀπὸ τὴν Καππαδοκία. Εἶχαν εἰδικότητα νὰ ἡμερώνουν καὶ νὰ ἱππεύουν ἄγρια ἄλογα, πατροπαράδοτη δὲ θρησκεία εἶχαν τὴν εἰδωλολατρική. Ἡ γιαγιά τους ὅμως, Νεονίλλη, πίστευε στὸν Χριστό. Μὲ τὴν ἐπιρροὴ ποὺ εἶχε πάνω στὰ ἐγγόνια της κατάφερε νὰ τὰ φέρει στὴν ἀληθινὴ θρησκεία. Ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ τῆς πίστης τῶν τριῶν ἀδελφῶν δὲν ἀργεῖ νὰ γίνει γνωστή. Πιέζονται νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό, ἀλλὰ καὶ οἱ τρεῖς μὲ θάρρος ἐπανειλημμένα Τὸν ὁμολογοῦν. Τότε, ἀνάβουν φωτιὰ καὶ τοὺς φέρνουν μπροστὰ στὶς φλόγες, ποὺ ὑψώνονταν τεράστιες, φοβερὲς καὶ παμφάγες. Ὅμως, τὰ τρία παλικάρια δὲ λυγίζουν καὶ ξανὰ ὁμολογοῦν Χριστὸν Ἐσταυρωμένον, ὁπότε ἀλύπητα, ἕνα-ἕνα τοὺς ῥίχνουν στὴν φωτιὰ καὶ οἱ φλόγες κατέφαγαν καὶ τοὺς τρεῖς. Ἀλλ΄ οἱ ψυχές τους πῆγαν ἐκεῖ ὅπου ἡ προαπόλαυση τῶν ἀνέκφραστων ἀμοιβῶν εἶναι λαμπρότερη ἀπὸ τὴν φωτιὰ ποὺ ἀποτέφρωσε τὰ σώματά τους. Ἡ γιαγιά τους, ὅταν ἔμαθε τὸ μαρτύριο τῶν ἐγγονῶν της, δάκρυσε μέν, ἀλλὰ καὶ καμάρωσε. Εὐχήθηκε, μόνο, νὰ τελειώσει καὶ τὴν δική της ζωὴ ἔτσι θεάρεστα. Ὁ Ἅγιος Δάναξ ὁ ἀναγνώστης Καταγόταν ἀπὸ τὴν Αὐλῶνα τοῦ Ἰλλυρικοῦ, δηλαδὴ τὴν Ἀλβανία. Ὅταν κάποτε οἱ ἄπιστοι θέλησαν νὰ λεηλατήσουν τὴν ἐκεῖ χριστιανικὴ ἐκκλησία, αὐτὸς πρόλαβε καὶ φύλαξε τὰ ἱερὰ σκεύη τῆς Ἁγίας Τράπεζας. Ἐκεῖνοι τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν πίεζαν νὰ προσκυνήσει τὰ εἴδωλα. Ἀλλ΄ ὁ καλὸς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ ἀρνήθηκε. Γενναῖος καὶ ἀπτόητος, ἔπεσε ἀπὸ τὰ χτυπήματά τους κατακρεουργημένος. Φύλαξε ὅμως τίμια καὶ ὑπερήφανα τὴν πίστη του, χωρὶς νὰ ἐγκαταλείψει τὴν σημαία της οὔτε στιγμή. Ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός, νέος ἱερομάρτυρας Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Γάμπροβο τῆς ἐπαρχίας Τυρνόβου τῆς Βουλγαρίας. Ἦλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου μόνασε στὸ Σερβικὸ μοναστήρι τοῦ Χιλανδαρίου καὶ ἐκεῖ ἔγινε ἱερομόναχος. Ἀργότερα οἱ Πατέρες τοῦ μοναστηρίου τὸν ἔστειλαν στὴν πόλη Σφιστόβι τῆς Βουλγαρίας, ὅπου ὑπῆρχε μετόχι τῆς Μονῆς, μὲ προοπτικὴ νὰ ἐπιστρέψει σ΄ αὐτὴν ἀφοῦ τελειώσει τὴν ἀποστολή του στὴν Βουλγαρία, ποὺ ἦταν ἡ ἀπόδοση τῶν ὀφειλῶν ἑνὸς Τούρκου σ΄ αὐτὸν γιὰ τὸ μετόχι τῆς Μονῆς. Ἀλλ΄ ὁ κακόπιστος Τοῦρκος συκοφάντησε τὸν μάρτυρα, ὅτι εἶχε σχέσεις μὲ μωαμεθανίδα γυναῖκα. Κοντὰ σ΄ αὐτό, βρῆκε τὴν εὐκαιρία καὶ ἅρπαξε τὴν περιουσία τοῦ μετοχίου καὶ τὸν ἴδιο τὸν Δαμασκηνὸ ἔσυρε βίαια στὸν κριτή. Παρὰ τὶς ἀντιρρήσεις τοῦ κριτῆ, οἱ παριστάμενοι ψευδομάρτυρες πέτυχαν τὴν θανατική του καταδίκη με ἀγχόνη. Παρὰ τὶς ἐπίμονες προτάσεις τῶν Τούρκων, νὰ ἀσπασθεῖ τὸν Ἰσλαμισμό, γιὰ νὰ γλιτώσει τὴν ζωή του, ὁ Δαμασκηνὸς παρέμεινε σταθερὸς στὴν πίστη του. Ἔτσι στὶς 16 Ἰανουαρίου 1771, δέχτηκε τὸν μαρτυρικὸ θάνατο μὲ ἀγχόνη, ἀφοῦ πρῶτα προσευχήθηκε. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, νεομάρτυρας, ὁ ἐν Μυτιλήνῃ Ὁ νεομάρτυρας αὐτὸς δὲν ἀναφέρεται ἀπὸ τοὺς Συναξαριστές. Γιὰ πρώτη φορὰ γίνεται λόγος γιὰ τὸν νεομάρτυρα αὐτὸν ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο Παπαδόπουλο. Δυστυχῶς ὁ ἱστορικὸς αὐτὸς δὲν ἀναφέρει τὴν πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία πῆρε τὴν πληροφορία αὐτή. Ἀναφέρει σχετικά: «Κατὰ τὸ αὐτὸ ἔτος μαρτυρικῶς ἐτελειώθη ὁ Νικόλαος ὁ Μυτιληναῖος, τὴν δὲ 16η Ἰανουαρίου 1771 ὁ ἱερομάρτυς Δαμασκηνὸς (σχετικῶς ἀναφέραμε πιὸ πάνω), ἁγιορείτης μοναχός…». Ἔτσι ὁ ἀντιθετικὸς σύνδεσμος «δέ» ἐνισχύει τὴν ἄποψη, ὅτι τὴν ἡμερομηνία τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου αὐτοῦ πρέπει νὰ ἀναζητήσουμε σὲ ἄλλη, ἐκτὸς τῆς 16ης Ἰανουαρίου. Μὲ τὴν ἐπιφύλαξη αὐτὴ καταχωροῦμε τὸν νεομάρτυρα αὐτὸν στὸ Ἁγιολόγιο. Οἱ Ὅσιοι Ῥωμύλος ὁ Ἁγιορείτης, μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου, καὶ οἱ σὺν αὐτῷ: Νέστωρ, Μαρτῖνος, Δανιήλ, Σισώης, Ζωσιμᾶς καὶ Γρηγόριος (+14ος αἰ.) Ὁ Ἅγιος Μάξιμος τῆς Τότμα Βόλογκντα Ῥωσίας. Διὰ Χριστὸν σαλός.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|