|
15 Φεβρουαρίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιµος ὁ ἀπόστολος Ἦταν δοῦλος στὸ σπίτι τοῦ πλουσίου Φιλήµονα, στὰ χρόνια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὁ Φιλήµων, µὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ του, εἶχε προσέλθει στὸν Χριστιανισµὸ καὶ ἦταν στοργικότατος στοὺς δούλους του. Ὁ Ὀνήσιµος ὅµως, ἤθελε νὰ πάει στὴν Ῥώµη, γιὰ νὰ κάνει ὅπως τοῦ ἄρεσε τὴν ζωή του. Καταχρᾶται, λοιπόν, τὸν κύριό του, ἐξοικονοµεῖ τὰ ναῦλα καὶ δραπετεύει. Ἐκεῖ στὴν Ῥώµη ἀλήτευε, ἐργασία δὲν ἔβρισκε οὔτε στοργὴ καὶ βοήθεια ἀπὸ πουθενά. Τὸν κατέλαβε µεγάλη στενοχώρια. Τί νὰ ἔκανε; Θυµήθηκε τότε, ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ κυρίου του, τοὺς Χριστιανούς, ποὺ ἦταν φιλάνθρωποι. Πλησιάζει τὴν ῥωµαϊκὴ χριστιανικὴ κοινότητα, καὶ πράγµατι ἡ βοήθεια ποὺ παίρνει ἦταν µεγάλη. Συγχρόνως µαθαίνει ὅτι στὴν Ῥώµη εἶναι ὑπόδικος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τὸν γνώρισε ὅταν εἶχε φιλοξενηθεῖ στὸ σπίτι τοῦ κυρίου του. Ὁ Ὀνήσιµος, ἂν καὶ εἰδωλολάτρης, εἶχε ἐντυπωσιασθεῖ ἀπὸ τὴν ψυχὴ τοῦ µικρόσωµου ἐκείνου χριστιανοῦ. Τώρα ποὺ ἄκουσε ὅτι εἶναι στὴν Ῥώµη, νοιώθει τὴν ἐπιθυµία νὰ τὸν δεῖ καὶ αἰσθάνεται µία συνταρακτικὴ ἐσωτερικὴ µεταβολὴ στὸν ἑαυτό του. Τοῦ συνέβη αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς, «ἐγενήθη ἐπ΄ αὐτῷ πνεῦµα Θεοῦ». Δηλαδή, ἔπνευσε σ΄ αὐτὸν πνεῦµα Θεοῦ. Ὁ Ὀνήσιµος δὲν ἀφήνει τὴν εὐκαιρία ἀνεκµετάλλευτη. Συναντάει τὸν Παῦλο καὶ αὐτὸς τοῦ φέρεται τόσο στοργικὰ καὶ πατρικά, ὥστε ὁ Ὀνήσιµος ὄχι µόνο γίνεται θερµὸς χριστιανός, ἀλλὰ καὶ σὰν ἀπόστολος τῆς ἁγίας πίστεως λαµβάνει µαρτυρικὸ θάνατο. (Γνωστὴ βέβαια εἶναι ἡ ἐπιστροφή του στὸν κύριό του, Φιλήµονα, ποὺ ἀναφέρεται στὴν πρὸς Φιλήµονα ἐπιστολὴ 1-22 τοῦ ἀπ. Παύλου). Ὁ Ὅσιος Εὐσέβιος Ἡ παράδοση δὲν µᾶς διέσωσε οὔτε τὰ ὀνόµατα τῶν γονέων του οὔτε τὸν τόπο τῆς καταγωγῆς του. Γνωρίζουµε ὅµως, ὅτι ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς διασηµότερους, µὲ ζωντανὴ εὐσέβεια, ἀσκητές. Ἡ ἐγκράτειά του στάθηκε περιβόητη, ἀλλ΄ ἡ µεγάλη πίστη του καὶ τὸ ἀκοίµητο ἐνδιαφέρον του γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν, τοῦ ἔδινε τὶς ἀπαιτούµενες δυνάµεις, γιὰ νὰ πηγαίνει στὶς πόλεις καὶ νὰ στηρίζει τοὺς ἀνθρώπους στὸν λόγο καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅσοι γιὰ πρώτη φορὰ τὸν ἔβλεπαν νόµιζαν, ὅτι ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀδυναµία θὰ ἀναγκαζόταν νὰ ἔχει συνεχῆ µέριµνα γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἀλλ΄ ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, τὸν ἔκανε νὰ ζεῖ γιὰ τοὺς ἄλλους. Τελείωσε δὲ τὴν ζωή του, ἐργαζόµενος γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν µέχρι τελευταίας πνοῆς του. Οἱ Ἅγιοι Δύο Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Θράκη Βλέπε σχετικῶς τὴν 25η Ὀκτωβρίου. Ὁ Ἅγιος Μαΐωρ Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ ὑπηρετοῦσε σὰν στρατιώτης στὸ λεγόµενο τάγµα τῶν Μαύρων. Ὅταν ἄρχισε ὁ διωγµὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, βρισκόταν µὲ τὸ τάγµα του στὴν Γάζα. Καταγγέλθηκε στὸν ἐκεῖ ἔπαρχο, ὅτι ἦταν χριστιανός. Ὅταν ῥωτήθηκε, µὲ θάρρος ὁµολόγησε καὶ ὁ ἴδιος ὅτι ἦταν καὶ θὰ παραµείνει χριστιανός. Τότε ὁ ἔπαρχος διέταξε τὸν ἄγριο βασανισµό του καὶ ὁ Ἅγιος πέθανε, ἀφοῦ µαστιγώθηκε µέχρι θανάτου. Ἡ Σύναξις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἐν τοῖς Διακονίσσης Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ Στὶς 15 Φεβρουαρίου 1776 µαρτύρησε ὁ Ἰωάννης, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωλακία (Κωλακία ἢ Κουλακιὰ εἶναι ἡ σηµερινὴ κωµόπολη Χαλάστρα ἢ Πύργος, δυτικά τῆς Θεσ/νίκης) καὶ µαρτύρησε στὴν Θεσσαλονίκη. Ὁ Ἰωάννης συνέτρωγε κάποτε µὲ κάποιους Τούρκους, οἱ ὁποῖοι ξαφνικὰ σηκώθηκαν καὶ εἶπαν πὼς ὁ Ἰωάννης τοὺς εἶπε ὅτι θέλει νὰ γίνει Τοῦρκος. Αὐτὸς µὲ ὅλη του τὴν δύναµη φώναξε «ΟΧΙ»! Αὐτοὶ τοῦ εἶπαν πὼς ναί, ἀλλ΄ ὁ Ἰωάννης ξαναφώναξε «ΟΧΙ»!!! Τότε µὲ τὴν βία τὸν ἔσυραν στὸ παζάρι (κεντρικὴ ἀγορά), ὅπου τὸν κρέµασαν καὶ στὴν συνέχεια τὸν πέταξαν στὴν θάλασσα. Ἔτσι ἔλαβε τὸ ἀµάραντο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Ὁ Ὅσιος Ἄνθιµος ὁ Βαγιάνος, ὁ ἐν Χίῳ (+ 1960)
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|