|
06 Μαρτίου
|
|
|
Οἱ Ἅγιοι 42 Μάρτυρες ἀπὸ τὸ Ἀµόριο Τὸ Ἀµόριο, πόλη τῆς Φρυγίας, ἀπὸ τὸν 6ο αἰῶνα ἦταν ἐπίσηµο στρατιωτικὸ κέντρο τοῦ βυζαντινοῦ κράτους στὴν κεντρικὴ Ἀσία. Ὅταν τὸ 838 κυριεύθηκε ἀπὸ τοὺς Ἄραβες µὲ πολιορκητὴ τὸ χαλίφη Μουτασίµ, ὕστερα ἀπὸ προδοσία, λέγεται ὅτι σκοτώθηκαν καὶ αἰχµαλωτίσθηκαν ἑβδοµήντα χιλιάδες πολῖτες. Μεταξὺ τῶν αἰχµαλώτων ἦταν καὶ 42 διαπρεπέστατοι πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ εὐγενῶν βυζαντινῶν οἰκογενειῶν. Αὐτοὺς τοὺς πῆγαν στὴν Βαγδάτη καὶ τοὺς ἔριξαν στὴν φυλακὴ ἁλυσοδεµένους, µέσα στὸ σκοτάδι καὶ τὴν ὑγρασία. Ἐκεῖ, χωρὶς νερὸ καὶ ψωµί, ἔκαναν συνεχῶς προσευχὴ νὰ πεθάνουν τὸ γρηγορότερο. Κάποια µέρα, τοὺς ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ τοὺς παρουσίασαν στὸ χαλίφη. Αὐτός, µὲ ὕφος φιλικό, ἔταξε νὰ τοὺς ἀποκαταστήσει στὰ ἀξιώµατά τους, ἂν γίνονταν µουσουλµάνοι. Οἱ γενναῖοι ἄνδρες, χωρὶς ἀναβολή, εἶπαν στὸν χαλίφη, ὅτι αὐτὸ δὲ γίνεται οὔτε κατὰ φαντασία. Τότε ὁ χαλίφης, ἐκνευρισµένος, διέταξε καὶ τοὺς θανάτωσαν µὲ τὸν πιὸ φρικτὸ τρόπο. Ἔτσι, ἡ θυσία αὐτῶν τῶν ἁγίων µαρτύρων διδάσκει αὐτὸ ποὺ λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι δηλαδὴ οἱ ἀγωνιστὲς τῆς πατρίδας καὶ τῆς πίστης εἶναι διπλὰ ἱεροὶ καὶ ἀποτελοῦν ἐκλεκτὴ παράταξη στὸν χορὸ τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ἅγιοι Θεόδωρος, Κωνσταντῖνος, Κάλλιστος, Θεόφιλος, Βασσόης (ἢ Βασσώης), Ἀέτιος, Δύο (2) Κρατεροί, Μελισσηνὸς καὶ Κύριλλος Οι Ἅγιοι αὐτοὶ ἦταν µεταξὺ τῶν πιὸ πάνω 42 µαρτύρων ἀπὸ τὸ Ἀµόριο. Ὁ Θεόδωρος ἦταν στρατηγὸς καὶ πρωτοσπαθάριος, ὁ Θεόφιλος στρατηγὸς καὶ πατρίκιος, ὁ Κάλλιστος τουρµάρχης, ὁ Κωνσταντῖνος δρουγγάριος, ὁ Βασσόης δροµεύς, οἱ Μελισσηνὸς καὶ Ἀέτιος στρατηγοί, ὁ Κρατερὸς εὐνοῦχος, ὁ ἄλλος Κρατερὸς στρατηγὸς καὶ ὁ Κύριλλος ἐπίσης στρατηγός. Ὁ Ὅσιος Ἀρκάδιος Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος ὁ θαυµατουργός Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλατία, ἀπὸ ἕνα χωριὸ ποὺ ὀνοµαζόταν Ἀνδρακίνα (κατὰ τὸν Μ. Γαλανὸ Νέα Κλαυδιούπολη). Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία εἶχε κλίση πρὸς τὴν µοναχικὴ πολιτεία. Γι΄ αὐτὸ καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ πῆγε πρὸς τὰ παραθαλάσσια µέρη τῆς Ἀρδανίας, πρὸς τὸ ὄρος τοῦ Μαΐωνος. Ἐκεῖ ἔκτισε καλύβα καὶ ζοῦσε ἀπὸ τὴν καλλιέργεια τῶν γύρω ἐρηµικῶν τοποθεσιῶν. Ἐπειδὴ ὅµως ὁ τόπος ἦταν ἄνυδρος, κατέβηκε στοὺς πρόποδες τοῦ βουνοῦ, ὅπου βρῆκε πηγὴ νεροῦ καὶ ἐκεῖ ἔκτισε ναὸ ἐπ΄ ὀνόµατι τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου. Ἔζησε αὐστηρότατη ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὸ χάρισµα νὰ κάνει θαύµατα. Πέθανε σὲ µεγάλη ἡλικία καὶ τάφηκε µέσα στὸν ναὸ ποὺ ἔκτισε ὁ ἴδιος, κοντὰ στὴν δεσποτικὴ πύλη καὶ µέσα σὲ πέτρινη λάρνακα. Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας Κωνσταντίνου καὶ Εἰρήνης κατὰ τὸ ἔτος 781, ὁ ἐπίσκοπος Ἀµασείας, Θεοφύλακτος, µετέφερε τὸ ἱερὸ λείψανο αὐτοῦ τοῦ µεγάλου ἀσκητῆ στὴν Ἀµάσεια καὶ ἐναπόθεσε αὐτὸ στὸ δεξιὸ µέρος τοῦ θυσιαστηρίου. Ὁ Ὅσιος Μάξιµος, ὁσιοµάρτυρας. Μαρτύρησε διὰ λιθοβολισµοῦ. Ὁ Ἅγιος Εὐφρόσυνος Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν περιέλουσαν µὲ βραστὸ νερό. Ἡ Εὕρεσις τοῦ Τιµίου Σταυροῦ παρὰ τῆς µακαρίας Ἑλένης Βλέπε 14η Σεπτεµβρίου, Ὕψωση Τιµίου Σταυροῦ. Ἡ Εὕρεσις τῶν Τιµίων Ἥλων (Καρφιῶν) Βλέπε 14η Σεπτεµβρίου, Ὕψωση Τιµίου Σταυροῦ. Οἱ Ἅγιοι Ἰουλιανὸς καὶ Εὔβουλος Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|