|
01 Μαρτίου
|
|
|
Ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἡ ἀπὸ Σαµαρειτῶν, ὁσιοµάρτυς Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη τῆς Συρίας καὶ ἔζησε ἐπὶ Τραϊανοῦ (98-117 µ.Χ.). Περνοῦσε τὴν ζωή της µέσα στὴν πορνεία καὶ τὶς ἀκολασίες. Ἡ ἐκθαµβωτικὴ καλλονή της εἵλκυε πολλοὺς ἐραστὲς καὶ ἔτσι συγκέντρωσε πολὺ πλοῦτο. Τὸ θεῖο ἔλεος ὅµως εὐδοκεῖ, ὥστε καὶ οἱ ψυχὲς ποὺ παρεκτράπησαν ἠθικὰ νὰ µὴ χάνουν ὁλότελα τὴν ἠθικὴ συναίσθηση, ἀλλὰ νὰ µένει κάτι ἀπὸ τὸν ἠθικὸ πόθο. Ἔτσι καὶ ἡ Εὐδοκία. Μετὰ ἀπὸ µία ἀρρώστια της, εἴτε ἀπὸ κορεσµὸ εἴτε ἀπὸ ἐγωϊσµὸ πρὸς τοὺς φίλους της, διότι τὴν περίοδο ποὺ ἦταν ἄρρωστη τὴν εἶχαν ἐγκαταλείψει, δὲν συνέχισε τὴν προηγούµενη ζωή της. Ἐγκατέλειψε τὴν πόλη καὶ ἐπέστρεψε µετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο. Θέλησε νὰ µείνει ἄγνωστη καὶ γι᾿ αὐτὸ ἐγκαταστάθηκε στὰ τελευταῖα σπίτια τῆς πόλης. Ἐκεῖ, γνωρίζει µὲ θαυµατουργικὸ τρόπο τοὺς χριστιανοὺς τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Ἀναπαύεται τόσο πολὺ ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου (καὶ ἀπὸ τὶς νουθεσίες κάποιου µοναχοῦ, ὀνόµατι Γερµανοῦ), ποὺ ἀµέσως βαπτίζεται χριστιανή (ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Θεόδοτο) καὶ µὲ τὴν µετάνοιά της καθαρίζεται ἀπὸ τὰ ἔκτροπα τῆς προηγούµενης ζωῆς. Ἀπὸ τότε ἀλλάζει ζωή. Δίνει τὴν περιουσία της στὰ ὀρφανὰ καὶ τοὺς φτωχοὺς καὶ γίνεται πιστὴ ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου καὶ µάλιστα µέχρι µαρτυρικοῦ θανάτου. Ἔτσι ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἔρχεται νὰ µᾶς θυµίσει τὰ αἰώνια λόγια του Κυρίου µας, ὅτι «οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑµᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Οἱ τελῶνες, δηλαδή, καὶ οἱ πόρνες, ποὺ στὴν ἀρχὴ ἔδειξαν ἀπείθεια στὸν Νόµο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ µετὰ µετενόησαν καὶ πίστεψαν ἔµπρακτα σ᾿ Αὐτόν, θὰ προλάβουν στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐσᾶς, ποὺ µόνο στὰ λόγια πιστεύετε στὸν Θεό, ἐνῷ στὴν πράξη εἶστε ἄπιστοι. Ἡ Ὁσία Δοµνίνα ἡ νέα Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Κῦρο τῆς Συρίας καὶ ἔζησε κατὰ τὸ πρῶτο µισό του 5ου αἰῶνα. Οἱ γονεῖς της, εὐσεβεῖς καὶ πλούσιοι, τὴν εἶχαν ἀναθρέψει χριστιανικότατα, καὶ τῆς παρεῖχαν τὰ µέσα γιὰ ἐλεηµοσύνες καὶ ἄλλα καλὰ ἔργα. Ὁ ἐπίσκοπος Θεοδώρητος, βλέποντας τὴν τόσο ζωντανὴ εὐσέβειά της, τὴν ἐκτιµοῦσε πολὺ καὶ τὴν χρησιµοποιοῦσε σὰν παράδειγµα στὶς πλούσιες νέες, ποὺ νόµιζαν ὅτι µποροῦσαν νὰ συµβιβάσουν τὴν χριστιανοσύνη τους µὲ τὶς κοσµικὲς ἐπιδείξεις καὶ µαταιότητες. Καί, ὅσες φορὲς ἔβλεπε κόρη, ποὺ ποθοῦσε νὰ ἀκολουθήσει τὸν Εὐαγγελικὸ δρόµο, τῆς συνιστοῦσε νὰ συναναστρέφεται τὴν Δοµνίνα. Ἡ δὲ Δοµνίνα, καθοδηγοῦσε µὲ πολλή ἀδελφικὴ στοργὴ καὶ ταπεινοφροσύνη, προσπαθώντας νὰ µὴ φαίνεται, ὅτι ὑπερτερεῖ, πολλὲς φορὲς µάλιστα κάνοντας τὴν µικρότερη. Κατὰ τὰ δειλινά, ἡ Δοµνίνα συνήθιζε νὰ πηγαίνει στὴν γειτονική της ἐκκλησία, ὅπου ἔκανε δεήσεις µέσα στὴν σιγὴ τοῦ ναοῦ. Ἔτσι, µὲ τέτοιες ἅγιες ἀσχολίες, τελείωσε ἡ Δοµνίνα τὴν ζωή της καὶ πῆγε στὰ ἀθάνατα σκηνώµατα, ποὺ ἀποτέλεσαν τὸ διαρκῆ καὶ διακαῆ πόθο της σ᾿ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς της. Ἡ Ἁγία Ἀντωνίνα Ἔζησε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Θερµὴ χριστιανή, ἐργαζόταν γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῆς πίστης µεταξὺ τῶν γυναικῶν τῆς εἰδωλολατρείας. Καταγγέλθηκε καὶ ὁµολόγησε ἀµέσως τὴν θεάρεστη δραστηριότητά της. Τότε τὴν ὑποχρέωσαν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἀλλὰ ἡ Ἀντωνίνα ἀρνήθηκε σθεναρὰ καὶ µάλιστα συνηγόρησε µπροστὰ στὸν ἔπαρχο ὑπὲρ τῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Μετὰ ἀπὸ βασανιστήρια, τὴν ἔριξαν σὲ σκοτεινὴ ἀποµόνωση µὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ καµφεῖ τὸ φρόνηµά της. Ὅταν τὴν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν φυλακή, ἡ Ἀντωνίνα ἀντέταξε τὴν ἴδια ἄρνηση στὶς προτροπὲς καὶ τὶς ἀπειλὲς τοῦ κριτῆ ν᾿ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε τὴν ἔβαλαν µέσα σ᾿ ἕνα σακὶ καὶ τὴν ἔριξαν µέσα στὴν λίµνη τῆς Νίκαιας, ὅπου καὶ πέθανε παίρνοντας ἔτσι τὸ ἀθάνατο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. (Ἡ µνήµη της ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 12η Ἰουνίου). Οἱ Ἅγιοι Μάρκελλος καὶ Ἀντώνιος Μαρτύρησαν ἀφοῦ τοὺς ἔριξαν µέσα στὴν φωτιά. Οἱ Ἅγιοι Σίλβεστρος καὶ Σωφρόνιος Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ἅγιος Νεστοριανός Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Οἱ Ἅγιοι Χαρίσιος, Νικηφόρος καὶ Ἀγάπιος Δὲν ὑπάρχει καµία πληροφορία γιὰ τὴν ζωή τους. Ὁ Ἅγιος Σίλβεστρος, πατριάρχης Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο σελ. 36 ὡς ἑξῆς: «Ἐν τὴν Ἀναστάσει, τοῦ Ἁγίου πατριάρχου Σιλβέστρου». Ἡ πανήγυρή του γινόταν στὸν ναὸ τῆς Ἀναστάσεως, ἀλλὰ ἄγνωστο ποιᾶς πόλης πατριάρχης ἦταν ὁ Σίλβεστρος, ποὺ τὴν µνήµη του γιορτάζει ἡ ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύµων. Ὁ Ὅσιος Ἀγάπιος καὶ ὁ Ὅσιος Εὐδόκιµος Ὁ Ὅσιος αὐτὸς ἦταν στὴν Σκήτη τοῦ Κολιτζοῦ τῆς περιοχῆς Βατοπαιδίου. Ὅµως, σὲ µία ἐπιδροµή τους, οἱ Ἀγαρηνοὶ πειρατὲς τὸν αἰχµαλώτισαν καὶ τὸν πούλησαν σὰν δοῦλο σ᾿ ἕνα ἄλλο Ἀγαρηνό. Αὐτὸς τὸν εἶχε δεµένο µὲ ἁλυσίδες, γιὰ τὸν φόβο µὴν ἀποδράσει, καὶ τὸν χρησιµοποιοῦσε στὶς πιὸ σκληρὲς καὶ βαριὲς ἐργασίες. Διὰ τῆς προσευχῆς καὶ κατὰ τὴν στιγµὴ ποὺ βρισκόταν στὴ φυλακή, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος τὸν ἐλευθέρωσε. Τότε ὁ Ὅσιος ἀµέσως γύρισε στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὸν Γέροντά του. Ἀλλ᾿ ὁ Γέροντας, µόλις τὸν εἶδε, τοῦ ἔκανε παρατήρηση διότι ἔφυγε κρυφὰ χωρὶς τὴν ἔγκριση τοῦ κυρίου του καὶ τοῦ εἶπε ἀµέσως νὰ γυρίσει πίσω. Ὁ Ὅσιος Ἀγάπιος ἔκανε ὑπακοὴ καὶ ἐπέστρεψε στὸν Ἀγαρηνὸ κύριό του. Ἡ ἐνέργειά του αὐτὴ συγκίνησε τὸν Ἀγαρηνό, µὲ ἀποτέλεσµα αὐτὸς καὶ οἱ δυὸ γιοί του, µαζὶ µὲ τὸν ὅσιο Ἀγάπιο, νὰ ἔλθουν στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ νὰ γίνουν µοναχοί. Γιὰ δὲ τὸν ὅσιο Εὐδόκιµο, βλέπε βιογραφικό του σηµείωµα τὴν 5η Ὀκτωβρίου. Ὁ Ἅγιος Παρασκευὰς ὁ Τραπεζούντιος, νεοµάρτυρας Ὁ Ἅγιος αὐτὸς νεοµάρτυρας δὲν ἀναφέρεται ἀπὸ τοὺς Συναξαριστές. Ἦταν ἀπὸ τοὺς προύχοντες τῆς Τραπεζούντας καὶ µαρτύρησε τὴν 1η Μαρτίου 1659 µὲ ἀπαγχονισµό. Τὸ σῶµα του παρέλαβαν οἱ χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Νύσσης. Κατόπιν ἀνακοµίσθηκε στὴν Μονὴ Θεοσκεπάστου τῆς Τραπεζούντας. Ὁ Ἅγιος Παῦλος ὁ ὁσιοµάρτυρας Ἄγνωστο ποῦ καὶ πότε µαρτύρησε, µᾶλλον ὅµως ἐπὶ τῶν εἰκονοµάχων, ἀφοῦ οἱ Συναξαριστὲς σηµειώνουν ὅτι «ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων διὰ τοῦ πυρὸς ἐτελειώθη». Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ νεοµάρτυς (Ἀντρέγιεβνα) (Ῥωσίδα) Διὰ Χριστὸν σαλή.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|