|
30 Μαρτίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, συγγραφέας τῆς «Κλίµακος» Ἦταν γιὸς πλούσιας καὶ εὐσεβέστατης οἰκογένειας καὶ εἶχε πάρει πολὺ καλὴ µόρφωση. Νέος ἀκόµα, ἀφοσιώθηκε στὴν προσευχή, τὶς µελέτες καὶ τὴν συγγραφικὴ ἐργασία. Πῆγε στὸ ὄρος Σινᾶ, κοντὰ σ᾿ ἕνα ἀπὸ τοὺς καλύτερους ἀναχωρητές, τὸν Μαρτύριο, ὁ ὁποῖος καθοδηγοῦσε πνευµατικὰ καὶ ἀσκητικὰ τὸν νεαρὸ Ἰωάννη. Μετὰ τέσσερα χρόνια, ἔγινε µοναχὸς καὶ ἡ φήµη τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς σοφίας του εἶχε διαδοθεῖ εὐρύτατα. Πολλοὶ µοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔρχονταν κοντά του γιὰ νὰ ζητήσουν τὴν συµβουλή του. Μετὰ ἀπὸ ἐπίµονη ἀπαίτηση τῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς Σινᾶ, δέχθηκε καὶ ἔγινε γιὰ µερικὰ χρόνια ἡγούµενός τους. Ἡ νοσταλγία, ὅµως, τῆς ἐρηµικῆς ζωῆς ἔκανε τὸν Ἰωάννη νὰ ἀποσυρθεῖ καὶ νὰ ἀφοσιωθεῖ πάλι στὶς µελέτες του. Πέθανε περίπου τὸ 650 καὶ ἄφησε δυὸ σπουδαιότατα συγγράµµατα, τὴν «Κλίµακα» καὶ τὸν «Λόγον πρὸς τὸν Ποιµένα». Νὰ µερικοὶ λόγοι του ἀπὸ τὴν «Κλίµακα», σχετικὰ µὲ τὸ θεµέλιο τῶν ἀρετῶν, τὴν ταπεινοφροσύνη: 1) «Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι οὐράνιος ἀνεµοστρόβιλος ποὺ µπορεῖ νὰ ἀνεβάσῃ τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τῆς ἁµαρτίας στὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ». 2) «Μητέρα τῆς πηγῆς εἶναι ἡ ἄβυσσος τῶν ὑδάτων, πηγὴ δὲ τῆς διακρίσεως ἡ ταπείνωσις». Ὁ Προφήτης Ἰωὴλ ἢ Ἰωάδ Ἰωὰδ κατὰ τοὺς συναξαριστές, Ἰωὴλ κατὰ τὴν Β´ Παραλειποµένων (θ´ 29). Ἀπὸ τὴν Σαµάρεια καταγόµενος κατὰ τοὺς συναξαριστές, ἀπὸ τὸν Ἰούδα κατὰ τὴν Γραφή (Γ´ Βασιλ. 10). Αὐτὸς λοιπὸν ἐστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸ πρὸς τὸν βασιλιὰ Ἱεροβοάµ, γιὰ νὰ ἐλέγξει αὐτὸν γιὰ τὶς δαµάλεις (Γ´ Βασιλ. ιγ´ 2). Ὅταν δὲ ἅπλωσε τὸ χέρι του ὁ Ἱεροβοὰµ γιὰ νὰ κρατήσει τὸν προφήτη, ξεράθηκε τὸ χέρι του καὶ ἀποκαταστάθηκε πάλι διὰ τῆς προσευχῆς τοῦ προφήτου. Ἂν καὶ ὁ προφήτης πῆρε ὄρκο στὸν Θεὸ νὰ µὴ φάει καὶ πιεῖ, αὐτός, παραπλανηθεὶς ἀπὸ τὸν ψευδοπροφήτη Ἐνβέ, ἔφαγε. Γι᾿ αὐτὸ κατασπαράχθηκε, γιὰ τὴν παρασπονδία του, ἀπὸ ἕνα λιοντάρι, χωρὶς ὅµως τὸ θηρίο νὰ φάει τὸ σῶµα του. Τάφηκε δὲ κοντὰ στὸν τάφο τοῦ πλανήσαντος αὐτὸν ψευδοπροφήτου Ἐνβέ. Νὰ σηµειώσουµε ἐδῶ, ὅτι ἄλλος εἶναι ὁ προφήτης Ἰωὴλ ποὺ τὴν µνήµη του γιορτάζουµε τὴν 19η Ὀκτωβρίου. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ ἐν τῷ φρέατι Γεννήθηκε στὰ χρόνια τῶν διωγµῶν τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ἡ εὐσεβὴς µητέρα του τὸν πότισε µὲ τὰ νάµατα τῆς χριστιανικῆς θρησκείας καὶ ἀργότερα ὁ Ἰωάννης κατέφυγε στὴν ἔρηµο, ὅπου ἀφοσιώθηκε στὴν µελέτη καὶ τὴν πνευµατικὴ ἄσκηση. Ἐπειδὴ ὅµως τὸ µέρος ποὺ ἔµενε ἦταν µία µικρὴ σπηλιά, ἀναγκάσθηκε ὁ εὐσεβὴς ἐρηµίτης νὰ χρησιµοποιήσει σὰν ἀσκητήριο ἕνα ξεροπήγαδο. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐπωνοµάστηκε «Ἰωάννης ὁ ἐν τῷ φρέατι». Μετὰ ἀπὸ καιρό, ἦλθαν κι ἄλλοι στὸν τόπο ἐκεῖνο, ὅπου ἔκτισαν µικρὰ κελιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Ἀλλ᾿ ὁ Ἰωάννης δὲν ἤθελε πλέον νὰ φύγει ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ξεροπήγαδο, ποὺ εἶχε συνδεθεῖ µὲ τόσα χρόνια της ζωῆς του. Ἐπικοινωνοῦσε ὅµως µὲ τοὺς νεοελθόντες καὶ χρησίµευε ὡς πολύτιµος σύµβουλος καὶ καθοδηγός τους, ἔτσι ὥστε ἡ µικρὴ ἐκείνη ἀδελφότητα καταρτιζόταν καὶ προαγόταν κατὰ Χριστὸν ἀπ᾿ αὐτόν. Ὁ Ἰωάννης πέθανε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράµατα. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, πατριάρχης Ἱεροσολύµων Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ἡ Ἁγία Εὐβούλη Ἦταν µητέρα τοῦ Ἁγίου Παντελεήµονα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας, μητροπολίτης Κορίνθου Ἦταν ἐπίσκοπος Κορίνθου καὶ συκοφαντήθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὅτι συνεργαζόταν µὲ τοὺς Ἐνετούς, κατὰ τὴν ἐκστρατεία τοῦ Μοροζίνη στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων. Συνελήφθη καί, ἀφοῦ βασανίστηκε σκληρά, ὁδηγήθηκε στὸν κριτή, ὁ ὁποῖος τὸν προέτρεψε νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γίνει µουσουλµάνος. Ὁ Ζαχαρίας µὲ ἀηδία ἄκουσε τὴν πρόταση αὐτὴ τοῦ κριτῆ καὶ γι᾿ αὐτὸ βασανίστηκε φρικτά. Καταδικάστηκε νὰ καεῖ ζωντανὸς στὴν φωτιά, περιστρεφόµενος! Οἱ χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου κατόρθωσαν, ἀφοῦ προσέφεραν µεγάλο χρηµατικὸ ποσὸ στὸν Τοῦρκο ἔπαρχο, νὰ µεταβληθεῖ ὁ φρικτὸς αὐτὸς τρόπος τῆς θανατικῆς καταδίκης. Ἔτσι ὁ νέος ἱεροµάρτυρας Ζαχαρίας ἀποκεφαλίστηκε στὴν Κόρινθο, 30 Μαρτίου 1684, Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ὁ Ἅγιος Βίκτωρ Μαρτύρησε στὴν Θεσσαλονίκη ἐπὶ Μαξιµιανοῦ, µαζὶ µὲ ἕνδεκα ἄλλους µάρτυρες. Ἡ µνήµη του ἐπαναλαµβάνεται τὴν 30η Μαρτίου ἢ τὴν 1η Ὀκτωβρίου.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|