|
23 Απριλίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλοµάρτυρας καὶ Τροπαιοφόρος Ὁ Μεγαλοµάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε περίπου τὸ 275 µ.Χ. στὴν Καππαδοκία ἀπὸ γονεῖς χριστιανούς. Ὁ πατέρας του, µάλιστα, πέθανε µαρτυρικὰ γιὰ τὸν Χριστό. Ὅταν ὁ Γεώργιος ἔγινε 18 χρονῶν, στρατεύθηκε στὸν ῥωµαϊκὸ στρατό. Ἂν καὶ νέος στὴν ἡλικία, διεκπεραίωνε τὶς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις τέλεια. Ὅλοι τὸν θαύµαζαν γιὰ τὸ παράστηµά του. Γι΄ αὐτό, γρήγορα τὸν προήγαγαν σὲ ἀνώτερα ἀξιώµατα καὶ τοῦ ἔδωσαν τὸν τίτλο τοῦ κόµητος. Συνέβη ὅµως τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ὁ Διοκλητιανὸς νὰ κηρύξει λυσσώδη διωγµὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ὁ Γεώργιος ἦταν 28 χρονῶν καὶ χωρὶς δισταγµοὺς ὁµολόγησε τὴν πίστη του, παρὰ τὰ ἀξιώµατα ποὺ τοῦ εἶχαν δώσει. Ὁ Διοκλητιανὸς δὲν τὸ περίµενε καὶ ἔφριξε γιὰ τὴν στάση τοῦ Γεωργίου. Τότε ἄρχισε γιὰ τὸν Ἅγιο µία σειρὰ φρικτῶν βασανιστηρίων, ἀλλὰ καὶ θαυµάτων, ποὺ ἔφεραν πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἀφοῦ τὸν λόγχισαν, ξέσχισαν τὶς σάρκες του µὲ εἰδικὸ τροχὸ ἀπὸ µαχαίρια. Ἔπειτα, τὸν ἔριξαν σὲ λάκκο µὲ βραστὸ ἀσβέστη καὶ κατόπιν τὸν ἀνάγκασαν νὰ βαδίσει µὲ πυρωµένα µεταλλικὰ παπούτσια. Ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὁ Θεὸς τὸν κράτησε ζωντανὸ καὶ ἔγινε αἰτία νὰ ἐξευτελιστοῦν τὰ εἴδωλα καὶ οἱ ἐκφραστές τους. Τέλος, τὸν ἀποκεφαλίζουν προσευχόµενο. Κατὰ τὴν Ἐκκλησία µας, ὁ ἔνδοξος αὐτὸς Μεγαλοµάρτυρας εἶναι ὁ µαργαρίτης ὁ πολύτιµος, ὁ ἀριστεὺς ὁ θεῖος, ὁ λέων ὁ ἔνδοξος, ὁ ἀστὴρ ὁ πολύφωτος, τοῦ Χριστοῦ ὁπλίτης, τῆς οὐρανίου στρατιᾶς ὁ συνόµιλος. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπηµένους Ἁγίους τῶν Κυπρίων µὲ τοὺς περισσοτέρους ναοὺς καὶ εἰκόνες. Στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Μόρφου σῴζονται δυὸ παλαιές, διαλελυµένες σήµερα, Μονές: Τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πιτιδιώτη, ἡ ὁποία εὑρίσκεται κοντὰ στὴν κοινότητα Φλάσου καὶ ἡ κατεχόµενη σήµερα Βυζαντινὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Ῥηγάτη κοντὰ στὴν Κυρὰ Μόρφου. Ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος ὁ Στρατηλάτης Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Ὁ Ἅγιος Πρωτολέων ὁ Στρατηλάτης Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ ἀπὸ µάγων Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Ὁ Ἅγιος Γλυκέριος ὁ γεωργός Τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ ἀνέστησε τὸ βόδι µὲ θαυµατουργικὸ τρόπο ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλοµάρτυρας καὶ ὅταν εἶδε στὴν συνέχεια καὶ τὸ µαρτύριο τοῦ Ἁγίου, πίστεψε στὸν Χριστὸ καὶ µαρτύρησε διὰ ξίφους. Ὁ Ἅγιος Οὐαλέριος Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Οἱ Ἅγιοι Δονᾶτος καὶ Θερινός Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Κύπριος Ἦταν ὡραῖος νέος καὶ ἄνθρωπος ἀρετῆς, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο. Ἀπὸ τὴν Κύπρο ἀναχώρησε καὶ ἦλθε στὴν Πτολεµαΐδα (τῆς Παλαιστίνης), ὅπου ὑπηρετοῦσε κοντὰ σ΄ ἕνα εὐρωπαῖο Πρόξενο. Ὁ Γεώργιος, πήγαινε συχνὰ στὸ σπίτι µίας φτωχῆς µωαµεθανίδας γυναίκας, ποὺ εἶχε µία νεαρὴ κόρη, καὶ ἀγόραζε αὐγὰ γιὰ τὸν ἀφέντη του. Οἱ τούρκισσες γειτόνισσες τῆς γυναίκας αὐτῆς, οἱ ὁποίες ἐπίσης διέθεταν αὐγὰ γιὰ πώληση, ἀποφάσισαν νὰ ἐξοντώσουν τὸν Γεώργιο, διότι δὲν ἀγόραζε τὰ αὐγὰ ἀπὸ αὐτές. Κάποια µέρα λοιπόν, ὅλες µαζὶ τὸν συκοφάντησαν ὅτι εἶχε ἀθέµιτες σχέσεις µὲ τὴν µουσουλµάνα κόρη. Ἔτσι ὁ Γεώργιος, διαµαρτυρόµενος γιὰ τὴν ψευδῆ κατηγορία, ὁδηγήθηκε βίαια στὸν ἱεροδικαστή, ὁ ὁποῖος προσπάθησε νὰ τὸν πείσει νὰ δεχθεῖ τὴν µουσουλµανικὴ θρησκεία, γιὰ ν΄ ἀποφύγει τὴν τιµωρία. Παρὰ τὶς προσπάθειες τοῦ κριτῆ καὶ τὶς φοβέρες τοῦ ὄχλου, ὁ νεοµάρτυρας παρέµεινε ἀµετάθετος στὴν χριστιανική του πίστη. Τότε ὁ κριτὴς καταδίκασε τὸν Γεώργιο σὲ θάνατο. Ὅταν οἱ Τοῦρκοι βγῆκαν ἀπὸ τὸ τζαµί, ἡµέρα Παρασκευὴ 25 Ἀπριλίου 1752, κατὰ τὴν ὁποία εἶχε ὁρισθεῖ τὸ µαρτύριό του, τὸν ὁδήγησαν σὲ τόπο κοντὰ στὴ θάλασσα καί, πρὶν τὸν ἐκτελέσουν, προσπαθοῦσαν µὲ κολακεῖες καὶ ὑποσχέσεις νὰ ἐπιτύχουν τὸν ἐξισλαµισµό του. Μπροστὰ ὅµως στὴν ἀµετάθετη γνώµη τοῦ γενναίου µάρτυρα, οἱ Τοῦρκοι τὸν πυροβόλησαν καὶ κατόπιν ὅρµησαν καὶ διαµέλισαν τὸ σῶµα του. Τότε συνέβη αἰφνίδια θύελλα, ποὺ συντάραξε τὴν θάλασσα, τῆς ὁποίας τὰ κύµατα ἔφθασαν µέχρι τοῦ σηµείου ποὺ βρισκόταν τὸ λείψανο. Τότε οἱ Τοῦρκοι φοβήθηκαν καὶ ἀποµακρύνθηκαν, οἱ δὲ Χριστιανοί, ἀφοῦ παρέλαβαν τὸ ἅγιο λείψανο, τὸ ἐνταφίασαν στὸν ναὸ τῆς Πτολεµαΐδας. Στὶς 13 Ἀπριλίου 1967 τὰ λείψανα τοῦ νεοµάρτυρα αὐτοῦ µεταφέρθηκαν µὲ τιµὲς ἀπὸ τὴν Πτολεµαΐδα στὴν Λευκωσία τῆς Κύπρου καὶ τοποθετήθηκαν στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Ὁ Ἅγιος Λάζαρος ὁ Βοσκὸς ἀπὸ τὴν Βουλγαρία Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Κάµπροβα τῆς Βουλγαρίας καὶ ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς. Ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν Βουλγαρία καὶ ἦλθε στὴν πόλη Σῶµα, κοντὰ στὴν Πέργαµο καὶ ἔγινε βοσκὸς προβάτων. Κάποια µέρα ποὺ ἔβοσκε τὰ πρόβατά του, ὁ Λάζαρος, ἀποκοιµήθηκε καὶ κατὰ τύχη ἐκείνη τὴν ὥρα περνοῦσε κάποια Ὀθωµανίδα, κατὰ τῆς ὁποίας ἐπιτέθηκε ὁ σκύλος τοῦ κοπαδιοῦ καὶ ἔσχισε λίγο τὰ ῥοῦχα της. Ἡ Ὀθωµανίδα αὐτή, ὅταν γύρισε στὸ σπίτι της, συκοφάντησε τὸν Λάζαρο στὸν ἄντρα της ὅτι δῆθεν τὴν βίασε. Ἐξοργισµένος ὁ µωαµεθανός, πῆγε στὴν στάνη καὶ βρῆκε κάποιον σύντροφο τοῦ Λαζάρου, ποὺ τὸν τραυµάτισε. Ὅταν ὁ Ὀθωµανὸς πληροφορήθηκε ὅτι αὐτὸς ποὺ τραυµάτισε δὲν ἦταν ὁ Λάζαρος φοβήθηκε τὰ ἐπακόλουθα τῆς ἀθῳότητας τοῦ τραυµατισµένου καὶ ἔπεισε τοὺς συγγενεῖς τῆς συζύγου του νὰ ζητήσουν τὴν τιµωρία τοῦ Λαζάρου ἀπὸ τὸν ἀγά. Ἔτσι ὁ Λάζαρος συνελήφθη, ὁδηγήθηκε στὸν ἀγὰ καὶ φυλακίστηκε στὶς 7 Ἀπριλίου 1802. Κατὰ τὴν δίκη ἀποδείχθηκε ἡ ἀθῳότητα τοῦ Λαζάρου ἀλλὰ οἱ συγγενεῖς της Ὀθωµανίδας ὑποσχέθηκαν 1.000 γρόσια στὸν ἀγά, σὲ περίπτωση ποὺ αὐτὸς θὰ ἐπετύγχανε τὸν ἐξισλαµισµὸ ἢ τὸν θάνατο τοῦ µάρτυρα. Τότε ὁ ἀγὰς ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια τὸν Λάζαρο, ἀφοῦ κατέκαψε ὅλα τὰ µέλη τοῦ σώµατός του, ἀκόµα καὶ αὐτὴ τὴν γλῶσσα του. Οἱ πόνοι ἀπὸ τὰ βάρβαρα βασανιστήρια ἦταν ἀνυπόφοροι, ἀλλὰ δὲν στάθηκαν ἱκανοὶ νὰ κάµψουν τὸ φρόνηµα τοῦ Λαζάρου. Ἔτσι στὶς 23 Ἀπριλίου 1802 ἀπαγχονίστηκε καὶ ἔλαβε τὸ ἔνδοξο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου, σὲ ἡλικία 28 χρονῶν. Ἀκολουθία τοῦ νεοµάρτυρα αὐτοῦ, συνέταξε ὁ ἱεροµόναχος Νικηφόρος ὁ Χίος. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος τοῦ Σενκοὺρκ (Ῥῶσος) Διὰ Χριστὸν σαλός.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|