|
27 Απριλίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Συµεὼν ὁ ἀδελφόθεος, ἐπίσκοπος Ἱεροσολύµων Ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς τέσσερις γιοὺς τοῦ µνήστορος Ἰωσὴφ καὶ ἀδελφὸς τοῦ ἀδελφοθέου Ἰακώβου, ποὺ ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύµων. Μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Ἰακώβου, ἐπίσκοπος ἀνέλαβε ὁ Συµεών. Σ΄ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἐπισκοπικῆς του θητείας, ὑπῆρξε ἀντάξιος τοῦ ἀδελφοῦ του. Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγωνιστικότητά του, ἡ τέλεια αὐταπάρνησή του, καθὼς καὶ τὸ ἀπαράµιλλο θάρρος του, κατέστησαν τὸν Συµεὼν φωτεινὸ πνευµατικὸ ἀστέρι, διὰ τοῦ ὁποίου στηρίχθηκαν καὶ ὁδηγήθηκαν πολλὲς ψυχὲς στὴν σωτηρία. Τὸ ἐντυπωσιακότερο, ὅµως, χαρακτηριστικὸ τοῦ Συµεὼν ἦταν τὸ ἀκατάβλητο φρόνηµά του. Ἂν καὶ 120 χρονῶν γέροντας, δὲν κάµφθηκε µπροστὰ στὸ µαρτύριο. Ὑπέστη µὲ νεανικὴ φλόγα τὸν σταυρικὸ θάνατο καὶ ἡ νεανικὴ ψυχὴ τοῦ γέροντα Συµεὼν ἀπεδήµησε κοντὰ στὸν στεφανοδότη Κύριο. Βέβαια, µὲ τὸ παράδειγµά του, ἄφησε διδαχὴ στὸ ποίµνιό του τὴν ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Τὰ ἄνω φρονεῖτε, µὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς». Δηλαδή, πρὸς τὰ πάνω, πρὸς τὸ Θεό, διευθύνετε καὶ προσηλώνετε τὶς σκέψεις σας, ὄχι στὰ γήϊνα καὶ φθαρτά, διότι καὶ ὁ Συµεών, ἂν καὶ 120 χρονῶν γέροντας, ἀπὸ τέτοιο φρόνηµα ἐµπνεόµενος ἀντιµετώπισε παλικαρίσια τὸ µαρτύριο. (Ὁρισµένοι Συναξαριστὲς ἐπαναλαµβάνουν τὴν µνήµη του καὶ 18 Σεπτεµβρίου). Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ ὁµολογητής, ἡγούµενος Μονῆς Καθαρῶν Γεννήθηκε στὴν Εἰρηνούπολη τῆς Δεκαπόλεως (Κοίλης Συρίας) ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Θεόδωρο καὶ τὴν Γρηγορία (περὶ τὸ 778). Σὲ ἡλικία ἐννιὰ ἐτῶν πῆγε σὲ Κοινόβιο (ἄγνωστο ποῦ) καὶ ἀνατέθηκε στὴν πνευµατικὴ φροντίδα ἑνὸς σπουδαίου ἄνδρα, τὸν ὁποῖο καὶ ἀκολούθησε στὴν Νίκαια καὶ ἔπειτα στὴν Κωνσταντινούπολη (787) κατὰ τὴν σύγκληση τῶν ἐκεῖ Οἰκουµενικῶν Συνόδων. Ὅταν ὁ διδάσκαλός του ἔγινε ἡγούµενος τῆς µονῆς Δαλµατῶν, τότε καὶ αὐτὸς διορίστηκε ἀπὸ τὸν πατριάρχη Νικηφόρο, ἡγούµενος τῆς µονῆς τῶν Καθαρῶν στὴν Βιθυνία, ποὺ τὴν διακυβέρνησε ἐπὶ 10 χρόνια (804-813). Ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔλεγξε δυναµικὰ τὸν εἰκονοµάχο Λέοντα τὸν Ε΄, τὸν περιόρισαν σ΄ ἕνα Μετόχι τῆς µονῆς του στὴν Κωνσταντινούπολη. Κατόπιν τὸν ἐξόρισαν σ΄ ἕνα φρούριο τὸ λεγόµενον Πενταδάκυλον ἐν τῇ «χώρᾳ τῆς Καµπῆς», ὅπου ἔµεινε ἁλυσοδεµένος 18 µῆνες. Ἔπειτα ξαναῆλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ποικιλοτρόπως τὸν βασάνισε ὁ εἰκονοµάχος πατριάρχης Ἰωάννης ὁ Ζ΄. Ἀλλ΄ ἐπειδὴ ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἐπέµενε στὴν πίστη τῶν Πατέρων, τὸν ἐξόρισαν «εἰς τὸν Κριόταυρον κάστρον τῶν Βουκελλαρίων», ὅπου ἔµεινε κλεισµένος δυὸ χρόνια. Μετὰ τὴν σφαγὴ τοῦ Λέοντα, ἔµεινε προσωρινὰ στὴν Χαλκηδόνα, ἀλλὰ ἐπὶ Θεοφίλου ἐξορίστηκε καὶ πάλι στὴν Ἀφουσία. Ἐκεῖ, µετὰ δυόµισι χρόνια πέθανε. Ὁ Ἅγιος Ποπλίων Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν θανάτωσαν µὲ µαχαῖρι. Κάποια λιγοστὰ βιογραφικὰ στοιχεῖα ποὺ ὑπάρχουν γι᾿ αὐτόν, δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν πραγµατικότητα. Ὁ Ἅγιος Εὐλόγιος ὁ Ξενοδόχος Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἔζησε στὰ µέρη τῆς Θηβαΐδας τῆς Αἰγύπτου. Τὸ ἐπάγγελµά του ἦταν λατόµος (πετροκόπος) καὶ ὀνοµάστηκε Ξενοδόχος, διότι σ΄ ὅλη του τὴν ζωὴ κύρια µέριµνα καὶ ἀπόλαυση εἶχε τὸ νὰ φιλοξενεῖ στὸ σπίτι του καὶ νὰ παρέχει κάθε βοήθεια στοὺς πτωχοὺς καὶ ὁδοιπόρους. Παρὰ τὴν βαριὰ καὶ κοπιαστικὴ ἐργασία του, τὸ βράδυ, µόλις σχολοῦσε ἀπὸ τὴν δουλειά του, ἔτρεχε στὴν ἀγορὰ κρατῶντας φαναράκι τὸ χειµῶνα καὶ ἀναζητοῦσε ξένους, γιὰ νὰ τοὺς δώσει στέγη καὶ κάθε ἄλλη φιλοξενία. Αὐτὸς µάλιστα κάποτε φιλοξένησε καὶ τὸν ἀββᾶ Δανιὴλ µὲ τὸν ὑποτακτικό του, ὅταν αὐτοὶ κατέβηκαν στὴν πόλη καὶ ἔµειναν χωρὶς ψωµὶ καὶ στέγη. Ὁ Ἅγιος Λολλίων ὁ νέος Μαρτύρησε ἀφοῦ βίαια τὸν ἔσυραν κατὰ γῆς. Οἱ Ἅγιοι Συµεὼν ὁ νέος στυλίτης καὶ Γεώργιος ὁ ἀδελφός του Ἄγνωστοι στοὺς Συναξαριστὲς καὶ τὰ Μηναῖα. Ἡ µνήµη τους φέρεται στὸν Ἱεροσολυµιτικὸ Κώδικα βιβλ. Β΄ σελ. 372, ὅπου καὶ ἡ Ἀκολουθία τους, τῆς ὁποίας ὁ Κανόνας φέρει τὴν ἀκροστιχίδα: «τοὺς αὐταδέλφους εὐλογῶ θεηγόρους». Ἁγίας Εἰρήνης ἀρχαίας καὶ νέας ἐγκαίνια Ἀναφέρεται στὸν Πατµιακὸ Κώδικα 266 (Μᾶλλον περὶ ναοῦ πρόκειται). Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ Ῥῶσος, ἡγούµενος τοῦ Σπηλαίου
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|