|
25 Απριλίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος, ὁ ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστής Ἦταν ἀνεψιὸς τοῦ ἀποστόλου Βαρνάβα καὶ ἡ µητέρα του ὀνοµαζόταν Μαρία. Ἡ καταγωγή του ἦταν µᾶλλον ἀπὸ τὴν Κύπρο, ἀργότερα ὅµως ἐγκαταστάθηκε στὰ Ἱεροσόλυµα. Ὁ Μᾶρκος ἀπὸ πολὺ νωρὶς µπῆκε στὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας, συνοδεύοντας τὸν θεῖο του, Βαρνάβα, καὶ τὸν ἀπόστολο Παῦλο στὶς διάφορες περιοδεῖες τους. Ἐπίσης, ἐργάσθηκε γιὰ πολὺ καιρὸ κοντὰ στὸν ἀπόστολο Πέτρο. Κατὰ τὴν παράδοση, ὁ Μᾶρκος κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Αἴγυπτο, τὴν Λιβύη, τὴν Βαρβαρία καὶ εἶχε χρηµατίσει πρῶτος ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας. Γιὰ τὸν τρόπο τοῦ θανάτου του οἱ γνῶµες διίστανται. Ἡ µία ἀναφέρει ὅτι πέθανε εἰρηνικὰ στὴν Ἄλεξανδρεια, ἐνῷ ἡ ἄλλη, ὅτι πέθανε διὰ πυρὸς ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Τὸ σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὁ Μᾶρκος ἔγραψε τὸ δεύτερο κατὰ σειρὰ στὴν Καινὴ Διαθήκη Εὐαγγέλιο. «Ζωγραφίζει» µέσα σ᾿ αὐτὸ τὴν δύναµη τοῦ Χριστοῦ, ἰδιαίτερα διὰ τῶν θαυµάτων. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ ἁγιογράφοι τοποθετοῦν δίπλα στὸν εὐαγγελιστὴ Μάρκο ἕνα λιοντάρι, ποὺ εἶναι σύµβολο τῆς δύναµης. Ἔτσι ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος στοὺς αἰῶνες µας «εὐαγγελίζεται τὴν πίστιν», δηλαδή, µᾶς κηρύττει τὴν πίστη, γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν. Ἀνάµνηση τῶν Ἐγκαινίων τοῦ σεπτοῦ Ἀποστολείου Τοῦ ναοῦ, δηλαδή, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου καὶ πανευφήµου κορυφαίου τῶν ἀποστόλων, Πέτρου, ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὴν Ἁγιωτάτη Μεγάλη Ἐκκλησία (Ἁγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως). Ὁ Ἅγιος Μακεδόνιος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Πρόκειται γιὰ τὸν Πατριάρχη Μακεδόνιο τὸν Β´. Ἀπὸ πρεσβύτερος καὶ σκευοφύλακας τῆς Ἁγίας Σοφίας, γιὰ τὴν εὐσέβειά του, στὴν ὁποία τὸν παιδαγώγησε ὁ θεῖος του, Πατριάρχης Γεννάδιος, κλήθηκε νὰ διοικήσει τὸν Οἰκουµενικὸ Θρόνο (496-511), ἀντὶ τοῦ πατριάρχη Εὐφηµίου, ποὺ ἐξορίστηκε στὰ Εὔχαιτα. Ὁ λαὸς ἔτρεφε µεγάλη ἀγάπη στὸ πρόσωπό του. Ὁ αἱρετικὸς ὅµως αὐτοκράτορας, Ἀναστάσιος ὁ Δίκορος (491-518), ζήτησε ἀπὸ τὸν Μακεδόνιο ἕνα γράµµα – ποὺ ὁ Ἀναστάσιος εἶχε δώσει στὸν προκάτοχο τοῦ Μακεδονίου, Εὐφήµιο, καὶ κατόπιν αὐτὸς τὸ εἶχε δώσει στὸν Μακεδόνιο – µε τὸ ὁποῖο διαβεβαίωνε ἰδιογράφως, ὅτι θὰ τηρήσει ἀπαραχάρακτα τὰ δόγµατα τῆς Ἐκκλησίας. Διαβεβαίωση ποὺ καταπάτησε βάναυσα. Ὁ Μακεδόνιος ἀρνήθηκε νὰ τοῦ τὸ δώσει καὶ ὁ Ἀναστάσιος ἐξοργισµένος τὸν κατέβασε ἀπὸ τὸν θρόνο, καὶ τὸν ἐξόρισε πρῶτα στὴν Χαλκηδόνα καὶ ἔπειτα στὰ Εὔχαιτα. Ἀλλὰ λόγῳ τῶν ἐπιδροµῶν τῶν Οὔννων στὸν Πόντο, κατέφυγε στὴν Γάγγρα, ὅπου καὶ πέθανε. Ἀναδείχτηκε, ἔτσι, ἀληθινὸς ἐπίσκοπος, ὑπέρµαχος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στὶς αὐτοκρατορικὲς αὐθαιρεσίες. Ἡ Ἁγία Νίκη Ἡ Ἅγια αὐτὴ ἦταν µεταξὺ αὐτῶν ποὺ πίστεψαν στὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ θαύµατα ποὺ ἔκανε ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ µεγαλοµάρτυς, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἐνδόξου µαρτυρίου του, ἐπὶ Διοκλητιανοῦ (284-304). Στὴν συνέχεια ὑπέστη µαζὶ µὲ ἄλλους θάνατο διὰ ἀποκεφαλισµοῦ. Οἱ Ἅγιοι ὀκτὼ Ὁσιοµάρτυρες καὶ Ἀναχωρητές Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|