2 ΜΑΪΟΥ

• Ἀνακοµιδὴ λειψάνων Ἁγίου Ἀθανασίου 
• Οἱ Ἅγιοι Ἕσπερος, Ζωὴ καὶ τὰ τέκνα τους, Κυριακὸς καὶ Θεόδουλος 
• Ὁ Ὅσιος Ἰορδάνης ὁ θαυµατουργὸς 
• Ὁ Ὅσιος Σάββας, ἐπίσκοπος Δαφνουσίας

Ἀνακοµιδὴ λειψάνων Ἁγίου Ἀθανασίου

 Ἡ γιορτὴ τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου εἶναι στὶς 18 Ἰανουαρίου. Σήµερα, ὅµως,  γιορτάζουµε τὴν ἀνακοµιδὴ τῶν λειψάνων αὐτοῦ τοῦ γίγαντα τῆς Ὀρθοδοξίας µας.  Σύµφωνα µὲ τὸν Κώδικα τῶν Καυσοκαλυβίων καὶ τὸ δίστιχο τοῦ Λαυριωτικοῦ  Κώδικα 70, ἡ κυρίως µνήµη τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου πρέπει νὰ γιορτάζεται σήµερα, ὅπου καὶ ἡ ἱστορικὰ ἀποδεδειγµένη κοίµησή του, καὶ ὄχι ἡ ἀνακοµιδὴ τῶν λειψάνων του, γεγονὸς γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἔχουµε τὴν παραµικρὴ ἱστορικὴ ἀναφορά. Ἀξιοσηµείωτο εἶναι  ἐπίσης, ὅτι καὶ ὅλη ἡ ἀνέκδοτη ποιητικὴ ὑµνολογία κατὰ τὴν 2α Μαΐου περιστρέφεται  στὴν ἐτήσια µνήµη του καὶ ὄχι στὴν ἀνακοµιδὴ τῶν λειψάνων του, γιὰ τὴν ὁποία οὔτε  ἁπλὴ ἀναφορὰ γίνεται. Γιὰ ποιὸν λόγο ὅµως καθιερώθηκε ἡ κυρίως µνήµη του τὴν 18η Ἰανουαρίου, μαζὶ µ᾿ αὐτὴν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, δὲν γνωρίζουµε. Τὸ πιθανότερο ὅµως εἶναι,  γιὰ τὸν λόγο ποὺ καθιερώθηκε καὶ ἡ γιορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἡ Ἐκκλησία ἀπέδωσε πολλὲς τιµὲς στὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο, διότι ἀναδείχθηκε ὁ ἡρωϊκότερος τῶν Ἅγιων καὶ ὁ ἁγιότερος τῶν ἡρῴων. Νὰ πῶς τὸν χαιρετίζουν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕµνοι: «ὡς τὴν µεγάλην τῆς Ἐκκλησίας σάλπιγγα, τῶν ἀρετῶν κανόνα, τὸν νοῦν τὸν περίβλεπτον, τῶν  Πατριαρχῶν τὴν κρηπῖδα, τὴν ὀξυτάτην γλῶσσαν, τὸν διαυγῆ ὀφθαλµόν, τὸν λαµπτῆρα τὸν φαεινότατον, τὸν πέλεκυν τὸν κόπτοντα πᾶσαν ὕλην αἱρέσεων καὶ καταφλέγοντα τῷ πυρὶ τῷ τοῦ πνεύµατος». Καὶ ἀκόµα «ὡς τὸν ἀπερίτρεπτον στῦλον, τὸν ἄσειστον πύργον, τὸν χρυσορρόαν Νεῖλον, τῆς ἀθανασίας τὸν ἐπώνυµον, τὸν  πυρσὸν τὸν µετάρσιον, τὸν ἀκατάβλητον πύργον, τὸν ταξιάρχην θεολέκτου παρατάξεως, τὸν θεοφόρον τῆς χάριτος ποταµόν, ἀρχιερέων τὸ κλέος, ἀριστέα τὸν ἀήττητον, τὸν συγκόψαντα τὰς φάλαγγας τῶν αἱρέσεων τῇ δυνάµει τοῦ Πνεύµατος, τὸν στήσαντα τῆς Ὀρθοδοξίας τὰ τρόπαια καθ᾿ ὅλην τὴν οἰκουµένην». Ἂς προσέξουµε, λοιπόν, αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά του Μ. Ἀθανασίου καὶ ἂς ἀγωνιστοῦµε νὰ τὸν  µιµηθοῦµε.

 Οἱ Ἅγιοι Ἕσπερος, Ζωὴ καὶ τὰ τέκνα τους, Κυριακὸς καὶ Θεόδουλος

 Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ ἔζησαν στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ, τὸν 2ο µ.Χ. αἰῶνα.  Κατάγονταν ἀπὸ τὴν Παµφυλία καὶ ἀνῆκαν σὰν δοῦλοι στὸν Κάταλλο τὸν Ῥωµαῖο καὶ  τὴν γυναῖκα του, Τετραδία. Αὐτοὶ λοιπόν, δὲν ἐπέτρεπαν στὴν οἰκογένεια νὰ προσεύχεται  καὶ νὰ ψάλλει. Πολλὲς φορὲς µάλιστα, τοὺς ἔδιναν διαταγὲς γιὰ ἔργα ποὺ δὲν ἐπέτρεπε  ὁ Νόµος τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅταν κάποτε ἡ σύζυγος τοῦ κυρίου τους, Τετραδία, ἔκανε γιό, ὁ Κάταλλος θέλησε νὰ γιορτάσουν τὸ γεγονὸς ὅλοι οἱ δοῦλοι του. Διέταξε λοιπόν, σὲ κοινὸ τραπέζι, νὰ γευθοῦν ὅλοι ἀπὸ τὰ ἄφθονα εἰδωλόθυτα καὶ τὸ κρασί. Ὁ Ἕσπερος µαζὶ µὲ τὴν Ζωὴ καὶ τὰ παιδιὰ τους, Κυριακὸ καὶ Θεόδουλο, περιορίστηκαν σὲ  ξηροφαγία. Ὁ Κάταλλος, ποὺ πρόσεξε τὴν στάση τους, διέταξε νὰ φᾶνε διὰ τῆς βίας. Ἀλλ᾿ ἡ ἁγία οἰκογένεια ἀρνήθηκε καὶ δήλωσαν ὅτι λυποῦνται ποὺ αὐτὴ τὴν φορὰ δὲν θὰ ὑπακούσουν στὸν κύριό τους. Ἐξοργισµένος τότε ὁ Κάταλλος, ἄναψε µεγάλο  κλίβανο καί, ἀφοῦ τὸν πύρωσε καλά, ἔριξε καὶ τοὺς τέσσερις µάρτυρες µέσα. Ὅταν ὅµως τὸ πρωὶ ἄνοιξαν τὸν κλίβανο, ἦταν µὲν νεκροὶ καὶ οἱ τέσσερις, ἀλλὰ χωρὶς τὰ  λείψανά τους νὰ καοῦν. Ὁ θάνατος τοὺς βρῆκε, µέσα σὲ ἐγκάρδια δέηση πρὸς τὸν Θεό.

Ὁ Ὅσιος Ἰορδάνης ὁ θαυµατουργὸς

 Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ὅσιος Σάββας, ἐπίσκοπος Δαφνουσίας

Ἡ µνήµη τοῦ ὁσίου αὐτοῦ ἀγνοεῖται στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήµου καὶ τὰ  ἔντυπα Μηναῖα. Ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ Delehaye, ἀλλὰ χωρὶς βιογραφικὸ  σηµείωµα. Στὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα ὅµως, 70 φ. 2026, βρίσκεται τὸ ἑξῆς ὑπόµνηµα:  «Οὗτος διὰ τὴν ἐνάρετον αὐτοῦ πολιτείαν, τὴν κατὰ Θεόν, ἣν ἐκ βρέφους ἐνεδείξατο ἐν πάσῃ εὐλαβείᾳ καὶ σεµνότητι καὶ φόβῳ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν προσοῦσαν αὐτῷ ἀρετὴν  ἐπίσκοπος Δαφνουσίας ψήφῳ συνοδικῇ καθίσταται, καὶ τοὺς οἴακας τοῦ θρόνου  ἀναλαβὼν πάντας ἐξεπαίδευσεν ἐµµένειν τῇ ἀληθινῇ καὶ εὐλαβεῖ πίστει καὶ πολλοὺς  ἀπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν ἐπέστρεψε καὶ βάπτισε. Καὶ οὕτω καλῶς καὶ θεοφιλῶς βιώσας  πρὸς Κύριον ἐξεδήµησεν, Ὃν ἐκ βρέφους ἐπόθησεν».