|
14 Μαΐου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ποὺ µαρτύρησε στὴν Χίο Ὁ Ἰσίδωρος ἦταν ναύτης τοῦ βασιλικοῦ στόλου στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Δεκίου καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Κάποια µέρα ποὺ μία µοῖρα τοῦ στόλου ἦταν ἀγκυροβοληµένη στὴν Χίο, καταγγέλθηκε στὸν Ναύαρχο Νουµέριο ὅτι ὁ Ἰσίδωρος εἶναι χριστιανός. Ὁ Νουµέριος δὲν ἄργησε νὰ ἀκούσει τὸ ἴδιο καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἰσίδωρο, ὅταν τὸν προσκάλεσε νὰ ὁµολογήσει. Τότε τὸν ἔδειραν σκληρὰ καὶ κατόπιν τὸν ἔριξαν στὴν φυλακή. Ὁ πατέρας του, µόλις ἔµαθε τὸ γεγονὸς αὐτό, ἀµέσως κίνησε γιὰ τὴν Χίο, πολὺ στενοχωρηµένος, διότι ὁ γιός του ἐγκατέλειψε τὴν πατροπαράδοτη εἰδωλολατρικὴ θρησκεία. Ὅταν ἔφθασε στὴν Χίο, δὲν δυσκολεύτηκε νὰ δεῖ τὸ γιό του. Ὁ Ἰσίδωρος, µόλις ἀντίκρισε τὸν πατέρα του, µὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ στοργὴ τὸν ἀσπάσθηκε συγκινηµένος. Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ ὁ πατέρας του, ἀλλὰ δὲν ἄργησε νὰ ἐκφράσει καὶ τὴν θλίψη του γι΄ αὐτόν. Ὁ Ἰσίδωρος τοῦ εἶπε ὅτι µᾶλλον ἔπρεπε νὰ χαίρεται, διότι εἶδε τὸ φῶς ποὺ προσφέρει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ πατέρας του τὸν παρακάλεσε θερµὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν εἰδωλολατρία, ἀλλὰ ὁ Ἰσίδωρος ἔµεινε ἀµετακίνητος στὴν πίστη του. Τότε, ὀργισµένος αὐτός, τὸν καταράστηκε καὶ παρότρυνε τὸν Νουµέριο νὰ τὸν θανατώσει τὸ συντοµότερο. Πράγµατι, ὁ Ἰσίδωρος µετὰ ἀπὸ διάφορα βασανιστήρια ἀποκεφαλίσθηκε. Ἔτσι ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὅτι «παραδώσει εἰς θάνατον πατὴρ τέκνον». Δὲ θὰ εἶναι, δηλαδή, µόνο οἱ ξένοι ἐναντίον τῶν ἀγωνιζοµένων χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ τους. Καὶ θὰ παραδώσει στὸν θάνατο ὁ ἄπιστος πατέρας τὸ πιστὸ παιδί του. Ὁ Ἅγιος Θεράπων, ἐπίσκοπος Κύπρου Ἀπὸ ποῦ καταγόταν, ποιοὺς εἶχε γονεῖς καὶ σὲ ποιοὺς χρόνους ὁµολόγησε τὸν Χριστὸ καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου, δὲν τὸ γνωρίζουµε. Ἡ ἁγιογραφία µας, τὸν ἱστορεῖ ὅτι ἀνῆκε στὴν τάξη τῶν µοναχῶν, ἐκείνων ποὺ ἀπαρνοῦνται στ΄ ἀλήθεια τὸ δικό τους θέληµα καὶ κουβαλᾶνε εὐχάριστα τὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου. Ἡ προφορικὴ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ὁ Θεράπων ἔγινε ἐπίσκοπος Κύπρου καὶ ὅτι ἐκεῖ τελείωσε µαρτυρικὰ τὴν ζωή του. Τὸ τίµιο λείψανό του µεταφέρθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅταν οἱ Τοῦρκοι σχεδίαζαν νὰ λεηλατήσουν τὴν Κύπρο. Τώρα, ἐκεῖ ὅπου βρίσκεται, ἀναβλύζει µύρο καὶ πραγµατοποιεῖ θαύµατα, σ΄ αὐτοὺς ποὺ προστρέχουν σ΄ αὐτὸ µὲ εἰλικρινῆ πίστη. Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος ποὺ µαρτύρησε στὶς Κεντουκέλλες Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Γαλερίου Μαξιµιανοῦ (286-305) καὶ ἦταν στρατιώτης στὸ τάγµα τοῦ κόµη Τιβεριανοῦ. Διακρινόταν γιὰ τὸ ὡραῖο του παράστηµα καὶ γιὰ τὴν ἄψογη ἠθικὴ ζωή του. Ὅταν κάποτε ὁ Τιβεριανὸς θυσίαζε στὰ εἴδωλα, ὁ Ἀλέξανδρος ἀρνήθηκε νὰ συµµετάσχει στὶς θυσίες αὐτὲς καὶ δήλωσε µὲ θάρρος ὅτι ἦταν χριστιανός. Τότε ὑποβλήθηκε σὲ σκληρὰ βασανιστήρια. Ἡ δὲ µητέρα του, Ποιµενία, µόλις πληροφορήθηκε τὸ γεγονός, ἔτρεξε καὶ ζήτησε τὴν ἄδεια νὰ δεῖ τὸν γιό της. Ὅταν τὸν εἶδε, τὸν ἐνθάρρυνε νὰ φανεῖ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ νὰ πεθάνει µὲ τὴν γενναιότητα ποὺ ἁρµόζει στοὺς στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ γιὸς δὲν διέψευσε τὶς ἐλπίδες τῆς µητέρας του. Ἀφοῦ τοῦ ἄνοιξαν τὶς πλευρές, κατόπιν τὶς ἔκαψαν µὲ ἀναµµένες λαµπάδες, ἀλλ΄ ἐκεῖνος δὲν ὑποχώρησε στὸ τόσο σκληρὸ βασανιστήριο, ἐνισχυόµενος ἀπὸ τὴν θεία χάρη. Τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν καὶ ἔτσι κατατάχθηκε στὸν ἔνδοξο χορὸ τῶν µαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδρος, Βάρβαρος, Μάξιµος καὶ Ἀκόλουθος Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ἀφοῦ ἔζησαν ζωὴ ἁγία καὶ ἔφεραν στὴν χριστιανικὴ πίστη πολλοὺς εἰδωλολάτρες, µαρτύρησαν διὰ ἀποκεφαλισµοῦ. Ἡ Σύναξη καὶ ἡ γιορτὴ τους γίνεται στὸν ναὸ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὴν θάλασσα. Ὁ Ἅγιος Λεόντιος, πατριάρχης Ἱεροσολύµων Ἔζησε τὸν 12ο αἰῶνα καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Τιβεριούπολη (Στρώµνιτσα) ἀπὸ πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς. Σπούδασε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔγινε µοναχὸς στὴν Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴν Πάτµο, ὑπὸ τὴν χειραγωγίαν τοῦ ἡγουµένου τῆς Μονῆς, Θεοκτίστου, ἀπὸ τὸν ὁποῖο καὶ ἐκπαιδεύτηκε στὴν µοναχικὴ ζωή. Ὅταν πέθανε ὁ Θεόκτιστος, µὲ ὁµόφωνη ψῆφο τῶν µοναχῶν ἀλλὰ καὶ µὲ γραπτὴ ὑπόδειξη τοῦ ἀποθανόντος Θεοκτίστου, ποὺ βρέθηκε µετὰ τὸν θάνατό του, τὸν διαδέχτηκε ὁ Λεόντιος. Κατόπιν ὁ Λεόντιος πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ ὑποθέσεις τῆς Μονῆς του, ὅπου ἐξελέγη πατριάρχης Ἱεροσολύµων τὸ 1170. Στὴν νέα του θέση ὁ Λεόντιος διέπρεψε γιὰ τὴν ὁσιότητα τῆς ζωῆς του καὶ τὸν ἀποστολικό του ζῆλο. Πέθανε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1175, ὅταν εἶχε πάει γιὰ ὑποθέσεις τοῦ θρόνου του. Ἀσµατικὴ Ἀκολουθία του ἐκδόθηκε στὰ Ἱεροσόλυµα τὸ 1912. Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος, ὁ νεοµάρτυρας ποὺ µαρτύρησε στὴν Σµύρνη Ἦταν Κρητικὸς καὶ ἔµενε στὴν Σµύρνη, ὅπου, παιδὶ ἀκόµα, ἐξισλαµίστηκε µὲ τὴν βία ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ἀργότερα ἔφυγε ἀπὸ τὴν Σµύρνη καὶ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἔτρεξε κοντὰ στὸν ἐνάρετο καὶ πολυµαθῆ διδάσκαλο Μελέτιο Συρίγου, ποὺ τὸν νουθέτησε καὶ τὸν ἐνδυνάµωσε στὸν δρόµο τοῦ µαρτυρίου. Ἐπανῆλθε στὴν Σµύρνη καὶ κήρυξε δηµόσια τὸν Χριστὸ Θεὸ ἀληθινό. Συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸ κριτήριο, ὅπου καὶ ἐκεῖ ὁµολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Τότε τὸν ἔριξαν στὴν φυλακή, ἀφοῦ ἀνελέητα τὸν ἔδειραν. Κατόπιν µὲ κολακεῖες καὶ διάφορα ἄλλα βασανιστήρια προσπάθησαν νὰ κάµψουν τὸ φρόνηµά του, ἀλλὰ ὁ Μᾶρκος ἔµεινε ἀµετακίνητος σ΄ αὐτό. Τότε στὶς 14 Μαΐου 1643, στὴν Σµύρνη, ἀποκεφαλίστηκε καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Τὸ ἱερό του λείψανο παρέλαβαν οἱ χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν µὲ τιµὲς στὸν ναὸ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς Σµύρνης. Τὸ µαρτύριο τοῦ νεοµάρτυρα αὐτοῦ διηγήθηκε ὁ Ἰησουΐτης Ἰσαὰκ α΄. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσοχόος Ὁ νεοµάρτυρας αὐτὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Σούµνα τῆς Βουλγαρίας καὶ ἔκανε τὸ ἐπάγγελµα τοῦ Χρυσοχόου. Ἦταν ὡραῖος στὴν ὄψη καὶ ἐνάρετος. Ἀπέναντι ὅµως ἀπὸ τὸ ἐργαστήριό του, κατοικοῦσε µία τουρκικὴ οἰκογένεια ποὺ εἶχε µία νεαρὴ κόρη, ἡ ὁποία προσπαθοῦσε νὰ ἑλκύσει τὸν 18χρονο Ἰωάννη. Ἐπειδὴ ὅµως δὲν τὸν κατάφερε, συκοφάντησε τὸν Ἰωάννη, ὅτι δῆθεν ἀποπειράθηκε νὰ τὴν βιάσει. Τότε ὁ µάρτυρας ὁδηγήθηκε στὸν κριτὴ καὶ σύµφωνα µὲ τὴν ἐκδοθεῖσα ἀπόφαση, ἔπρεπε ἢ νὰ τουρκέψει καὶ νὰ παντρευτεῖ τὴν τουρκοπούλα ἢ νὰ δαρεῖ µέχρι θανάτου. Ὁ Ἰωάννης ἀπάντησε ὅτι προτιµᾷ νὰ πεθάνει, παρὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε τὰ βασανιστήρια ποὺ ἀκολούθησαν ἦταν φρικτὰ καὶ βάρβαρα. Τὸν ἔδειραν ἀνελέητα, ἔσχισαν τὸ σῶµα του, ἔκαψαν τὶς πληγές του µὲ ἀναµµένες λαµπάδες καὶ τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 14 Μαΐου 1802. Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου συνέγραψε ὁ ἱεροµόναχος Νικηφόρος ὁ Χίος. Οἱ Ἅγιοι Ἰσίδωρος Ῥοστοθίας, ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς καὶ θαυµατουργὸς καὶ Νικήτας ὁ ἔγκλειστος ἐν τῷ Σπηλαίῳ (Ῥῶσοι) Οἱ Ἅγιοι Ἡράκλειος, ἐπίσκοπος «εἰς τὴν Κοφινοῦν», Θελθᾶς, Θεοδόσιος, καὶ Θεράπων «εἰς τὴν Σύναν», οἱ ἐκ τῶν 300 Ἀλαµανῶν, ἐν Κύπρῳ Βλέπε σχετικῶς καὶ Α.Χ.Ε.Χ. Οἱ Ἅγιοι Ἀριστοτέλης καὶ Λέανδρος, µάρτυρες
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|