5 ΙΟΥΝΙΟΥ

• Ὁ Ἅγιος Δωρόθεος, Ἱεροµάρτυρας, ἐπίσκοπος Τύρου
• Οἱ Ἅγιοι 10 Μάρτυρες, Μαρκιανός, Νίκανδρος, Ἀπόλλων, Ὑπερέχιος, Λεωνίδης,
• Ἄρειος, Γοργίας, Σελληνιάδα, Εἰρήνη καὶ Πάµβων
• Ὁ Ἅγιος Πλούταρχος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου
• Ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος ἀπὸ τὴ Ῥώµη
• Ὁ Ἅγιος Κόνων ἀπὸ τὴ Ῥώµη
• Ὁ Ἅγιος Νόννος
• Στοὺς συναξαριστὲς ἀναφέρεται ὅτι, τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ τῆς µετὰ φιλανθρωπίας ἐπενεχθείσης ἡµῖν φοβερᾶς ἀπειλῆς καὶ ἀνάγκης, ἐν τῇ τῶν βαρβάρων ἐπιδροµῇ, ὅτε µέλλοντας πάντας ἡµᾶς ὑπ᾿ αὐτῶν δικαίως αἰχµαλωτίζεσθαι καὶ φόνῳ µαχαίρας παραδίδοσθαι, ὁ οἰκτίρµων καὶ φιλάνθρωπος Θεός, διὰ σπλάχνα ἐλέους Αὐτοῦ, παρ᾿ ἐλπίδα πάντας ἡµᾶς ἐλυτρώσατο
• Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ποὺ µαρτύρησε στὴ Χίο
• Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος Γιαροσλαβίδης ὁ Δούκας (Ῥῶσος)
• Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ἐπίσκοπος Τύρου

Ὁ Ἅγιος Δωρόθεος, Ἱεροµάρτυρας, ἐπίσκοπος Τύρου.

Ἦταν ποιµένας ποὺ εἶχε «τὴν µόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόµῳ». Δηλαδή, τὴν ἀκριβὴ γνώση καὶ ἀλήθεια, ποὺ βρίσκεται µέσα στὸ Νόµο, στὴν Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη. Ὅταν ξέσπασε ὁ φονικὸς διωγµὸς κατὰ τῆς Ἐκκλησίας στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ, τὸ ποίµνιό του, προκειµένου νὰ χάσει τὸν πολύτιµο ποιµένα του, µὲ θερµὲς παρακλήσεις κατάφερε καὶ τὸν ἔπεισε νὰ ἀποµακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν τόπο τῶν διωγµῶν. Ἀποχώρησε στὴ Δυσσό, πόλη τῆς Θρᾴκης, καὶ ἐκεῖ ἀσκήτευε µέχρι νὰ περάσει ὁ ἄγριος αὐτὸς διωγµός. Ὅταν πέρασε ἡ µπόρα τοῦ διωγµοῦ, ἐπανῆλθε στὸ ποίµνιό του καὶ µὲ ὅλη τὴν πατρικὴ στοργὴ ποὺ τὸν διέκρινε, στήριζε στὴν πίστη τοὺς ἀδυνάτους καὶ πρωτοστατοῦσε στὴ βοήθεια τῶν χηρῶν, ὀρφανῶν, ἀσθενῶν καί, γενικά, τῶν θλιβοµένων. Ἔζησε πολλὰ χρόνια. Πρόλαβε µέχρι καὶ τὴν βασιλεία τοῦ Ἰουλιανοῦ του Παραβάτη. Οἱ εἰδωλολάτρες, ὅµως, ποὺ ἦταν προστατευόµενοι αὐτοῦ τοῦ αὐτοκράτορα, ἔπιασαν τὸ Δωρόθεο καὶ ἀφοῦ τὸν βασάνισαν ἀνελέητα τὸν σκότωσαν. Ἔτσι κέρδισε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Τότε ὁ Δωρόθεος ἦταν 107 χρονῶν. Σήµερα σῴζεται ἐκκλησιαστικὸ σύγγραµµά του, γιὰ τοὺς 70 µαθητὲς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. (Ἡ µνήµη του, σὲ ὁρισµένους Συναξαριστές, περιττῶς ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 9η Ὀκτωβρίου).

Οἱ Ἅγιοι 10 Μάρτυρες, Μαρκιανός, Νίκανδρος, Ἀπόλλων, Ὑπερέχιος, Λεωνίδης, Ἄρειος, Γοργίας, Σελληνιάδα, Εἰρήνη καὶ Πάµβων.

Ὅλοι µαζὶ ἀποτελοῦσαν µία ὁµάδα χριστιανῶν, ποὺ ἤξεραν ὄχι µόνο νὰ πιστεύουν, ἀλλὰ καὶ νὰ πάσχουν, πρόθυµα καὶ εὐχάριστα γιὰ τὸ Χριστό. Τοὺς κατήγγειλαν στὸν εἰδωλολάτρη ἔπαρχο τῆς Ἀλεξανδρείας, καὶ ὁµολόγησαν θαρραλέα τὴν πίστη τους. Μάταια αὐτὸς ἔλπιζε ὅτι θὰ µποροῦσε νὰ ἐκφοβίσει τουλάχιστον τὶς γυναῖκες, καὶ νὰ τὶς πείσει νὰ προσφέρουν θυσία στὰ εἴδωλα. Ὑποσχέσεις καὶ ἀπειλὲς συντρίφτηκαν µπροστὰ στὴ σταθερότητα τῆς πίστεως τῶν γυναικῶν καὶ γρήγορα διδάχτηκε, ὅτι ὁ σταυρὸς µπορεῖ ν΄ ἀναδεικνύει καὶ γυναῖκες γενναιότερες ἀπὸ ἄνδρες. Τότε ὁ ἔπαρχος διέταξε νὰ θανατωθοῦν ὅλοι διὰ πείνας καὶ δίψας. Μέρες ὁλόκληρες ἔµειναν νηστικοὶ καὶ γυµνοί, ἐκτεθειµένοι στὸν ψυχρὸ χειµῶνα. Προκλητικότατα οἱ στρατιῶτες ἔπιναν καὶ ἔτρωγαν τὰ καλύτερα φαγητὰ µπροστά τους. Αὐτοὶ ὅµως, µὲ θερµὴ καὶ ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ δέηση πρὸς τὸν Χριστό, ἀντιµετώπιζαν τὴν φρικτὴ καὶ ὑπεράνθρωπη δοκιµασία. Τελικά, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, πέθαναν ἀπαρασάλευτοι στὴν πίστη τους, ψάλλοντες τὸ ὄνοµα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἅγιος Πλούταρχος, Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου.
Βλέπε σχετικῶς Α.Χ.Ε.Χ.

Ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος ἀπὸ τὴν Ῥώµη.
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Κόνων ἀπὸ τὴν Ῥώµη.
Μαρτύρησε διὰ πνιγµοῦ µέσα στὴ θάλασσα.

Ὁ Ἅγιος Νόννος.
Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο σελ. 95. Γιορτάζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύµων στὸν ναό ποὺ βρίσκεται στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Στοὺς συναξαριστὲς ἀναφέρεται ὅτι «τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ τῆς µετὰ φιλανθρωπίας ἐπενεχθείσης ἡµῖν φοβερᾶς ἀπειλῆς καὶ ἀνάγκης, ἐν τῇ τῶν βαρβάρων ἐπιδροµῇ, ὅτε µέλλοντας πάντας ἡµᾶς ὑπ᾿ αὐτῶν δικαίως αἰχµαλωτίζεσθαι καὶ φόνῳ µαχαίρας παραδίδοσθαι, ὁ οἰκτίρµων καὶ φιλάνθρωπος Θεός, διὰ σπλάχνα ἐλέους Αὐτοῦ, παρ᾿ ἐλπίδα πάντας ἡµᾶς ἐλυτρώσατο».

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ποὺ µαρτύρησε στὴ Χίο.

Γεννήθηκε στὴ Σµύρνη. Ὁ πατέρας του καταγόταν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη καὶ ὀνοµαζόταν Χατζὴ Κωνσταντής, ἡ δὲ µητέρα του ἀπὸ τὴν Σµύρνη καὶ ὀνοµαζόταν Μαρία. Ὁ ἴδιος παντρεύτηκε τὸ ἔτος 1788. Μπλέχτηκε ὅµως στὴν Ἔφεσο µὲ µία ξένη χριστιανὴ γυναῖκα, τοὺς ἔπιασε ἐπ΄ αὐτοφώρῳ ὁ Ἀγὰς καὶ στὸ κριτήριο µπροστὰ ἀρνήθηκαν τὸν Χριστό. Ὁ Μᾶρκος, γρήγορα αἰσθάνθηκε τύψεις συνειδήσεως γιὰ τὴν ἐξωµοσία του, πῆγε µὲ δάκρυα καὶ ἐξοµολογήθηκε σὲ κάποιο πνευµατικό, ὁ ὁποῖος τοὺς διευκόλυνε νὰ φύγουν στὴ Σµύρνη. Ἀπὸ ἐκεῖ, ἀφοῦ ἐπιβιβάστηκαν σὲ πλοῖο ποὺ πήγαινε στὴν Τεργέστη, τὸ 1792, ἀποβιβάστηκαν στὴ Βενετία, ὅπου χρίστηκαν µὲ Ἅγιο Μύρο, κοινώνησαν καὶ παντρεύτηκαν. Ἀργότερα, ὁ Μᾶρκος, ἀφοῦ περιπλανήθηκε σὲ διάφορους τόπους, ἀποφάσισε νὰ µαρτυρήσει γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη καὶ ἐπέστρεψε στὴ Χίο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Ἔφεσο. Στὴν πόλη αὐτὴ συνάντησε τὸν πνευµατικό του καὶ ἐξοµολογήθηκε τὸν πόθο του, ἀλλ΄ ὁ πνευµατικός του τὸν ἀπέτρεψε, λόγω ἀνοικοδοµήσεως τοῦ νέου Ναοῦ καὶ τοῦ πρόσφατου τότε µαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Νεοµάρτυρα Γεωργίου· οἱ Τοῦρκοι ἦταν πολὺ ἐξαγριωµένοι καὶ θὰ γκρέµιζαν τὸν Ναὸ αὐτό. Ὁπότε ὁ µάρτυς ἀναγκάσθηκε νὰ ἐπιστρέψει στὴ Χίο. Ἐκεῖ, ἀφοῦ προσευχήθηκε καὶ κοινώνησε τῶν ἀχράντων µυστηρίων, πῆγε στὸ κριτήριο, ὅπου µὲ θάρρος κήρυξε τὴν χριστιανική του πίστη. Παρὰ τὶς κολακεῖες τοῦ κριτῆ, ὁ µάρτυρας παρέµεινε ἀµετάπειστος. Τότε τὸν ἔκλεισαν στὴ φυλακή, ὅπου ὑπέστη σκληρὰ καὶ ἀνελέητα βασανιστήρια. Ὅταν γιὰ δεύτερη φορὰ τὸν ὁδήγησαν στὸν κριτή, ὁ Μᾶρκος καὶ πάλι ὁµολόγησε τὸν Χριστό. Οἱ Τοῦρκοι ἐξαγριωµένοι τὸν γκρέµισαν ἀπὸ τὶς σκάλες καὶ τὸν ἔκλεισαν πάλι στὴ φυλακή, ὅπου αὐτὴ τὴν φορὰ τὸν βασάνισαν ἀκόµα πιὸ φρικτά. Ἀλλ΄ ὁ Μᾶρκος, ἀντὶ νὰ γογγύζει, ἔψαλλε εὐχαριστηµένος. Οἱ χριστιανοὶ τῆς Χίου, ὅταν ἔµαθαν τὴν ὑποµονὴ τοῦ µάρτυρα, ἄρχισαν νὰ νηστεύουν καὶ νὰ προσεύχονται στὸν Θεό, γιὰ νὰ τὸν ἐνισχύσει στὸν µαρτυρικό του ἀγῶνα. Ὁ Μᾶρκος ἀφοῦ κοινώνησε καὶ πάλι τῶν ἀχράντων µυστηρίων µέσα στὴ φυλακή, γιὰ τρίτη φορὰ ὁµολόγησε τὸν Χριστὸ µπροστὰ στὸν κριτή. Ὁπότε τὸν ὁδήγησαν στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 5 Ἰουνίου 1801, ἡµέρα Τετάρτη καὶ ὥρα 02.00΄ τὸ πρωὶ στὴ Χίο. Τότε ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ τῆς Χίου ἔψαλλαν ὕµνους εὐχαριστήριους στὸν Θεὸ γιὰ τὴν λαµπρὴ µαρτυρία τοῦ Νεοµάρτυρα Μάρκου.

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος Γιαροσλαβίδης ὁ Δούκας (Ῥῶσος).

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ἐπίσκοπος Τύρου

Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του, ἀναφέρει γιὰ τὸν ὅσιο αὐτό, τὰ ἑξῆς: « Ἄγνωστος εἰς τοὺς Συναξαριστὰς καὶ τὰ Μηναῖα ἀναφέρεται εἰς τὸν Πατµιακὸν κώδικα 266, οὕτω: «Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ ἄθλησις τοῦ ἁγίου µάρτυρος Θεοδώρου. Οὗτος ἐπίσκοπος γεγονὼς Τύρου, ἀρχαῖος ἀνὴρ καὶ πνευµατοφόρος ἐν τοῖς χρόνοις Λικινίου καὶ Κωνσταντίνου γεγονώς. Οὗτος ἐπὶ διωγµοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιµιανοῦ, καταλιπὼν τὴν ἰδίαν παροικίαν, ἀπείη ἐν τῇ Ὀδυσσουπόλει κἀκεῖ διεσώθη καὶ µετὰ τὴν τελευτὴν τῶν τυράννων κατέλαβε τὴν ἰδίαν πόλιν Τύρον καὶ ἦν ἰθύνων τὴν ἐκκλησίαν µέχρι Ἰουλιανοῦ του Παραβάτου· καὶ πάλιν κατέλαβε τὴν Ὀδυσσούπολιν καὶ πολλοὺς κινδύνους ὑποµείνας ταῖς βασάνοις ἐναπέθανεν ἐν γήρει βαθυτάτω, ζήσας ρζ΄(107) ἔτη. Οὗτος καὶ συγγράµµατα καταλέλοιπε, γέγονε δὲ καὶ πολὺς τὸ διὰ τὴν εὐφυΐαν καὶ ἐπιµέλειαν, ῥωµαϊκήν τε καὶ ἑλληνικὴν γλῶσσαν ἐπισταµένος».