|
05 Ἰουλίου
|
|
| Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ ἐν Ἄθῳ
Ὁ πνευµατικὸς αὐτὸς ἀστέρας, ἰσάξιος τῶν µεγάλων ἀσκητῶν τῶν παλαιῶν χρόνων, γεννήθηκε στὴν Τραπεζούντα ἀπὸ εὐγενεῖς καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀνέθρεψαν χριστιανικά. Νεαρὸς ἀκόµα, εἶχε κλίση στὴ µοναχικὴ ζωὴ καὶ ἐπιζητοῦσε πάντα τὴν πνευµατικὴ τελειότητα. Κατέφυγε, λοιπόν, σὲ ἕνα ψηλὸ βουνὸ τοῦ Κύµινα, κοντὰ στὸν περιβόητο ἀσκητὴ Μιχαὴλ Μαλεινό, ἄνδρα µὲ ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα ζωῆς. Αὐτὸς τὸν ἔκειρε µοναχὸ καὶ τὸν µετονόµασε ἀπὸ Ἀβράµιο – ποὺ τὸν ἔλεγαν – σὲ Ἀθανάσιο. Ἐκεῖ, λοιπόν, ὁ Ἀθανάσιος ἐκγυµνάστηκε πολὺ καλὰ στὴν ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ τελειοποίησε σὲ µεγάλο βαθµὸ τὶς ἀρετές του. Ἐπιζητώντας, ὅµως τὸ τελειότερο, σύµφωνα µὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου «Ἔσεσθε ὑµεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑµῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειος ἐστίν», νὰ γίνεσθε δηλαδή, τέλειοι, καθὼς εἶναι τέλειος καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας σας, πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος (Ἄθως), καὶ µὲ τὴν πλούσια ἐπιχορήγηση τοῦ αὐτοκράτορα Νικηφόρου Φωκᾶ, ἵδρυσε τὴν µεγάλη Λαύρα (962 µ.Χ.), ποὺ σῴζεται µέχρι σήµερα. Ἐκεῖ κατέφυγε πλῆθος µοναχῶν, καὶ µὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἀθανασίου, προόδευαν ὅλοι µαζὶ στὴν τελειότητα τῆς πνευµατικῆς ζωῆς, ποὺ τόσο ἐπεδίωκε ὁ Ἀθανάσιος µέχρι τὸ θάνατό του. (Κατὰ µία Συναξαριακὴ διήγηση, µαζὶ µὲ τὴν µνήµη τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου, ἀναφέρεται καὶ ἡ µνήµη ἕξι ἀποκτανθέντων µαθητῶν του). Ὁ Ὅσιος Λάµπαδος Ὁ Ὅσιος αὐτός, καὶ ὅταν ἀκόµα ἦταν µέσα στὸν κόσµο, ἔλαµπε ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς ἀρετές. Διακρινόταν γιὰ τὴν σωφροσύνη του, τὴν χρηστότητά του, τὴν χαλιναγώγηση τῆς γλώσσας του, τὴν ὑποµονή του, τὴν µακροθυµία του, τὴν πραότητά του, τὴν µεγάλη ἀγάπη του πρὸς τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς πάσχοντες. Ἀργότερα ἀσκήτεψε, καὶ ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς ἀσκητὲς ἐκείνους, ποὺ µὲ τὴν ἁγία ζωή τους καὶ τὴν ὑπόληψη τῆς ἀρετῆς τους, γίνονται ὠφελιµότατοι καὶ στὸν κόσµο. Πολλοὶ ποὺ ἐρχόταν στὸ ἀσκητήριό του, ὁ Ὅσιος τους ὁδηγοῦσε στὰ κατάλληλα πνευµατικὰ βάλσαµα καὶ αὐτοὶ ἐπανεύρισκαν τὴν ἠθική τους ὑγεία, ποὺ τὰ πάθη καὶ οἱ ἡδονὲς τῆς σάρκας εἶχαν κατασκάψει. Ἡ Ἁγία Ἁγνή Βλέπε βιογραφία της τὴν 21η Ἰανουαρίου. Ὁ Ἅγιος Στέφανος, Μητροπολίτης Ῥηγίου τῆς Καλαβρίας καὶ Μνήµη ἐγκαινίων ναοῦ τοῦ Μάρτυρα αὐτοῦ στὴν πόλη αὐτὴ. Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ Delehaye (Synaxaria Selecta σελ. 800, 52 καὶ 804, 37) «Τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ ἁγίου µάρτυρος Στεφάνου τοῦ εἰς τὸ Ῥήγιον Καλαβρίας». Κατὰ τὸν Κώδικα 53 τῆς Μονῆς Βλατέων, τὴν µνήµη τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ αὐτοῦ γιόρταζαν τὴν 6η Ἰουλίου. Ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς ὁ νέος ὁσιοµάρτυρας Ἡ καταπληκτική του τόλµη, ἔκανε πολλοὺς νὰ τὸν νοµίζουν γιὰ τρελό, ἀλλ᾿ αὐτός, µ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο κατάφερε νὰ πάρει τὸ στεφάνι τῆς αἰώνιας δόξας. Ὁ Ἱεροµάρτυρας Κυπριανὸς γεννήθηκε ἀπὸ χριστιανοὺς γονεῖς, στὸ χωριὸ Κλητζὸς τῶν Ἀγράφων. Ἀνατράφηκε µὲ χριστιανοπρέπεια, ἔγινε µοναχὸς καὶ ἀξιώθηκε τοῦ χαρίσµατος τῆς ἱεροσύνης. Πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου διέπρεψε στὶς ἀρετὲς καὶ ἔγινε ὑπόδειγµα µεταξὺ τῶν πατέρων. Ἡ καρδιὰ ὅµως τοῦ Κυπριανοῦ φλεγόταν ἀπὸ τὸν πόθο τοῦ µαρτυρίου, ἔτσι πῆγε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ κήρυξε µὲ καταπληκτικὴ τόλµη µπροστὰ στὸν κριτὴ τὸν Χριστό. Προέτρεψε µάλιστα καὶ τοὺς ἐντὸς τοῦ κριτηρίου, καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν κριτή, νὰ ἀρνηθοῦν τὸ Μωάµεθ καὶ ν᾿ ἀκολουθήσουν Ἰησοῦν Ἐσταυρωµένον. Τὸν πέρασαν γιὰ τρελὸ καὶ τὸν ἔβγαλαν µὲ τὶς κλωτσιὲς ἔξω ἀπὸ τὸ κριτήριο. Ἀλλ᾿ ὁ διακαὴς πόθος τοῦ µαρτυρίου, ἔκανε τὸν Κυπριανὸ νὰ πάει στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ, αὐθόρµητα µπῆκε στὸ παλάτι καὶ κήρυξε µὲ τὸ ἴδιο θάρρος τὸν Χριστὸ µπροστὰ στὸν Βεζίρη. Ὁ ἄρχοντας µὲ διάφορες κολακεῖες προσπάθησε νὰ τὸν παρασύρει στὸν µουσουλµανισµό, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἀπέτυχε τὸν παρέδωσε στὸν Μουφτή. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ὁ Κυπριανὸς ὁµολόγησε τὴν ἀγάπη του στὸν Χριστὸ καὶ ἤλεγξε τὸν µουσουλµανισµό. Μὲ χαρὰ δέχτηκε τὴν καταδικαστικὴ ἀπόφαση. Ἔτσι στὶς 5-7-1679 ἡµέρα Σάββατο, τὸν ἀποκεφάλισαν στὸ Φανάρι. Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου συνέγραψε ὁ Ἰωάννης Καρυοφύλλης. Ἡ Εὕρεσις τῶν τιµίων Λειψάνων τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡµῶν Σεργίου, Ἡγουµένου Ῥαδονεξίας, τοῦ Θαυµατουργοῦ (Ῥῶσος) Ἀνάµνησις ἀνακοµιδῆς λειψάνων καὶ θαύµατος γενοµένου παρὰ τοῦ ἱεροµάρτυρα Φωκᾶ Μνήµη ἐγκαινίων ναοῦ ἁγίου Ἰουλιανοῦ, πλησίον τοῦ Φόρου |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|