|
03 Ἰουλίου
|
|
| Ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος ὁ Κουβικουλάριος (Θαλαµηπόλος)
Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98-117). Ἦταν ἄνθρωπος µὲ ἐξαιρετικὴ συµπεριφορὰ καὶ διετέλεσε κουβικουλάριος τοῦ αὐτοκράτορα. Διεκπεραίωνε τὰ καθήκοντά του µέσα στὸ παλάτι κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο. Ἦταν προσεκτικὸς καὶ δὲ µολύνθηκε ἀπὸ τὴν χλιδὴ τῶν ἀνακτόρων. Ἡ ψυχή του ὁλόκληρη ἦταν δοσµένη στὸ Σωτῆρα Χριστό. Γι᾿ αὐτό, ὅταν ὁ Τραϊανὸς διέταξε διωγµὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ Ὑάκινθος δὲ δίστασε νὰ ὁµολογήσει µπροστὰ στὸν αὐτοκράτορα ὅτι εἶναι χριστιανός. Ὁ Τραϊανὸς ἐξεπλάγη καὶ τοῦ εἶπε ὅτι εἶναι ἀχάριστος, γιὰ τὴν ἐµπιστοσύνη καὶ τὴν ὑπόληψη ποὺ τοῦ πρόσφερε τὸ παλάτι. Τότε ὁ Ὑάκινθος µὲ ψυχικὴ ἄνεση ἀπάντησε: «Ἂν ἡ εὐγνωµοσύνη εἶναι ἀρετή, βασιλιά, ποιὰ ἀπολογία θὰ µπορέσω νὰ δώσω ἀρνούµενος τὸ Σωτῆρα µου Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔχυσε γιὰ µένα τὸ αἷµα του, ὁ ὁποῖος µου χάρισε τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀγάπη, ὁ ὁποῖος µου δίνει λιµάνι στὶς τρικυµίες τῆς ψυχῆς, παρηγοριὰ στὴ θλίψη, ἀσφάλεια στὰ κύµατα, θώρακα στὶς δοκιµασίες; Καὶ ὁ ὁποῖος µου ἐπιφυλάσσει συµµετοχὴ αἰώνια στὴ βασιλεία Του καὶ τὴν δόξα;». Ὁ Τραϊανός, στενοχωρηµένος ἀπὸ τὰ λόγια του Ὑακίνθου, διέταξε νὰ τὸν φυλακίσουν χωρὶς νὰ τοῦ δίνουν καθόλου φαγητό, ἐκτὸς καὶ ἂν ἤθελε νὰ φάει εἰδωλόθυτα. Σαράντα µέρες πέρασε ἔτσι ὁ Ὑάκινθος, χωρὶς νὰ ἀγγίξει τὰ εἰδωλόθυτα. Τὴν 41η, ὅµως, παρέδωσε τὸ πνεῦµα του στὸν Κύριο. (Ἡ µνήµη του Ἁγίου αὐτοῦ, µαζὶ µ᾿ αὐτὴ τοῦ Ἁγίου Διοµήδη, ἀπὸ ὁρισµένους Συναξαριστές, ἐπαναλαµβάνεται περιττῶς καὶ τὴν 3η Ἰουνίου). Ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ὁ Ἀνατόλιος ἔγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, δυὸ µῆνες µετὰ τὸν ἄδικο φόνο τοῦ Πατριάρχη Φλαβιανοῦ, στὶς 11 Αὐγούστου τοῦ 449, ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ Διόσκορο καὶ τοὺς συνεργάτες του. Ὁ Ἀνατόλιος ἦταν γέννηµα τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν τότε ἀρχιεπίσκοπο Ἀλεξανδρείας Κύριλλο. Ὁ αἱρετικὸς Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Διόσκορος, ὑποστήριξε τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἀνατολίου, µὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ τὸν ἔχει ὑποχείριό του. Διαψεύστηκε ὅµως. Ὁ Ἀνατόλιος ἀναδείχτηκε πιστὸς καὶ θαῤῥαλέος ὑπέρµαχος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπὶ τῆς πατριαρχίας του, συνῆλθε τὸ 451 ἡ Δ´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδος στὴ Χαλκηδόνα, ποὺ καταδίκασε τὴν αἵρεση τοῦ Εὐτυχοῦς. Ἐπὶ Ἀνατολίου ἐπίσης, ἀνακοµίσθηκαν στὴν Κωνσταντινούπολη τὰ λείψανα τῶν 40 ἁγίων, ποὺ µαρτύρησαν στὴ Σεβάστεια. Ἐπὶ τῆς πατριαρχίας του πάλι, ἡ βασίλισσα Πουλχερία ἔκτισε τὸ 450 τοὺς ἔξοχους ναοὺς τῆς Θεοτόκου τῶν Χαλκοπρατείων, τῶν Βλαχερνῶν καὶ τῆς Ὁδηγήτριας. Ὁ Πατριάρχης Ἀνατόλιος πέθανε τὸν Ἰούλιο τοῦ 458, ἀφοῦ ὠφέλησε σηµαντικὰ τὴν πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία. Οἱ Ἅγιοι Θεόδοτος, Θεοδότη, Δολινδούχ (ἢ Γολινδούχ), Διοµήδης, Εὐλάµπιος (ἢ Εὐλαµπίδης) καὶ Ἀσκληπιάδης Συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Τραϊανὸ (98 µ.Χ.), ὁ ὁποῖος τοὺς ἐξανάγκαζε ν᾿ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ ὅµως ἀρνήθηκαν νὰ πειστοῦν στὶς διαταγὲς τοῦ βασιλιᾶ, ἀφοῦ βασανίστηκαν, κατόπιν τοὺς ἔκλεισαν στὴ φυλακή, ὅπου ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος ὁ Κουβικουλάριος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο καὶ στηρίχτηκαν στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν µαρτύρησε ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος, κατόπιν ἔβγαλαν καὶ αὐτοὺς ἀπὸ τὴν φυλακή, καὶ τοὺς ὁδήγησαν στὸ ναὸ γιὰ νὰ φάγουν ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα. Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ὄχι µόνο δὲν ἔφαγαν, ἀλλὰ καὶ ἤλεγξαν µὲ θάρρος τὴν θρησκεία τῶν εἰδώλων. Τότε τοὺς κρέµασαν πάνω σὲ ξύλα καὶ ξέσχισαν τὶς σάρκες τους. Ἔπειτα µὲ βάρβαρο τρόπο, ἀφοῦ τοὺς κατέβασαν ἀπὸ τὰ ξύλα, τοὺς ἀποκεφάλισαν καὶ ἔτσι ὅλοι ἔλαβαν τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Τὰ δὲ τίµια λείψανά τους, ἐνταφίασαν µὲ τιµὲς οἱ χριστιανοὶ στὸν τόπο ὅπου µαρτύρησαν. Οἱ Ἅγιοι Μᾶρκος καὶ Μωκιανός Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ἐκβιάζονταν ἀπὸ τὸν ἔπαρχο Μάξιµο νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα καὶ ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν, ὁµολογώντας τὸν Χριστό, ἀποκεφαλίστηκαν. Ὅταν δὲ ὁ Ἅγιος Μωκιανὸς βάδιζε στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσής τους, τὸν ἀκολούθησαν ἡ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά του κλαίγοντας. Τότε ὁ Ἅγιος, ἀντὶ νὰ δειλιάσει εἶπε στὴν οἰκογένειά του νὰ µὴ κλαίει ἀλλὰ νὰ χαίρεται γιὰ τὸ µαρτύριο ποὺ τοῦ ἀξιώνει ὁ Θεός. Ἐνῷ ἀντίθετα ἡ γυναῖκα τοῦ Ἁγίου Μάρκου, ὅταν ἀποκεφαλίστηκε ὁ ἄντρας της, πῆρε τὸ κεφάλι του στὰ χέρια της µὲ χαρὰ σὰν πολύτιµο θησαυρό. Ὁ Ἅγιος Γεράσιµος ὁ Νέος ὁ Καρπενησιώτης Τὸ Καρπενήσι, καὶ συγκεκριµένα τὸ χωριὸ Μέγα, εἶναι ὁ τόπος ὅπου γεννήθηκε ὁ νέος ὁσιοµάρτυρας Γεράσιµος, καὶ κατὰ κόσµον Γεώργιος. Ἕνδεκα χρονῶν πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ παρέµεινε κοντὰ σ᾿ ἕναν παντοπώλη. Κάποια µέρα, µετέφερε πάνω στὸ κεφάλι του ἕνα χάλκινο δίσκο, ποὺ εἶχε πινάκια γεµάτα πηγµένο γάλα. Σὲ κάποια στιγµὴ ὅµως γλίστρησε, τοῦ ἔπεσε ὁ δίσκος µὲ τὰ πινάκια καὶ τοῦ ἔσπασαν ὅλα. Καὶ ἐνῷ ἔκλαιγε µέσα στὸ δρόµο γιὰ τὴν δυστυχία ποὺ τὸν βρῆκε, τὸν πῆρε κοντά της µία ἐπίσηµη Ὀθωµανίδα κυρία, ποὺ τὸν παρηγόρησε. Στὴ συνέχεια µὲ διάφορες περιποιήσεις, τὸν ξεγέλασε καὶ κατάφερε νὰ τὸν ἐξισλαµίσει. Μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια ὁ Γεώργιος, κατάλαβε τὸ ἁµάρτηµά του καὶ ἔφυγε γιὰ τὴν πατρίδα του. Ἀργότερα πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐκάρη µοναχὸς καὶ ὀνοµάστηκε Γεράσιµος. Ἐπιθυµώντας ὅµως τὸ µαρτύριο, ἐπέστρεψε στὴ βασιλεύουσα καὶ ἀποκήρυξε τὸν Ἰσλαµισµό. Κατόπιν µπροστὰ στὸν πρώην κύριό του, κήρυξε µὲ θάρρος τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τὰ βασανιστήρια, ὁ Γεράσιµος ἔµεινε ἀµετακίνητος στὴν πίστη του. Τότε, στὶς 3 Ἰουλίου 1812 τὸν ἀποκεφάλισαν στὸ Μπαµπὰ Χουµάϊ της Κωνσταντινουπόλεως. Τότε ἦταν 25 χρονῶν. Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου ἐνταφιάστηκε στὴν ἀρχὴ στὸ νησὶ Πρώτη. Ἀργότερα µεταφέρθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Πυρσοῦ στὸ Καρπενήσι. Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου βρίσκεται τυπωµένη στὴν Ἀκολουθία του. Ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης Ἡ εἰκόνα της, πάντα σύµφωνα µὲ προφορικὲς παραδόσεις ποὺ βρίσκονται στὴ Μονὴ Χιλανδαρίου, βρισκόταν στὴ Λαύρα τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ Ἡγιασµένου. Πρὶν πεθάνει ὁ Ὅσιος Σάββας, εἶπε σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἦταν γύρω ἀπὸ τὸ κρεβάτι του, ὅτι κάποτε θὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Λαύρα κάποιο βασιλοπαῖδι, Σάββας ὀνοµαζόµενος καὶ αὐτός. Νὰ τοῦ δοθεῖ λοιπὸν ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας Γαλακτοτροφούσης σὰν εὐλογία. Γεγονὸς ποὺ ἔγινε τὸν 13ο αἰῶνα, ὅταν τὴν Λαύρα ἐπισκέφθηκε ὁ Ἅγιος Σάββας ὁ Σέρβος, κτήτορας τῆς Μονῆς Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Αὐτὸς µετέφερε τὴν ἁγία αὐτὴ εἰκόνα στὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ συγκεκριµένα στὴ µονὴ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ἵδρυσε. Σήµερα βρίσκεται σὲ ἐκκλησία τῶν Καρυῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ ὑπόκειται στὴ Μονὴ Χιλανδαρίου, καὶ εἶναι τοποθετηµένη στὸ δεξιὸ µέρος τοῦ τέµπλου, ὅπου κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἦταν ὁ Κύριος, ποὺ βρίσκεται στὸ ἀριστερὸ µέρος τοῦ τέµπλου. Ὁ Ὅσιος Ἰωακείµ ὁ Νέος, ὁ Θεοφόρος Γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ 16ου αἰῶνα, στὸ χωριὸ Σκιαδὰ τῆς ἐπαρχίας τῶν Παλαιῶν Πατρῶν. Σὲ νεαρὴ ἡλικία καὶ παρὰ τὴν θέλησή του, ἀρραβωνιάστηκε µία εὐσεβὴ νέα, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὸ ἴδιο χωριό. Ὁ Ἰωακεὶµ ὅµως, φλεγόµενος τοῦ πόθου τῆς µοναχικῆς ζωῆς, ἐγκατέλειψε γονεῖς καὶ ἀρραβωνιαστικιὰ καὶ ἔγινε µοναχὸς (ποῦ;). Ἀργότερα ἔγινε Ἱερέας καὶ σύµφωνα µὲ µία ἐπιγραφὴ τῆς Μονῆς Νοτενῶν, ὑπῆρξε ἡγούµενός της γιὰ ἀρκετὰ χρόνια. Ἔπειτα ἀναχώρησε σὲ κάποια σπηλιά, πάνω ἀπὸ τὴν Μονή, ὅπου µὲ τὴν σκληρὴ ἀσκητική του ζωὴ κατάφερε νὰ γίνει ἐπίγειος ἄγγελος καὶ οὐράνιος ἄνθρωπος. Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ καὶ µετὰ 10 χρόνια ἔγινε ἡ ἀνακοµιδὴ τῶν λειψάνων του. Τὸ λείψανό του βρέθηκε ἀναλλοίωτο καὶ ἔβγαζε θαυµάσια εὐωδιά. Μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια, τὸ λείψανό του διαλύθηκε καὶ ἡ κάρα του µαζὶ µὲ ἄλλα πολύτιµα ἀντικείµενα τῆς µονῆς ἐκλάπη. Σήµερα στὴ Μονὴ αὐτή, βρίσκονται λίγα µόνο λείψανα τοῦ Ἁγίου, ποὺ εὐωδιάζουν καὶ κάνουν διάφορες θεραπεῖες στοὺς πιστούς. Ὁ Ἅγιος Φίλιππος ὁ Θαυµατουργός, Μητροπολίτης Μόσχας καὶ Πάσης Ῥωσίας (Ῥῶσος) Ἡ εὕρεσις τοῦ τάφου καὶ τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου ἱεροµάρτυρας Ῥαφαὴλ ἐν Μυτιλήνῃ (1959) Ἡ Ἁγία Θεοδότη, Μάρτυς (+ 712) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Μόσχας (Ῥῶσος) Διὰ Χριστὸν σαλός. Οἱ Ἅγιοι Μιχαὴλ καὶ Θωµᾶς τοῦ Σολβισεγκόντσκ (Ῥῶσος) Διὰ Χριστὸν σαλοί. |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|