|
28 Ἰουνίου
|
|
| Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίων Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου.
Ἀγωνίσθηκαν καὶ οἱ δυὸ στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ (292 µ.Χ.). Ὁ Κῦρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ὁ Ἰωάννης ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα. Ἄριστα καταρτισµένοι στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήµη, προσέφεραν τὶς ὑπηρεσίες τους ἀφιλοκερδῶς στοὺς φτωχότερους συνανθρώπους τους. Καὶ ὄχι µόνο δὲν ἔπαιρναν χρήµατα ἀπὸ κανένα, ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι ἔδιναν τὰ δικά τους, µέχρι ποὺ ἔµειναν φτωχοί. Γι΄ αὐτὸ καὶ ἐπονοµάστηκαν Ἀνάργυροι. Μαζί µε τὴν ἰατρικὴ βοήθεια ποὺ προσέφεραν στοὺς πάσχοντες, µετέδιδαν σ΄ αὐτοὺς καὶ τὴν σωτήρια ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Τὰ λόγια τους ἔδωσαν φῶς τοῦ Χριστοῦ σὲ πολλοὺς εἰδωλολάτρες. Ἀλλὰ ἡ δράση τους καταγγέλθηκε στὶς ἀρχές, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν καὶ ἄξια νὰ πάρουν τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Τότε οἱ χριστιανοὶ τοὺς ἔθαψαν κρυφά, καὶ ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἀρκάδιος καὶ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας ὁ Θεόφιλος, τὰ ἅγια λείψανά τους βρέθηκαν καὶ µὲ πανηγυρικὸ τρόπο ἔγινε ἡ ἀνακοµιδή τους. Πολλοί, µάλιστα, ἀσθενεῖς ποὺ ἄγγιξαν αὐτά, θεραπεύθηκαν. Ἔτσι, ἐπιβεβαιώνεται ὅτι οἱ «δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ µισθὸς αὐτῶν». Οἱ δίκαιοι δηλαδή, ζοῦν αἰώνια, καὶ ἡ ἀνταµοιβὴ ποὺ ἁρµόζει σ΄ αὐτοὺς βρίσκεται στὰ χέρια τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἅγιος Παππίας. Ὑπῆρξε καὶ αὐτὸς ὁλοκαύτωµα στὴν πολυάριθµη σειρὰ τῶν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ (301) µαρτυρικῶν θυµάτων. Μόνο διὰ τὸ ὅτι πίστεψε στὸν Χριστὸ καὶ δὲν θέλησε ν΄ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του, φυλακίστηκε καὶ βασανίστηκε γιὰ µέρες ὁλόκληρες. Ἐπειδὴ ὅµως ἔµεινε ἀµετάθετος στὴν πίστη του, ἀποκεφαλίστηκε καὶ ἀνέβηκε νικηφόρος στὰ οὐράνια. Ὁ Δίκαιος Σέργιος ὁ Μάγιστρος. Καταγόταν ἀπὸ τὴν κωµόπολη Νικήτια τῆς Ἀµαστρισὸς τοῦ Εὐξείνου Πόντου. Ἡ οἰκογένειά του ἦταν διακεκριµένη, συγγενὴς τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου τοῦ αὐτοκράτορα Θεοφίλου. Μπόρεσε λοιπὸν ὁ Σέργιος νὰ ἐκπαιδευτεῖ καὶ νὰ φτάσει σὲ µεγάλα πολιτικὰ καὶ στρατιωτικὰ ἀξιώµατα. Ἂν καὶ ὁ Θεόφιλος ἦταν θερµὸς προστάτης τῶν εἰκονοµάχων, ὁ Σέργιος ἔµεινε πιστὸς στὶς ὀρθόδοξες τάξεις καὶ µόχθησε πολὺ γιὰ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων. Πολλοὺς µάλιστα ὑπερασπιστὲς τῶν ἁγίων εἰκόνων προστάτεψε, κατὰ τὸν διωγµό τους, καί, ὅταν πέθανε ὁ Θεόφιλος, συνετέλεσε µὲ τὴν ἐπιρροή του νὰ ἐνισχυθεῖ ἡ γνώµη τῆς Θεοδώρας γιὰ τὴν ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων. Ὁ Σέργιος πέθανε στὴν Κρήτη καὶ τάφηκε στὴ µονὴ τοῦ Μαγίστρου. Ἀργότερα τὰ λείψανά του ἀνακοµίστηκαν καὶ δόθηκαν στὴ Μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ εἶχε κτίσει ὁ ἴδιος στὸν κόλπο τῆς Νικοµήδειας, καὶ ἡ ὁποία λεγόταν τοῦ Νικητιάτου, ἐπειδὴ ὁ κτίτωρ αὐτῆς ἦταν ἀπὸ τὴν κωµόπολη Νικήτια. Ὁ Ἅγιος Μακεδόνιος. Μαρτύρησε ἀφοῦ τοῦ ἔκοψαν τὰ δάκτυλα τῶν χεριῶν καὶ τῶν ποδιῶν. Ὁ Ὅσιος Οὐλκιανός. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Παῦλος ὁ ἰατρός. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Τὰ Ἅγια δύο παιδιά. Μαρτύρησαν διὰ σταυρικοῦ θανάτου. Ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς ὁ Ἀναχωρητής. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Δονάγος ἐπίσκοπος Λιβύης. Μαρτύρησε διὰ πυρός. Οἱ Ἅγιοι 70 Μάρτυρες οἱ ἐν Σκυθοπόλει. Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Γαλατία. Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ὅσιος Μάγνος. Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ προσευχόµενος. Οἱ Ὅσιοι Σέργιος καὶ Γερµανὸς οἱ θαυµατουργοὶ οἱ ἐν Βαλάµῃ. Ὁ Ὅσιος Συµεών. |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|