«Δόξα τῇ ἀγαθότητι τῇ σῇ˙ δόξα τῇ εὐσπλαχνίᾳ Σου˙
δόξα τῇ ἀνεκφράστῳ Λόγε συγκαταβάσει Σου»
(Ἀπολυτίκιον)
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Σύμφωνα μέ ὅσα μάθαμε στίς βασικές μας σπουδές, τρεῖς εἶναι οἱ διαστάσεις τοῦ χρόνου. Εἶναι τό παρελθόν πού ἀνακαλοῦμε στή μνήμη καί μελετᾶμε πολύ συχνά, εἶναι τό παρόν πού βιώνουμε τούτη τήν ὥρα καί στιγμή καί εἶναι τό μέλλον πού σχεδιάζουμε καί ὁραματιζόμαστε. Μιά πιό στοχαστική προσέγγιση ἴσως μᾶς πείσει πώς τό παρόν εἶναι οἱονεί διάσταση, γιατί εἶναι τόσο σύντομο καί τόσο φευγαλέο, ὥστε οὐσιαστικά δέν μπορεῖ νά ἐκτιμηθεῖ.
Σέ κάθε περίπτωση, βρισκόμαστε σήμερα στό μεταίχμιο ἑνός χρόνου πού ἀνήκει πιά στό παρελθόν καί στήν αἰωνιότητα καί ἑνός ἄλλου χρόνου πού ἀνατέλλει μέ χρηστές ἐλπίδες, μέ ὄνειρα προσωπικά, μέ σχέδια συλλογικά, μέ μιά παγκόσμια προσδοκία γιά τήν «εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου» καί τή συνεννόηση τῶν λαῶν. Ἀναμφίβολα πρέπει νά σμίξουν οἱ πολῖτες καί οἱ κυβερνῆτες τους καί νά κατανοήσουν πώς ὁ δρόμος τῆς εἰρήνης εἶναι ἀνετώτερος, ἀσφαλέστερος καί οἰκονομικότερος. Οἱ πολλές δαπάνες γιά τούς ἐξοπλισμούς θά μποροῦσαν νά ἦσαν ἀπείρως λιγότερες γιά τή διατροφή καί συντήρηση τῶν ἀνθρώπων, γιά τήν περίθαλψη καί τήν κοινωνική πρόνοια σέ ὅλη τή γῆ.
Ἀτενίζουμε τό μέλλον μέ βάση τό παρελθόν, ὅπως καμαρώνουμε τό δέντρο μέ ἀφετηρία τό ρίζωμά του. Καί αὐτό τό ρίζωμα, αὐτό τό χθές, εἶναι μᾶλλον ὀδυνηρό. Βιώνουμε μιά μακροχρόνια οἰκονομική κρίση, ἀπότοκο μιᾶς πνευματικῆς σύγχυσης πού κυριάρχησε τά τελευταῖα χρόνια καί μᾶς ὁδήγησε στήν ἔκπτωση τῶν ἀξιῶν καί στήν ἀλλοτρίωση τῆς ὕπαρξής μας. Διαπιστώνουμε συχνά ὅτι ἀλλοιώνεται ἡ πολιτιστική μας ταυτότητα. Ἡ γλῶσσα μας ἐκβαρβαρίζεται, τά ἤθη καί ἔθιμα τοῦ λαοῦ μας θεωροῦνται παρωχημένα, ἡ παιδεία μας ὑποβαθμίζεται, ἡ ἱστορία διαστρεβλώνεται καί ἀποκαλύπτονται δυνάμεις πού προσπαθοῦν νά θέσουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στό περιθώριο.
Περνᾶμε μιά κρίση σοβαρή, μιά κρίση μέ πεῖνα, μέ ἀνεργία, μέ πολλά καί δυσεπίλυτα προβλήματα. Αὐτό εἶναι τό παρελθόν, αὐτό βιώνουμε γιά χρόνια, αὐτό προσπαθοῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε μέ τίς ποικίλες δράσεις μας ὑπέρ τῶν συνανθρώπων μας. Δέν μποροῦμε νά λεγόμαστε χριστιανοί ἄν ὑπάρχουν πλάι μας ἄνθρωποι πού ὑποφέρουν. Μποροῦμε νά τούς βοηθήσουμε, μποροῦμε ἔστω νά τούς δώσουμε τό χαμόγελο τῆς ἐλπίδας. Νά τούς ψιθυρίσουμε ἔστω πώς δέν εἶναι μόνοι τους.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Τό κάθε σταυροδρόμι στή ζωή εἶναι καί μιά δυνατότητα ἐπιλογῆς, ὅπως συνέβη μέ τόν Ἡρακλῆ τῆς μυθολογίας. Καί ἡ κάθε κρίση εἶναι μιά ε ὐ κ α ι ρ ί α ἀναθεώρησης ἀπόψεων καί σχεδίων, ἀνασύνταξης δυνάμεων καί νέας ἐφόρμησης πρός τό μέλλον. Καί αὐτό τό μέλλον μπορεῖ νά γίνει καλύτερο, δικαιότερο καί πιό ἐλπιδοφόρο μόνο μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία στέκει πλάι μας «Τροφός καί Φρουρός». Ἄς ἀξιοποιήσουμε τά ἱερά Μυστήριά Της, ἄς ἀκούσουμε τά μηνύματά Της, ἄς ἀγκαλιάσουμε τό συνανθρωπό μας καί θά δοῦμε μπροστά μας ἕνα νέο ἔτος, τό σωτήριο ἔτος 2014 εὐλογημένο καί αἰσιόδοξο.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς