31 ΙΟΥΛΙΟΥ

• Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιµος ὁ δίκαιος
• Ὁ Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριµαθαίας
• Οἱ Ἅγιοι 12 Μάρτυρες οἱ Ῥωµαῖοι
• Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Θεοτόκου στὶς Βλαχέρναις καὶ Προεόρτια (παραµονὴ) Προόδου (ἐξόδου) Τιµίου Σταυροῦ
• Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Φιλίππου τοῦ Ἀποστόλου
• Ἀνώνυµος Κρητικὸς Νεοµάρτυς

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιµος γεννήθηκε στὴν Καππαδοκία, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Ὁ πατέρας του ὀνοµαζόταν Βασίλειος καὶ εἶχε τὸ ἀξίωµα τοῦ πατρικίου, ἡ δὲ µητέρα του, Εὐδοκία. Τὸ γιό τους Εὐδόκιµο ἀνέθρεψαν ὅσο γίνεται σύµφωνα µὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ ὁ Εὐδόκιµος δὲν ἄργησε νὰ φέρει καρπούς. Ἀπὸ τὴν παιδική του ἀκόµα ἡλικία, µιµήθηκε τοὺς γονεῖς του στὴ φιλανθρωπία καὶ τὴν ἐλεηµοσύνη, µοιράζοντας µὲ ἁπλοχεριὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ γιὰ τὴν ἀνακούφιση κάθε εἴδους δυστυχισµένων, προπάντων δὲ ὀρφανῶν καὶ ἀπροστάτευτων ἀπόρων χηρῶν. Ὅταν ὁ Εὐδόκιµος µεγάλωσε, διορίσθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Θεόφιλο (829) στρατοπεδάρχης στὴν Καππαδοκία καὶ ἔπειτα στὰ χορσιανὰ σύνορα. Καὶ στὴ θέση του αὐτή, ὁ Εὐδόκιµος ὑπῆρξε πάντοτε ταπεινόφρων, δίκαιος καὶ φιλάνθρωπος. Ἀλλὰ στὸ 33ο ἔτος τῆς ἡλικίας του πέθανε, καὶ ἡ εἴδηση αὐτὴ ἔφερε µεγάλη λύπη στὶς ἀναρίθµητες ψυχὲς ποὺ εἶχε εὐεργετήσει. Ὅµως ἡ δίκαια ψυχὴ τοῦ Εὐδοκίµου συναριθµήθηκε ἐκεῖ, ὅπου «οἱ δίκαιοι ἐκλάµψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω». Δηλαδὴ ἐκεῖ, ὅπου οἱ δίκαιοι θὰ δοξαστοῦν καὶ θὰ λάµψουν σὰν τὸν ἥλιο, στὴ βασιλεία τοῦ οὐρανίου Πατέρα τους. Ὅποιος, λοιπόν, ἔχει αὐτιὰ καὶ ἀκούει µὲ ἐνδιαφέρον καὶ ἐγκολπώνεται τὴν ἀλήθεια, ἂς ἀκούει.

Ὁ Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριµαθαίας

Κηδευτὴς τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. (Ματθ. κζ΄ 57, 59).

Οἱ Ἅγιοι 12 Μάρτυρες οἱ Ρωµαῖοι

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Θεοτόκου στὶς Βλαχέρναις καὶ Προεόρτια (παραµονὴ) Προόδου (ἐξόδου) Τιµίου Σταυροῦ

Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ γράφει τὰ ἑξῆς: «Κατὰ τὴν ἡµέραν ταύτην ἐξήγετο ἐκ τοῦ σκευοφυλακίου τῆς µεγάλης ἐκκλησίας ὁ τίµιος σταυρός, περιήγετο ἀνὰ τὴν πόλιν καὶ ἐξετίθετο εἰς διαφόρους ναοὺς πρὸς προσκύνησιν καὶ ἁγιασµὸν τῶν πιστῶν καὶ πάλιν ἀπετίθετο εἰς τὸ σκευοφυλάκιον. Εἰς τοὺς κώδικας τὰ τοῦ τιµίου σταυροῦ προεόρτια ἀναγράφονται καὶ ἄρχονται ἀπὸ τῆς πρώτης Αὐγούστου, ἡ δὲ κατὰ τὴν προεόρτιον ταύτην ἀνάµνησιν ὑµνογραφία εἶναι πλούσια καὶ κεῖται ἀνέκδοτος εἰς πολλοὺς Κώδικας· καὶ ἵνα µόνον εἰς τοὺς κατ΄ αὐτὴν συντεθέντας Κανόνας περιορισθῶ, σηµειῶ Κανόνα τοῦ Θεοφάνους (ἐν τοῖς Κώδ. 368 φ. 3636,1568 φ. 3α Παρισίων καὶ Ω 147 Λαύρας), τοῦ Γεωργίου Νικοµήδειας (ἐν τοῖς Κώδ. 1567 φ. 240 6,13φ 351 α Παρισίων καὶ Θ 32 φ. 344α, Δ 12 φ. 273α, 1135 φ. 333α καὶ Ω 147 φ. 368α Λαύρας), ἕτερον τοῦ αὐτοῦ Γεωργίου Νικοµήδειας φέροντα ἀκροστιχίδα «Σταυρῷ γεγηθῶς ἐξάδω θεῖον µέλος Γεώργιος» (ἐν τῷ Παρισινῷ Κώδ. 13 φ. 352 6 καὶ τῷ τῆς Λαύρας Θ 33 φ. 5). Εἰς τοὺς αὐτοὺς δὲ Κώδικας καὶ ἄλλους Στιχηρὰ πολλά, Ἰδιόµελα, Καθίσµατα κλπ».

Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Φιλίππου τοῦ Ἀποστόλου

Βλέπε βιογραφικό του σηµείωµα στὶς 14 Νοεµβρίου. Τὸ Ἅγιο λείψανό του µετακοµίστηκε ἀπὸ τὴν Ἱεράπολη στὴν Πάφο τῆς Κύπρου, καὶ συγκεκριµένα σ΄ ἕνα χωριὸ κοντὰ σ΄ αὐτή, Ἀρσινόη ἢ Ἀρσὸς λεγόµενο. Ἐκεῖ οἰκοδοµήθηκε Ναὸς στὸ ὄνοµα τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου, ποὺ σῴζεται µέχρι σήµερα. Στὸ Ναὸ αὐτὸ κατέθεσαν τὸ ἅγιο λείψανο τοῦ Ἁγίου, ποὺ µέχρι καὶ σήµερα ἐπιτελεῖ θαύµατα, σ΄ ὅσους προσέρχονται µὲ πίστη.

Ἀνώνυµος Κρητικὸς Νεοµάρτυς

Ὁ Νεοµάρτυρας αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Εἴκοσι χρονῶν βρέθηκε στὴ δούλεψη ἑνὸς Τούρκου στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Κάποια νύκτα, ὁ Τοῦρκος αὐτός, θέλησε νὰ ἐκµεταλλευτεῖ τὸν νεαρό. Τότε ὁ εὐσεβὴς νέος ἀρνήθηκε καὶ πάνω στὴν ἀπελπισία του µαχαίρωσε τὸν Τοῦρκο µὲ ἀποτέλεσµα αὐτὸς νὰ πεθάνει. Τὴν ἑποµένη µέρα οἱ φίλοι τοῦ σκοτωµένου Τούρκου, µόλις ἄκουσαν τὸ γεγονός, συνέλαβαν τὸν νεαρὸ χριστιανὸ καὶ τὸν πῆγαν στὸν δικαστή. Ἀλλ΄ ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρχε µαρτυρία σὲ βάρος του τὸν ἄφησαν ἐλεύθερο. Μετὰ δυὸ µέρες ὅµως, τὸν συνέλαβαν πάλι καὶ ἀφοῦ τὸν βασάνισαν σκληρά, ὁµολόγησε ὅλη τὴν ἀλήθεια. Τότε ὁ δικαστὴς τοῦ πρότεινε, γιὰ νὰ σώσει τὴν ζωή του, ν΄ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γίνει µουσουλµάνος. Ὁ Νεοµάρτυρας ἀπέρριψε τὴν πρόταση τοῦ δικαστῆ καὶ µὲ θάρρος ὁµολόγησε πὼς γεννήθηκε, εἶναι καὶ θέλει νὰ πεθάνει χριστιανός. Τότε µία ἀπὸ τὶς µέρες τοῦ Ἰουλίου τὸ 1811, τὸν θανάτωσαν µὲ ἀπαγχονισµό. Δυὸ µέρες ἔµεινε τὸ τίµιο λείψανό του στὴν κρεµάλα, κατόπιν τὸ κατέβασαν καὶ τὸ ἔχωσαν στὴν ἄµµο.