|
11 Αὐγούστου
|
|
| Ὁ Ἅγιος Εὖπλος ὁ Διάκονος, ὁ Μεγαλοµάρτυρας
Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα µ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανός. Γεννήθηκε στὴν Κατάνη τῆς Σικελίας, ὅπου ἦταν καὶ διάκονος τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας. Θερµὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Εὖπλος, προσπαθοῦσε νὰ στερεώσει τὴν πίστη τῶν διωκόµενων χριστιανῶν καὶ τοὺς προέτρεπε νὰ προτιµοῦν τὰ πιὸ φρικτὰ µαρτύρια παρὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Διότι «εἰ ὑποµένοµεν, καὶ συµβασιλεύσοµεν, εἰ ἀρνούµεθα κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡµᾶς». Ἐάν, δηλαδή, δείχνουµε ὑποµονή, τότε καὶ θὰ βασιλεύσουµε µαζὶ µ΄ Αὐτὸν (τὸ Χριστό). Ἐάν, ὅµως, Τὸν ἀρνούµαστε, καὶ Ἐκεῖνος θὰ µᾶς ἀρνηθεῖ. Οἱ εἰδωλολάτρες, βλέποντας αὐτὴ τὴν δραστηριότητα τοῦ Εὔπλου, τὸν κατήγγειλαν στὸν Ἔπαρχο Καλβισιανό. Αὐτὸς προσπάθησε µὲ συζήτηση νὰ πείσει τὸν Εὖπλο ὅτι ἦταν µωρία νὰ πιστεύει στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ ἔπρεπε τὸ συντοµότερο νὰ Τὸν ἀρνηθεῖ. Ὁ Εὖπλος, ἀκαταµάχητος συζητητής, διέλυσε ἕνα πρὸς ἕνα ὅλα τὰ ἐπιχειρήµατα τοῦ ἐπάρχου. Ὁ Καλβισιανός, ἀφοῦ εἶδε ὅτι δὲν τὰ ἔβγαζε πέρα µὲ τὸν Εὖπλο, διέταξε καὶ τοῦ ἔσχισαν τὶς σάρκες µὲ σιδερένια νύχια. Κατόπιν τοῦ ἔσπασαν τὶς κνῆµες µὲ σφυριὰ καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισαν, ἐνῷ ὁ Εὖπλος ἐξακολουθοῦσε νὰ µὴν ἀρνεῖται τὸ Χριστό, µέχρι καὶ τὴν τελευταία του πνοή. Ἐγκαίνια Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Θεοτόκου τῆς Ἐλεούσης Διήγηση γιὰ τὴν Ἀχειροποίητο Εἰκόνα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πρόκειται γιὰ παρόµοια διήγηση µὲ αὐτὴ τῆς 9ης Αὐγούστου. Πάντα βέβαια σύµφωνα µὲ τὴν παράδοση. Ἀναφέρονται λεπτοµερῶς καὶ οἱ δυὸ διηγήσεις στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδηµου. Οἱ Ἅγιοι Νεόφυτος, Ζήνων, Γάιος, Μᾶρκος, Μακάριος καὶ Γαϊανὸς Μαρτύρησαν διὰ πυρός. «Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν Σύναξις ἐν τῷ ἑξαέρῳ οἴκῳ τῶν Ἁγίων καὶ ἐνδόξων Ἀναργύρων Κοσµᾶ καὶ Δαµιανοῦ ἐν τῆς Δαρείου». Ὁ Ὅσιος Πασσαρίων Ὁ Ἅγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Πρόκειται γιὰ τὸν Πατριάρχη Νήφωνα τὸν Β΄, ποὺ πατριάρχευσε τρεῖς φορές: α) 1486- 1489 β) 1497-1498 καὶ γ) 1502. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο καὶ γεννήθηκε ἀπὸ τοὺς Μανουὴλ καὶ Μαρία. Τὸ κοσµικό του ὄνοµα ἦταν Νικόλαος. Προσκολλήθηκε σὲ κάποιον µοναχὸ Ἀντώνιο καὶ ἔγινε µοναχὸς στὴν Ἐπίδαυρο µὲ τὸ ὄνοµα Νήφων. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ γέροντά του, πῆγε στὸ κάστρο τῆς Νάρδας, ὅπου γνώρισε τὸν ἐνάρετο Ἁγιορείτη Ζαχαρία, µὲ τὸν ὁποῖο ἐγκαταστάθηκε στὴ Μονὴ τῆς Θεοτόκου στὴν Ἀχρίδα. Ὅταν ὁ Ζαχαρίας ἐκλέχτηκε ἀρχιεπίσκοπος Ἀχριδῶν, ὁ Νήφων ἀναχώρησε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου χειροτονήθηκε διάκονος καὶ ἱερέας στὴ Μονὴ Διονυσίου. Ἀπὸ τὴν Μονὴ αὐτὴ κλήθηκε νὰ γίνει Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, µετὰ τὸν θάνατο τοῦ Συµεών, ἀνέλαβε τὸν οἰκουµενικὸ θρόνο. Ἀποµακρύνθηκε δύο φορὲς ἀπὸ τὸν θρόνο καὶ κατέφυγε στὴ Βλαχία καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος στὴ Μονὴ Διονυσίου. Τὴν τρίτη φορὰ ποὺ κλήθηκε στὸν Οἰκουµενικὸ θρόνο δὲν πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ πέθανε στὴ Μονή, ἀφοῦ ἔζησε ζωὴ ἀσκητική. Ἀνάµνηση θαύµατος Ἁγίου Σπυρίδωνος Πρόκειται γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν Ἀγαρηνῶν µε θαυµατουργικὸ τρόπο ἀπὸ τὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα, ὅταν αὐτοὶ ἀπειλοῦσαν µὲ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ τὴν Κέρκυρα τὸ 1716. Οἱ Ἅγιοι Ἀναστάσιος ὁ Πανερὰς καὶ Δηµήτριος ὁ Μπεγιάζης Οἱ καλλίνικοι αὐτοὶ Ἅγιοι Νεοµάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, ὁ µὲν Ἀναστάσιος, ἡλικίας 20 χρονῶν, καταγόταν ἀπὸ τοὺς Ἀσωµάτους, ὁ δὲ Δηµήτριος, 18 χρονῶν, ἀπὸ τὴν Ἁγιάσο τοῦ νησιοῦ Λέσβου. Μαρτύρησαν καὶ οἱ δυὸ γιὰ τὴν Ἁγία Πίστη τοῦ Χριστοῦ στὸν Κασαµπὰ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὸ ἔτος 1816 ἢ 1819. Οἱ νεοµάρτυρες αὐτοί, ἔκαναν στὸν Κασαµπὰ τὸ ἐπάγγελµα τοῦ καλαθοποιοῦ, πιθανῶς µάλιστα νὰ ἦταν καὶ συγγενεῖς. Ἀλλά, συγχρόνως µὲ τὴν ἐξάσκηση τοῦ ἐπαγγέλµατός τους, κήρυτταν τὸ Εὐαγγέλιο στοὺς Χριστιανούς, ποὺ ἦταν κάτω ἀπὸ τὸν Τούρκικο ζυγό. Γι΄ αὐτὸν τὸν λόγο οἱ Τοῦρκοι τοὺς συνέλαβαν, τοὺς φυλάκισαν καὶ τοὺς βασάνισαν φρικτά. Ἐπειδὴ ὅµως συνέχιζαν νὰ ὁµολογοῦν καὶ νὰ κηρύττουν τὴν πίστη τους, τοὺς ἀπαγχόνισαν κάτω ἀπὸ ἕναν πλάτανο. Στὸ ὄνοµα καὶ τῶν δυὸ Ἁγίων, ἀνεγέρθηκε στὴν Ἁγιάσο µεγαλοπρεπὴς ναός, ὅπου καὶ γιορτάζεται ἡ µνήµη τους τὴν 11η Αὐγούστου. Οἱ Ἅγιοι Βασίλειος καὶ Θεόδωρος οἱ Ὁσιοµάρτυρες ἐν τῷ Σπηλαίῳ (Ῥῶσοι) |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|