|
28 Αὐγούστου
|
|
| Ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοπας
Ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς ἔζησε στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν ἀρχὴ ἦταν λῃστής. Ἀλλὰ τὸ φῶς τῆς γνώσης καὶ τῆς µετάνοιας δὲν ἄργησε νὰ φωτίσει τὸ δρόµο του. Ἡ µεγάλη ἐπιείκεια ποὺ ἔδειξε πρὸς αὐτὸν κάποιος χριστιανός, ἐνῷ αὐτὸς τὸν εἶχε βλάψει, ἐπέφερε στὸν Μωϋσῆ ψυχικὴ ἀνακαίνιση. Πίστεψε, ἔγινε χριστιανὸς καὶ κατόπιν µοναχός. Ἀγωνίστηκε σκληρὰ µέσα στὴν ἔρηµο καὶ ἀπέκτησε µεγάλη πνευµατικὴ σύνεση καὶ ἀρετή. Ἡ φήµη του ἔφερνε στὸ ἐρηµητήριό του πολλοὺς χριστιανούς, ποὺ ἄκουγαν µὲ δέος τὴν διδασκαλία του κατὰ τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κατάκρισης. Εἶµαι, ἔλεγε, ὁ χειρότερος τῶν ἁµαρτωλῶν. Τὰ περασµένα µας ἁµαρτήµατα πρέπει νὰ τὰ ἔχουµε πάντα µπροστά µας καὶ νὰ λυπούµαστε γι᾿ αὐτά. Αὐτὸ εἶναι ἡ καλύτερη µέθοδος γιὰ νὰ φυλάξουµε τὸν ἑαυτό µας µὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἀσφαλῆ. Ἂν νοµίσουµε ὅτι εἴµαστε πνευµατικὰ ὄρθιοι, τότε ἀκριβῶς εἶναι ὁ µεγάλος κίνδυνος µήπως πέσουµε. Γιὰ νὰ µὴ φοβόµαστε τὸ Θεό, ὀφείλουµε νὰ φοβόµαστε πολὺ τὸν ἑαυτό µας, δηλαδὴ τὶς ἀδυναµίες καὶ τὰ πάθη µας. Μὲ τέτοια ἁγία ζωή, ὁ Μωϋσῆς ἔφθασε στὸ 75ο ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ὥσπου ξαφνικά, εἰδωλολάτρες λῃστὲς εἰσέβαλαν στὸ σπήλαιό του καὶ τὸν σκότωσαν µὲ µαχαίρια. (Σύµφωνα ὅµως µὲ τὴν Συναξαριακὴ πηγὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδηµου, ὁ Ἅγιος Μωϋσῆς ἀπεβίωσε εἰρηνικά). Οἱ Ἅγιοι Διοµήδης καὶ Λαυρέντιος Μαρτύρησαν, ἀφοῦ τοὺς θανάτωσαν µὲ βέλη, δεµένους σ΄ ἕνα πλάτανο. Ὁ Δίκαιος βασιλιᾶς Ἐζεκίας Ἦταν γιὸς τοῦ ἀποστάτη βασιλιᾶ τὴς φυλὴς τοῦ Ἰούδα, Ἄχαζ, ποὺ µὲ τόση µανία ὑποστήριζε τὴν λατρεία τῶν εἰδώλων. Ἀλλὰ ἀπ΄ αὐτὴν τὴν ἀγκαθιά, ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς καὶ βγῆκε λουλούδι. Διότι ὁ γιὸς καὶ διάδοχός του ἀκολούθησε δρόµο ἐντελῶς ἀντίθετο ἀπὸ τὸν πατρικό. Καταπολέµησε τὴν εἰδωλολατρία, ἔδωσε στὴν γιορτὴ τοῦ ἰουδαϊκοῦ Πάσχα περισσότερη µεγαλοπρέπεια, καὶ ὑποστήριξε µὲ τὸ προσωπικό του παράδειγµα καὶ τὸ βασιλικό του κῦρος τὴν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ Θεὸς ὅµως, βοήθησε τὸν ἐκλεκτό του βασιλιᾶ σ΄ ὅλα τὰ ἔργα του. Ἔτσι ὁ Ἐζεκίας ὄχι µόνο τοὺς Φιλισταίους κατόρθωσε νὰ νικήσει, ἀλλὰ καὶ τὸν ζυγὸ τῶν Ἀσσυρίων ἀποτίναξε, κατατροπώνοντας τὸ βασιλιά τους Σεναχιρεὶµ σὲ κάποια ἐκστρατεία του. Συµβούλους στὴν δηµόσια ζωή του ὁ Ἐζεκίας, εἶχε τοὺς προφῆτες Ἡσαΐα καὶ Μιχαία. Ἐπίσης, ὑποστήριξε τὴν γεωργία καὶ τὸ ἐµπόριο, ὀχύρωσε τὴν Ἱερουσαλήµ, ἐµπλούτισε τὸ πόσιµο νερό της, ἔφερε σὲ ἀνθηρότατη θέση τὸ βασιλικὸ θησαυρό, δηλαδὴ τὸ δηµόσιο ταµεῖο, καὶ στόλισε λαµπρὰ τὸν ναὸ τῆς Ἱερουσαλήµ. Ἀλλὰ στὸν Ἐζεκία ὀφείλεται καὶ ἡ σύσταση ἐπιτροπῆς, ποὺ συνάθροισε τὰ διάφορα µνηµεῖα τῆς ἰουδαϊκῆς ἐθνικῆς γραµµατολογίας. Ὁ Ἐζεκίας πέθανε τὸ 696 π.Χ. καὶ τάφηκε µὲ µεγάλη ποµπὴ στὸν ὑψηλότερο τάφο τῶν υἱῶν τοῦ Δαβίδ. Διότι ὑπῆρξε ὁ καλύτερος, µοναδικὰ καλύτερος, ἀπὸ ὅλους τους βασιλεῖς τοῦ Ἰούδα. Ἡ Ἁγία Ἄννα θυγατέρα τοῦ Φανουήλ Βλέπε βιογραφικό της σηµείωµα στὶς 3 Φεβρουαρίου, ὅπου καὶ ἡ κυρίως µνήµη της. Οἱ Ἅγιοι 33 Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια Μαρτύρησαν διὰ πυρός. |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|