26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

• Οἱ Ἅγιοι Ἀδριανὸς καὶ Ναταλία
• Οἱ Ἅγιοι 23 Μάρτυρες
• Οἱ Ἅγιοι Ἀττικὸς καὶ Σισίνιος
• Ὁ Ὅσιος Ἰβιστίων
• Ὁ Ἅγιος Ἀδριανὸς
• Ὁ Ὅσιος Τιθόης
• Ὁ Ὅσιος Ἰωάσαφ, γιὸς τοῦ βασιλιᾶ τῆς Ἰνδίας Ἀβενίρ
• Ὁ Ἅγιος Γελάσιος

«Αἱ ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁµοίως φωτὶ λάµπουσι, προπορεύονται καὶ φωτίζουσιν». Ἡ ζωὴ καὶ ἡ συµπεριφορὰ τῶν δικαίων καὶ ἐνάρετων ἀνθρώπων εἶναι ὁλόλαµπρη σὰν τὸ φῶς. Βαδίζουν µπροστὰ καὶ φωτίζουν πάντοτε µὲ τὸ παράδειγµά τους καὶ µὲ τὰ λόγια τους. Πράγµατι, ὅταν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ συνελήφθησαν 23 χριστιανοὶ καὶ ἦταν ἕτοιµοι νὰ µαρτυρήσουν, ἐκεῖ κοντὰ ἦταν καὶ ἕνας 28χρονος νέος, ὁ Ἀδριανὸς (ἀπὸ τὴν Νικοµήδεια), ποὺ τοὺς ῥώτησε ἂν ἀξίζει νὰ ὑποµένουν ὅλα αὐτὰ τὰ µαρτύρια. Τότε οἱ Ἅγιοι τοῦ ἀπάντησαν: «Ἐµεῖς ὑποµένουµε αὐτά, γιὰ νὰ κερδήσουµε τὰ ἀγαθὰ ποὺ εἶναι ἑτοιµασµένα ἀπὸ τὸ Θεὸ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ πάσχουν γιὰ τὴν ἀγάπη Του, καὶ τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ οὔτε ἀκοὴ µπορεῖ νὰ ἀκούσει, οὔτε λόγος νὰ περιγράψει». Ἠλεκτρισµένος ἀπὸ τὸ θάρρος τους καὶ συνεπαρµένος ἀπὸ τὰ λόγια τους ὁ Ἀδριανός, ἄστραψε τὸ πρόσωπό του ἀπὸ τὴν θεία χάρη καὶ δήλωσε στοὺς εἰδωλολάτρες χριστιανός. Αὐτοὶ ἀµέσως τὸν φυλάκισαν µαζὶ µὲ τοὺς ὑπόλοιπους. Ὅταν τὸ ἔµαθε αὐτὸ ἡ γυναῖκα του Ναταλία, χάρηκε πολὺ καὶ ἔτρεξε στὴ φυλακὴ νὰ ἐνθαρρύνει τὸν ἀγαπηµένο της σύζυγο. Ἔπειτα, ἀφοῦ τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν φυλακή, τοῦ ἔκοψαν τὰ πόδια καὶ τὰ χέρια, καὶ µετὰ τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά. Ἀλλὰ ἡ φωτιὰ µετὰ ἀπὸ δυνατὴ βροχὴ ἔσβησε. Ἡ Ναταλία µαζὶ µὲ ἕνα εὐσεβῆ χριστιανό, τὸν Εὐσέβιο, παρέλαβαν τὸ λείψανο τοῦ Ἀδριανοῦ καὶ τὸ ἔθαψαν µὲ εὐλάβεια. Ἀργότερα, µετακόµισε τὰ ὀστά του στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὰ κατέθεσε στὴν Ἀργυρόπολη. Ἔπειτα δίπλα του ἔθαψαν καὶ τὴν εὐσεβῆ σύζυγό του Ναταλία.

Οἱ Ἅγιοι 23 Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ µαρτύρησαν διὰ ξίφους µαζὶ µὲ τὸν Ἅγιο Ἀδριανό. Τὰ ὀνόµατά τους εἶναι: Ἀνατόλιος, Ἄνθιµος, Ἀντίοχος, Γεντήλιος, Ἐλευθέριος, Ἐρµογένης, Εὐήθιος, Εὔρετος, Εὐτύχιος, Θεαγώνης, Θεόδωρος, Θύρσος, Ἰωάννης, Καρτερᾶς, Κλαύδιος, Κυριάκος, Μαρίνος, Μαρδώνιος, Μηνώδιος, Πλάτων, Συνετός, Τρωάδιος καὶ Φαρέτριος (+ 4ος αἰ).

Οἱ Ἅγιοι Ἀττικὸς καὶ Σισίνιος

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ἴσως συνελήφθησαν µαζὶ µὲ τὸν Ἅγιο Ἀδριανὸ στὴν Νικοµήδεια.

Ὁ Ὅσιος Ἰβιστίων

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Ἀδριανὸς

Ὁ Ἅγιος Ἀδριανός, ἄλλος τοῦ προηγούµενου, ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Λικινίου (313). Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ῥώµη καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Πρόθου, βασιλιᾶ τῆς Ῥώµης, ποὺ βασίλευσε τὸ 276. Ὁ Ἀδριανὸς διέµεινε, µαζὶ µὲ τὸν ἀδελφό του Δοµέτιο -ἐπίσκοπο ἀργότερα τοῦ Βυζαντίου µετὰ τὸν Τίτο – στὸ Βυζάντιο. Ποθώντας νὰ µαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστό, πῆγε στὴ Νικοµήδεια καὶ ἤλεγξε τὸν Λικίνιο, διότι µάταια ταλαιπωροῦσε τὰ ῥωµαϊκὰ στρατεύµατα προφασιζόµενος ὅτι διώκει τοὺς χριστιανούς. Ὁπότε ὁ Λικίνιος τὸν βασάνισε µὲ διάφορους τρόπους καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε. Ὁ δὲ ἀδελφός του Δοµέτιος, πῆρε τὸ ἅγιο λείψανό του καὶ τὸ ἔθαψε στὴν Ἀργυρόπολη, ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὸ Βυζάντιο. Ἐκεῖ ἐπίσης βρίσκονταν καὶ τὰ ἅγια λείψανα τῶν Μαρτύρων Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας, µαζὶ µὲ αὐτὰ τοῦ Ἀποστόλου Στάχυος, ποὺ ἔκανε πρῶτος ἐπίσκοπος Βυζαντίου µετὰ τὸν πρωτόκλητο Ἀνδρέα.

Ὁ Ὅσιος Τιθόης Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

(Γιὰ τὸν Ὅσιο αὐτό, γίνεται λόγος στὸν Εὐεργετινό).

Ὁ Ὅσιος Ἰωάσαφ γιὸς τοῦ βασιλιᾶ τῆς Ἰνδίας Ἀβενίρ

Γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ ὁσίου Ἰωάσαφ βρίσκουµε σὲ κάποιο διήγηµα ποὺ ἐπιγράφεται «Βαρλαάµ» καὶ ἀποδίδεται στὸν Ἰωάννη τὸ Δαµασκηνό. Τὸ περιεχόµενο συνοπτικὰ ἔχει ὡς ἑξῆς: Ἐπὶ µεγάλου Κων/νου ὑπῆρχε στὶς Ἰνδίες κάποιος βασιλιάς, ποὺ τὸν ἔλεγαν Ἄθενιρ. Σ᾿ αὐτὸν λοιπόν εἶπαν κάποιοι ἀστρολόγοι ὅτι ὁ νεογέννητος γιός του, Ἰωάσαφ, κάποτε θὰ ἀσπασθεῖ τὴν χριστιανικὴ θρησκεία. Γιὰ νὰ µαταιώσει αὐτὴ τὴν «προφητεία» ὁ Ἄβενιρ, ἔκλεισε τὸ βασιλοπαῖδι σ᾿ ἕνα ἀποµακρυσµένο παλάτι µαζὶ µὲ ὑπηρέτες καὶ δασκάλους, καὶ τοὺς συνέστησε νὰ µὴ ποῦν τίποτα στὸ παιδὶ γιὰ τὴν πίστη τῶν χριστιανῶν. Ἐκεῖ ὁ Ἰωάσαφ µεγάλωσε καὶ τοῦ δόθηκε µεγάλη µόρφωση. Ἀλλὰ τοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὁ περιορισµὸς µέσα στὸν ὁποῖο ζοῦσε καὶ ἀπαίτησε νὰ µάθει τὴν αἰτία. Κανεὶς ὅµως δὲν τοῦ ἔλεγε τίποτα. Αὐτὸς ὅµως, µετὰ ἀπὸ πολλὲς παρακλήσεις πρὸς τὸν πατέρα του, κατάφερε καὶ τὸν ἔπεισε νὰ βγαίνει ἔξω ἀπὸ τὸ παλάτι ἀλλὰ ὑπὸ αὐστηρὴ ἐπιτήρηση. Σὲ κάποιο περίπατό του ὅµως, συνάντησε δυὸ φτωχοὺς γέρους, ποὺ τοὺς ἔδωσε γενναία ἐλεηµοσύνη καὶ αὐτοὶ συγκινηµένοι τοῦ ἀποκάλυψαν τὸ µυστικὸ τοῦ περιορισµοῦ του. Ἀπὸ τότε ὁ Ἰωάσαφ διψοῦσε νὰ µάθει γιὰ τὴν χριστιανικὴ θρησκεία. Καὶ ὁ Θεὸς εὐλόγησε καὶ ἔµαθε ἀπὸ κάποιο χριστιανὸ ἱερέα, τὸν Βαρλαάµ, ποὺ κατάφερε νὰ µπεῖ στὸ παλάτι µὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ πραγµατευτῆ. Τελικὰ ὁ Ἰωάσαφ βαπτίστηκε, ἔκανε χριστιανὸ καὶ τὸν πατέρα του, ἀργότερα ἔγινε µοναχὸς καὶ δίδαξε στὴν χώρα του τὸ Εὐαγγέλιο.