|
24 Αὐγούστου
|
|
| Ὁ Ἅγιος Εὐτυχής, Ἱεροµάρτυρας, µαθητὴς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, θέλοντας νὰ δείξει τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ἀληθινὰ πνεῦµα Θεοῦ, εἶπε: «Πᾶν πνεῦµα ὃ ὁµολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι». Δηλαδή, κάθε ἄνθρωπος ποὺ παρουσιάζεται µὲ χάρισµα Πνεύµατος, ἂν ὁµολογεῖ ὄχι µόνο µὲ λόγια ἀλλὰ καὶ µὲ ἔργα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς πράγµατι σαρκώθηκε καὶ ἔζησε σὰν ἄνθρωπος φέροντας τὴν ἀνθρώπινη φύση, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Εὐτυχής. Σὰν γνήσιος µαθητὴς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, ἀπέδειξε περίτρανα στὴν ζωή του ὅτι εἶναι πραγµατικὰ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Κήρυξε µὲ ἀνδρεία τὸ Εὐαγγέλιο, γκρέµισε πολλοὺς ναοὺς εἰδώλων, ὑπέµεινε δαρµοὺς καὶ κακοπάθησε πολλὰ χρόνια δέσµιος µέσα στὴ φυλακή. Κατόπιν τὸν ἔριξαν στὴ φωτιὰ καὶ µετὰ στὰ πεινασµένα θηρία. Ἐπειδή, ὅµως, ἕνα ἀπὸ τὰ θηρία µίλησε µὲ ἀνθρώπινη φωνή, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ στὴν συνέχεια ἔµεινε ἀβλαβὴς ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα µαρτύρια, ὅλοι ἐξεπλάγησαν. Ἐξ αἰτίας, λοιπόν, αὐτῶν τῶν θαυµάτων, τὸν ἄφησαν ἐλεύθερο νὰ γυρίσει στὴν πατρίδα του Σεβαστή, ὅπου εἰρηνικὰ παρέδωσε στὸν Κύριο τὸ πνεῦµα του. Ὁ Ἅγιος Τατίων Καταγόταν ἀπὸ τὸ Μαντίναιο τῆς Μητροπόλεως Κλαυδιουπόλεως στὴν Ἐρδέλια, τῆς ἐπαρχίας Ὀνωριάδος. Συνελήφθη διότι ἦταν χριστιανὸς καὶ ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεµόνα Οὐρβανό. Αὐτὸς τὸν ῥώτησε ἂν ἐπιµένει νὰ ὁµολογεῖ τὸν Χριστὸ καὶ ὁ Τατίων µὲ τόλµη ἀπάντησε ὅτι θὰ τὸν ὁµολογεῖ µέχρι τελευταίας του πνοῆς. Ἀµέσως τότε τὸν ἔδειραν σκληρὰ καὶ τὸν ξέσχισαν µὲ σιδερένια νύχια. Κατόπιν τὸν ἔσυραν µέχρι θανάτου µέσα στὴν Κλαυδιούπολη, ἀφοῦ πρῶτα ἔκανε τὸ σηµεῖο τοῦ σταυροῦ. Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ Λιµνιώτης, ὁ Ὁµολογητής Ὁ Ὅσιος αὐτός, ἀπὸ µικρὸ παιδὶ ἀγάπησε τὴν µοναχικὴ ζωὴ καὶ ὅταν ἐνηλικιώθηκε ἔγινε µοναχὸς καὶ ἀσκήτευε στὸν Ὄλυµπο (τῆς Βιθυνίας). Στὰ χρόνια τοῦ εἰκονοµάχου βασιλιᾶ Λέοντα Γ’ τοῦ Ἰσαύρου (716), ὁ Γεώργιος ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἔκανε δριµύτατες παρατηρήσεις στὸν ἀσεβῆ βασιλιά. Τότε ὑπέστη ἀπ΄ αὐτὸν πολλὰ βάσανα καὶ µάλιστα σὲ ἡλικία 95 χρονῶν. Στὸ τέλος τοῦ ἔκοψαν τὴν µύτη, ἔκαψαν τὸ κεφάλι του καὶ ἔτσι παρέδωσε τὸ πνεῦµα του στὸν Θεό. Ὁ Ἅγιος Κοσµᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱεροµάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος Ὁ Ἅγιος Κοσµᾶς ὑπῆρξε φωτοφόρος ἀπόστολος τοῦ Εὐαγγελίου, στὰ µαῦρα χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Γεννήθηκε στὸ χωριὸ Ταξιάρχης τῆς ἐπαρχίας Ἀποκούρου ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὸ χωριὸ Μέγα Δένδρο Ναυπακτίας (τὸ 1.714), ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, ποὺ τὸν ἀνέθρεψαν ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου. Εἴκοσι χρονῶν µετέβη στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ σπουδάσει στὸ ἐκεῖ νεοσύστατο σχολεῖο τοῦ Βατοπεδίου. Μετὰ τὴν ἀποφοίτησή του, πῆγε στὴ Μονὴ Φιλόθεου, ὅπου ἔγινε µοναχὸς καὶ κατόπιν ἱεροµόναχος. Ἀλλὰ ὁ Ἅγιος δὲν ἡσύχαζε, φλεγόµενος νύχτα-µέρα ἀπὸ τὸν πόθο νὰ βγεῖ καὶ νὰ διδάξει στοὺς σκλαβωµένους Ἕλληνες τὰ Ἅγια Γράµµατα. Ὅµως, θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του ταπεινὸ καὶ ἀδύνατο νὰ ἐπωµισθεῖ τέτοιο φορτίο. Ἀλλὰ µὲ θεία ἀποκάλυψη πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου συνάντησε τὸν ἀδελφό του Χρύσανθο, ποὺ ἦταν δάσκαλος. Αὐτὸς τοῦ ἔκανε µερικὰ µαθήµατα ῥητορικῆς, ποὺ θὰ βοηθοῦσαν τὸν Κοσµᾶ στὸ κήρυγµα. Ἔπειτα, ἀφοῦ πῆρε τὴν ἄδεια τοῦ Πατριάρχη, ὄργωσε στὴν κυριολεξία τὴν Ἑλλάδα, διδάσκοντας στούς «ῥαγιάδες» τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀπ΄ ὅπου περνοῦσε, ἔκτιζε σχολεῖα, ἐκκλησίες καὶ πλῆθος λαοῦ συνέρεε καὶ «ῥουφοῦσε» τὸ «νέκταρ» τῆς ἁγίας διδασκαλίας του. Τελικά, ὁ φθόνος τῶν Ἑβραίων σὲ συνεργασία µὲ τοὺς Τούρκους, εἶχε σὰν ἀποτέλεσµα τὸν ἀπαγχονισµὸ τοῦ Ἁγίου στὰ χώµατα τῆς Βορείου Ἠπείρου (τὸ 1779). Τὰ λόγια του ἦταν προφητικά, γεµάτα θεία χάρη καὶ ἁπλότητα. Κάποτε εἶπε στοὺς κατοίκους κάποιου χωριοῦ: «Ἦρθα στὸ χωριό σας καὶ σᾶς κήρυξα. Δίκαιο εἶναι λοιπὸν νὰ µὲ πληρώσετε γιὰ τὸν κόπο µου. Μὲ χρήµατα µήπως; Τί νὰ τὰ κάνω; Ἡ πληρωµὴ ἡ δική µου εἶναι νὰ βάλετε τὰ λόγια του Θεοῦ στὴν καρδιά σας, γιὰ νὰ κερδήσετε τὴν αἰώνια ζωή». Ἀνακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ζακυνθινοῦ Βλέπε Βιογραφικό του σηµείωµα τὴν 17η Δεκεµβρίου καὶ ἐκτενὲς ὑπόµνηµα γιὰ τὴν ἀνακοµιδὴ τοῦ λειψάνου στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ματθαίου Λαγγῆ (24 Αὐγούστου). Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ θαυµατουργὸς (Ῥῶσος + 1550) |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|