|
23 Αὐγούστου
|
|
| Ὁ Ἅγιος Λοῦππος
Γιὰ τὸν Ἅγιο αὐτὸ δὲν ἀναφέρεται πουθενὰ βιογραφικό του ὑπόµνηµα στοὺς Συναξαριστές. Μόνο στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1617 ἀναγράφεται ὅτι ὁ µάρτυρας αὐτὸς ὁµολόγησε µὲ θάρρος τὸν Χριστὸ µπροστὰ στὸν εἰδωλολάτρη ἄρχοντα, ὁ ὁποῖος µὲ διάφορες κολακεῖες προσπάθησε νὰ τὸν πείσει νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ δὲν τὰ κατάφερε τὸν βασάνισε µὲ τὸν πιὸ φρικιαστικὸ τρόπο καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε. Ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος, ἐπίσκοπος Σιρµίου Ἡ ζωή του ὑπῆρξε ἀνάλογη µὲ τὴν θερµὴ πίστη του πρὸς τὸ Χριστό. Ἦταν ἐπίσκοπος Σιρµίου, πρωτεύουσας τῆς Παννονίας. Σὰν ποιµενάρχης ἦταν, ἁγνός, δραστήριος, γεµάτος εἰλικρινῆ ἀγάπη γιὰ τὸ ποίµνιό του, τὸ ὁποῖο τόσο πολὺ ἀγαποῦσε, ὥστε ἦταν ἀποφασισµένος νὰ δώσει καὶ τὴν ζωή του γι᾿ αὐτό, σὰν γνήσιος µιµητὴς τοῦ ἀρχιποιµένα Χριστοῦ, ποὺ εἶπε: «ὁ ποιµὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων». Δηλαδή, ὁ καλὸς ποιµένας παραδίδει τὴν ζωή του γιὰ νὰ ἀποµακρύνει κάθε κίνδυνο ἀπὸ τὰ πρόβατά του καὶ γιὰ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν ζωή τους. Ἀργότερα, ὁ Εἰρηναῖος καταγγέλθηκε στὸν ἡγεµόνα τῆς πόλης ὅτι παρέσυρε στὴ θρησκεία τοῦ Ἰησοῦ εἰδωλολάτρες. Τότε συνελήφθη καί, ὅταν ὁ ἡγεµόνας Πρόβος τὸν ῥώτησε ἂν ἀληθεύει αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο τὸν κατηγοροῦν, αὐτὸς ἀντὶ ἄλλης ἀπαντήσεως προσευχήθηκε µπροστά του. Ὁ ἡγεµόνας ἀµέσως τὸν φυλάκισε καὶ ἔπειτα, ἀφοῦ τὸν µαστίγωσε, τὸν ἀποκεφάλισε καὶ ἔριξε τὸ κεφάλι του στὸν ποταµὸ Σαῦο. Ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος, ἐπίσκοπος Λουγδούνου Ὁ ἔνδοξος αὐτὸς Ἱεροµάρτυρας, ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Μάρκου Αὐρηλίου (160). (Πιθανὸν νὰ γεννήθηκε στὴ Σµύρνη, περὶ τὸ 140, διότι σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ συγγράµµατά του, Ἔλεγχος 3,3 λέει, ὅτι παιδὶ ἀκόµα γνώρισε τὸν ἐπίσκοπο Σµύρνης Πολύκαρπο. Ποιοῦ δασκάλου ὅµως µαθητὴς ὑπῆρξε καὶ πῶς µπῆκε στὸν ἱερὸ κλῆρο δὲν γνωρίζουµε). Ἦταν διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἔκανε ἐπίσκοπος τῆς πόλης Λουγδούνου (σηµερινῆς Λυών) τῆς Γαλλίας (µετὰ τὸν µαρτυρικὸ θάνατο τοῦ προκατόχου του Ποθεινοῦ). Αὐτὸς ὅπως λένε, συνέγραψε πολλὰ συγγράµµατα, κυρίως δογµατικά, καὶ µ᾿ αὐτὰ στήριξε πολλοὺς χριστιανοὺς στὴν ὀρθὴ πίστη καὶ τοὺς γλίτωσε ἀπὸ τὶς πλάνες τῶν διαφόρων αἱρέσεων. Τέλος, ἀποκεφαλίστηκε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Σεβῆρο, τὸ ἔτος 202, παίρνοντας ἔτσι τὸ ἀµάραντο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Ὁ Ἅγιος Ποθεινὸς Ἱεροµάρτυρας, ἐπίσκοπος Λουγδούνου Ὑπῆρξε ἐπίσκοπος Λουγδούνου (σηµερινῆς Λυὼν τῆς Γαλλίας) πρὶν τὸν πιὸ πάνω Ἅγιο Εἰρηναῖο. Ἔζησε µᾶλλον στὶς ἀρχὲς τοῦ 2ου αἰῶνα καὶ µαρτύρησε γιὰ τὸν Χριστὸ κατὰ τὸ δεύτερο µισὸ τοῦ 2ου αἰῶνα. Ὁ Ὅσιος Καλλίνικος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Πρόκειται γιὰ τὸν Πατριάρχη Καλλίνικο τὸν Α´, ποὺ διαδέχτηκε τὸν Παῦλο τὸν Γ´. Ἦταν προηγουµένως πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, καὶ σκευοφύλακας τοῦ ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν. Ὁ Καλλίνικος ὁ Α´, εἶχε µεγάλα πλεονεκτήµατα λόγου καὶ ἤθους, καὶ γι᾿ αὐτὸν ὁ Ἐφραίµιος λέει ὅτι ἦταν «ἀνὴρ λόγῳ βίῳ τε καὶ καλῶς ἐµπρέπων». Στὰ χρόνια ὅµως τῆς πατριαρχίας του βασίλευε ἕνας ἀσύνετος αὐτοκράτορας, ὁ Ἰουστινιανὸς ὁ Β´. Αὐτὸς λοιπόν, γιὰ νὰ κάνει µία πολυτελῆ βρύση κοντὰ στ᾿ ἀνάκτορά του, διάλεξε σὰν τόπο τὸν χῶρο ποὺ βρισκόταν ὁ ναὸς τῆς Θεοτόκου καὶ ἀπαίτησε ἀπὸ τὸν Καλλίνικο νὰ δώσει εὐχὴ νὰ γκρεµίσουν τὸν ναό! Ὁ Καλλίνικος ἀπάντησε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει εὐχὲς γιὰ τὴν ἀνέγερση ναῶν καὶ ὄχι γιὰ τὸν κρηµνισµό. Στὴν πίεση ὅµως τοῦ αὐτοκράτορα, ὁ Καλλίνικος ἐξεφώνησε: «Ἂς εἶναι δόξα εἰς σὲ Χριστέ µου, ὅτι πάντοτε ἀνέχεσαι καὶ ὑποµένεις». Ἦταν δηλαδὴ µία εὐχὴ εἰς βάρος τοῦ αὐτοκράτορα. Πράγµατι τὸ 695 ὁ Ἰουστινιανὸς Β´ ἔπεσε ἀπὸ τὸν στρατηγὸ Λεόντιο, καὶ µέσα στὸν Ἱππόδροµο τοῦ ἔκοψαν τὴν µύτη καὶ τὸν ἐξόρισαν στὴ Χερσώνα. Ἀργότερα τὸ 705, ὅταν µὲ προδοσία µαζὶ µὲ τοὺς Βουλγάρους καὶ Σλαύους µπῆκε στὴ Κωνσταντινούπολη, τὸ πρῶτο του θῦµα ἦταν ὁ Πατριάρχης Καλλίνικος. Δηλαδὴ τὸν καταδίκασε χωρὶς δίκη, τὸν τύφλωσε καὶ τὸν ἐξόρισε στὴν Ῥώµη. Ὁ Πατριάρχης Καλλίνικος ὁ Α´, πατριάρχευσε ἀπὸ τὸ 693 ὡς τὸ 705 µ.Χ. Οἱ Ἅγιοι 38 Μάρτυρες ποὺ µαρτύρησαν στὴ Θράκη Ὅλοι µαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ἴσως εἶναι οἱ ἴδιοι µε αὐτοὺς τῆς 20ης Αὐγούστου. Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ἐπίσκοπος Σάρδης Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστὲς καὶ τὰ Μηναῖα. Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται, µαζὶ µὲ τὸν Μάρτυρα Λοῦπο, στὸν Σιναϊτικὸ Κώδικα 631. Ὁ Ἀντώνιος αὐτὸς ἦταν ἐπὶ ἐποχῆς Νικολάου τοῦ Μυστικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴ δεύτερη πατριαρχία του (912-925), ἔστειλε στὸν Ἀντώνιο θερµὴ φιλικὴ ἐπιστολή, ποὺ ἀναδηµοσίευσε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σάρδεων Γερµανὸς στὸ Παράρτηµα τῆς µελέτης του, περὶ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σάρδεων σ. 106. Στὸν προαναφερθέντα Σιναϊτικὸ Κώδικα, ὑπάρχει κοινὸς Κανόνας Παρακλητικὸς στὸν Μάρτυρα Λοῦπο καὶ τὸν Ἀντώνιο ἐπίσκοπο Σάρδεων. Ὁ Ὅσιος Νικόλαος ὁ Σικελιώτης, ποὺ ἀσκήτευσε στὸ ὄρος Νεοτάκου τῆς Εὐβοίας Ὁ Ὅσιος Χαράλαµπος ὁ Νεοφανής |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|