|
21 Σεπτεμβρίου
|
|
| Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ὁ Ἀπόστολος «ὁ ἐν Μαγνησίᾳ»
Τὰ θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Θεοῦ, Πέτρου, συµβουλεύουν: «Ἕτοιµοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑµᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑµῖν ἐλπίδος µετὰ πραΰτητος καὶ φόβου», ποὺ σηµαίνει, νὰ εἶστε πάντοτε ἕτοιµοι γιὰ νὰ ἀπολογηθεῖτε καὶ νὰ ὑπερασπίσετε τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στὸν καθένα ποὺ σᾶς ζητᾷ λόγο καὶ ἀπόδειξη γι΄ αὐτὰ ποὺ ἐλπίζετε νὰ ἀπολαύσετε στὸ µέλλον, καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα µας περιγελοῦν oι ἄπιστοι. Νὰ ἀπολογηθεῖτε ὅµως, χωρὶς ἐξάψεις καὶ φανατισµό, ἀλλὰ µὲ πραότητα καὶ µὲ φόβο Θεοῦ. Ἕνας τέτοιος µέγας ἀπολογητὴς ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Κοδρᾶτος. Ἄνδρας σεµνός, σοφός, πολυµαθέστατος καὶ µὲ ἄριστη διαλεκτικὴ ἱκανότητα. Ἔγινε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν, στὴν πόλη ποὺ ἀνθοῦσαν ἀκόµα oι διάφορες φιλοσοφικὲς σχολὲς καὶ χρειαζόταν ἐπίσκοπος µὲ µεγάλη ἀπολογητικὴ ἱκανότητα. Ὁ Κοδρᾶτος ἔχοντας αὐτὰ τὰ προσόντα, ἐργάστηκε µὲ ζῆλο, προσευχὴ καὶ πραότητα. Ἔτσι κατάφερε νὰ φωτίσει σὲ πολλοὺς τὸν δρόµο τῆς Ἀλήθειας καὶ νὰ φιµώσει τοὺς φιλοσοφοῦντες. Αὐτοί, µὴ µπορώντας νὰ τὸν ἀντιµετωπίσουν µὲ λόγια, τὸν ἔδιωξαν µὲ τὴν βία ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Τὸ φρόνηµα, ὅµως, τοῦ Κοδράτου δὲν κάµφθηκε. Πῆγε στὴν Μαγνησία τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου µὲ παρρησία κήρυξε καὶ ἐκεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔγραψε, µάλιστα, καὶ ἀπολογία γιὰ τὸν χριστιανισµὸ στὸν Ἀδριανό. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀδριανοῦ ἦταν νὰ τὸν φονεύσει. Ἔτσι ὁ µέγας ἀπολογητὴς πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς Ἔζησε ἐπὶ τῶν βασιλέων Ἀµασίου καὶ Ἱεροβοάµ. «Ἦταν γιὸς τοῦ Ἄµαθι καὶ εἶχε πατρίδα τὴν Γεχθοφέρ, τῆς φυλῆς Ζαβουλῶν. Ὁ Ἰωνᾶς ἦταν αὐτὸς ποὺ µὲ θεία νεύση ἐνθάρρυνε τὸν Ἱεροβοὰµ σὲ πόλεµο κατὰ τοῦ ἄρχοντα τῆς Συρίας, ποὺ κατέληξε σὲ νίκη τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἀποκατάσταση τῶν συνόρων του. Ὁ Ἰωνᾶς φέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, πέµπτος µεταξὺ τῶν µικρῶν λεγοµένων προφητῶν. Βρίσκουµε δὲ γι΄ αὐτὸν στὸ ὁµώνυµο βιβλίο, ποὺ κυρίως τὸν ἔκανε γνωστὸ λόγῳ τῆς ἱερῆς δραµατικότητός του. Ὁ Κύριος τὸν εἶχε διατάξει νὰ πάει στὴν Νινευή, ἕδρα πλάνης, µάταιων καλλωπισµῶν καὶ ὀργίων, γιὰ νὰ κηρύξει σ΄ αὐτὴν καὶ νὰ προφητέψει τὴν καταστροφή της. Ὁ Ἰωνᾶς ὅµως, ἀποφάσισε νὰ λησµονήσει τὴν διαταγὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ἔκρινε καλὸ νὰ πάει σὲ µία ἄλλη πόλη, στοὺς Θαρσεῖς. Ξεκίνησε λοιπὸν τὸ ταξίδι του µὲ πλοῖο, ἀλλὰ στ΄ ἀνοιχτὰ ἔπιασε µεγάλη τρικυµία. Τότε ἔριξαν κλῆρο, γιὰ νὰ δοῦν ποιὸς εἶναι ὑπεύθυνός τοῦ κακοῦ ποὺ τοὺς βρῆκε. Καὶ ὁ κλῆρος ἔπεσε στὸν Ἰωνᾶ, ποὺ εἶχε παρακούσει τὴν διαταγὴ τοῦ Θεοῦ. Τότε τὸν ἔριξαν στὴν θάλασσα καὶ ἡ τρικυµία σταµάτησε. Ἀλλὰ καὶ τὸν Ἰωνᾶ τὸν κατάπιε ἕνα µεγάλο κῆτος χωρὶς νὰ τὸν φάει καὶ µετὰ τρεῖς µέρες καὶ νύκτες τὸν ἔβγαλε στὴν ξηρὰ σῶο καὶ ἀβλαβῆ. Τότε ὁ Ἰωνᾶς πῆγε στὴ Νινευή, προφήτεψε ὅ,τι τοῦ εἶπε ὁ Θεὸς καὶ οἱ Νινευίτες µετάνιωσαν, νήστεψαν 40 µέρες καὶ ἔτσι ἡ πόλη τους σώθηκε ἀπ΄ τὴν καταστροφή. Διότι ἡ µετάνοια φέρει τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, πάνω ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη Του. Ὁ Ἰωνᾶς πέθανε στὴν γῆν Σαραάρ, κοντὰ στὴν βελανιδιὰ τῆς Δεβόρας καὶ τάφηκε µέσα σὲ σπηλιά. Βέβαια ἄλλα γεγονότα τῆς ζωῆς του µαθαίνουµε στὴν Π.Δ. Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς ὁ Σαβαΐτης Ἦταν Πρεσβύτερος τὸ ἔτος 829 µ.Χ. καὶ πατέρας τῶν Ὁσίων Ὁµολογητῶν Πατέρων Θεοδώρου (27 Δεκεµβρίου) καὶ Θεοφάνους (11 Ὀκτωβρίου) τῶν Γραπτῶν, τῶν ὁποίων τὰ πρόσωπα χαράκωσε ὁ εἰκονοµάχος Θεόφιλος. Ὁ Ὅσιος λοιπὸν αὐτὸς Ἰωνᾶς, ἀφοῦ πῆγε στὴν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ ἔγινε µοναχός, ἀπέκτησε ἄκρα εὐλάβεια πρὸς τὸν Θεὸ καὶ κατόρθωσε ὅλες τὶς χριστιανικὲς ἀρετές. Ἔτσι ἔφτασε σὲ βαθιὰ γεράµατα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Εὐσέβιος Ὁ Ἅγιος αὐτὸς παρουσιάστηκε αὐθόρµητα στὸν ἄρχοντα τῆς Φοινίκης καὶ τοῦ ἔκανε δριµύτατη παρατήρηση γιὰ τὶς διώξεις του ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Ἐξοργισµένος ὁ ἄρχοντας, διέταξε νὰ τὸν γδάρουν καὶ νὰ τρίψουν τὶς πληγές του µὲ τρίχινα πανιά, ποὺ ἦταν ἀλειµµένα µὲ ἁλάτι. Ὁ Ἅγιος ὅµως, ἀντὶ νὰ ὑποφέρει, χαιρόταν σὰν νὰ µὴν ἔπασχε ὁ ἴδιος. Στὴν ἀπόγνωσή του ὁ ἄρχοντας τὸν ἀποκεφάλισε καὶ ἔτσι ὁ Εὐσέβιος ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Οἱ Ἅγιοι Εὐσέβιος, Νέσταβος καὶ Ζήνων τὰ ἀδέλφια, Νέστωρ καὶ Βούσιρις Οἱ τρεῖς πρῶτοι ἦταν ἀδέλφια µεταξύ τους καὶ ὅλοι ὑπῆρξαν στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη (360-363). Κατάγονταν δὲ ἀπὸ τὴν Γάζα. Ἐπειδὴ ἦταν χριστιανοί, συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες τῆς πόλης καὶ ὑπεβλήθησαν σὲ πολλὲς κακώσεις, συρόµενοι µέσα στοὺς δρόµους. Βασανίστηκαν σκληρὰ καὶ ποικιλοτρόπως. Τελικὰ συνέτριψαν τὰ κεφάλια τους µὲ πέτρες καί, ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, τοὺς ἔκαψαν µέσα σὲ καµίνι. Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος (ἢ Ἄκακιος), ἐπίσκοπος Κύπρου Ὑπῆρξε ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ζωή του εἶναι πανοµοιότυπη µὲ αὐτὴ τοῦ ὁσίου Μελετίου ἐπισκόπου Κύπρου (20 Δεκεµβρίου). Ὁ Ἰσαάκιος κατανάλωσε τὴν ζωή του στὴν διάδοση τοῦ θείου λόγου καὶ στὴν ἐλεηµοσύνη ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς δυστυχισµένους. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. (Ἐσφαλµένα γράφεται ὅτι µαρτύρησε διὰ ξίφους). Ὁ Ἅγιος Πρίσκος Μαρτύρησε διὰ πυρός. (Ἀλλοῦ λέγεται ὅτι ἀποκεφαλίστηκε. Διίστανται οἱ ἀπόψεις). Οἱ Ἅγιοι ἕξι Μάρτυρες Αὐτοὶ ἦταν ὑπασπιστὲς τοῦ βασιλιᾶ Μαξιµιανοῦ (298) καὶ µαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ἡ Ἁγία Βάσσα Ἡ µνήµη της ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ Sirmond µὲ τὴν φράση: «Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ τῆς ἁγίας µάρτυρος Βάσσης τῆς Τυρίας» (Delehaye, Συναξ. σελ. 68, 5). Χωρὶς ἄλλες βιογραφικὲς λεπτοµέρειες. Ὁ Ἅγιος Δηµήτριος, Μητροπολίτης Ῥοστοβίας (Ῥῶσος) Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιµίου Σταυροῦ
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|