|
5 Ὀκτωβρίου
|
|
|
Ἡ Ἁγία Χαριτίνη Ἦταν δούλη σὲ κάποιο πλούσιο σπιτικὸ καὶ ὁ ἀφέντης της ὀνοµαζόταν Κλαύδιος. Ὅταν ὁ βασιλιὰς Δοµέτιος (290µ.Χ.) ἔµαθε ὅτι ἦταν χριστιανή, διέταξε τὸν κύριό της νὰ στείλει τὴν Χαριτίνη νὰ τὴν ἐξετάσει ὁ ἴδιος. Ὁ Κλαύδιος λυπήθηκε τόσο πολύ, ὥστε φόρεσε τρίχινο φόρεµα, ὅπως συνήθιζαν τότε, καὶ θρηνοῦσε. Ἡ Χαριτίνη τὸν παρηγοροῦσε καὶ τοῦ ἔλεγε ὅτι δὲν πρέπει νὰ λυπᾶται, ἀλλὰ νὰ χαίρεται. Διότι καὶ ἂν ἀκόµα πεθάνει, θὰ ἀξιωθεῖ νὰ προσφέρει τὸν ἑαυτό της «θυσίαν δεκτήν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ», δηλαδή, θυσία ποὺ δέχεται καὶ εὐχαριστεῖται µ΄ αὐτὴν ὁ Θεός. Ὁ δὲ Κλαύδιος τῆς εἶπε νὰ τὸν θυµηθεῖ ὅταν πάει κοντὰ στὸν ἐπουράνιο Βασιλέα. Ὅταν λοιπὸν τὴν ἔφεραν µπροστὰ στὸ βασιλιὰ Δοµέτιο, ὁµολόγησε µὲ θάρρος τὸν Χριστό. Τότε αὐτὸς ἔδωσε διαταγὴ καὶ τῆς ξύρισαν τὸ κεφάλι. Ἀλλὰ διὰ θαύµατος, ἀµέσως τὸ κεφάλι της ξαναγέµισε µαλλιά. Ἔπειτα βάζουν τὸ κεφάλι της σὲ κάρβουνα ἀναµµένα καὶ χύνουν ἀπὸ πάνω ξύδι. Κατόπιν καῖνε τὰ πλευρά της µὲ ἀναµµένες λαµπάδες, καὶ µὲ µία πέτρα στὸ λαιµὸ τὴν ῥίχνουν στὴν θάλασσα. Ἀλλὰ καὶ πάλι ὁ Θεὸς τὴν ἔσωσε. Τότε διατάχθηκε νὰ πάει σὲ πορνεῖο. Ἡ Χαριτίνη, ὅµως, προσευχήθηκε καὶ ἡ ἁγνὴ ψυχή της παραδόθηκε πλέον στὸν ζωοδότη Θεό. Ἡ Ἁγία Μαµελχθᾶ Φανατικὴ εἰδωλολάτρισσα ἦταν στὴν ἀρχὴ ἡ Μαµελχθᾶ, καὶ µάλιστα ἱέρεια καὶ ἀντιµαχόταν τὴν ἀδελφή της, ποὺ νωρίτερα εἶχε διαφωτισθεῖ καὶ εἶχε γίνει χριστιανή. Ἀλλ΄ ἡ καρδιά της ἐµπνεόταν ἀπὸ εὐγενῆ αἰσθήµατα, προτέρηµα πού, κατὰ τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία, φέρνει πρὸς τὸν ἄνθρωπο ἀργὰ ἢ γρήγορα τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ἔφτασε ὁ καιρός, ποὺ ἡ Μαµελχθᾶ, Περσίδα στὴν καταγωγή, ἀναγνώρισε ὅτι ἔπρεπε καὶ αὐτὴ νὰ γίνει χριστιανή, ὅπως πιὸ µπροστὰ εἶχε κάνει καὶ ἡ ἀδελφή της. Κατηχήθηκε λοιπὸν τὶς ἀλήθειες τῆς χριστιανικῆς πίστης καὶ κατόπιν βαπτίστηκε. Ἀλλ΄ οἱ εἰδωλολάτρες, µόλις πληροφορήθηκαν τὸ γεγονός, ἐξεµάνησαν. Τὸ νὰ ἑλκύσουν οἱ χριστιανοὶ µία ἱέρεια δική τους, φάνηκε σ΄ αὐτοὺς σὰν προσβολὴ ἀβάσταχτη, σὰν ὄνειδος ποὺ δὲν µποροῦσαν µὲ τίποτα νὰ ἀνεχθοῦν. Ἔτσι λοιπόν, λυσσασµένος εἰδωλολατρικὸς ὄχλος ὅρµησε καὶ ἅρπαξε τὴν Μαµελχθᾶ µέσα ἀπὸ τὸ σπίτι της, τὴν ἔριξε µὲ τὴν βία σ΄ ἕνα βαθὺ λάκκο, ὅπου καὶ τὴν σκότωσε µὲ σφοδρὸ λιθοβολισµό. Κατόπιν, εὐσεβεῖς χριστιανοὶ παρέλαβαν τὸ λείψανό της καὶ τὸ ἔθαψαν µὲ µεγάλη εὐλάβεια καὶ τιµή. Ὀπτασία Κοσµᾶ µοναχοῦ Βλέπε «Μέγας Συναξαριστής τῆς Ὀρθ. Ἐκκλησίας» Ματθαίου Λαγγῆ τόµος 10ος σελ. 139 ἔκδ. 1992. Ὁ Ἅγιος Ἑρµογένης ὁ ἱεροµάρτυρας καὶ θαυµατουργός Ἀγνοεῖται ἀπὸ τοὺς Συναξαριστές. Εἶναι γνωστὸς ὅµως στὴν Κύπρο σὰν τοπικὸς Ἅγιος. (Λεοντίου Μαχαίρα, Χρονικὸν ἔκδ. Σάθα, σελ. 69). Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἐπίσκοπος Εὐχαιτῶν, «ὁ Μαυρόπους» Κανένας ἀπὸ τοὺς Συναξαριστὲς δὲν τὸν ἀναφέρει. Ἡ µνήµη του ὑπάρχει µόνο στὸν Παλατινὸ Κώδικα ὑπ᾿ ἀριθ. 138 φ. 2146, ὅπου καὶ ἡ Ἀκολουθία του ποὺ συντάχθηκε ἀπὸ τὸν ἀνεψιό του Θεόδωρο τὸν Κοιτωνίτη καὶ βασιλικὸ νοτάριο. Ὁ Ἰωάννης αὐτὸς ἔζησε τὸν 11ο αἰῶνα, ἔγινε ἔξοχος ποιητὴς καὶ συγγραφέας γλαφυρότατος. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά, ἀφοῦ ἔζησε πάνω ἀπὸ 100 χρόνια. Ὁ Ὅσιος Εὐδόκιµος ὁ νεοφανής, εὕρεσις καὶ ἀνακοµιδὴ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του Ὁ Ὅσιος αὐτὸς ἔζησε καὶ πολιτεύθηκε εὐδοκίµως στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπεδίου. Τὸ πραγµατικὸ ὄνοµα τοῦ Ἁγίου (µοναχικὸ ἢ βαπτιστικό) δὲν εἶναι γνωστό, διότι τὸ ὄνοµα Εὐδόκιµος τοῦ δόθηκε µετὰ τὴν εὕρεση τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του. Δὲν εἶναι ἐπίσης γνωστὸ οὔτε ποιὰ ἐποχὴ ἔζησε οὔτε ποιὰ ἦταν ἡ πατρίδα του οὔτε ἄλλα στοιχεῖα γιὰ τοὺς ἀσκητικούς του ἀγῶνες. Ἡ µόνη αἰτία ἀπὸ τὴν ὁποία γνωστοποιήθηκε ἡ ὁσία ζωή του, εἶναι ἡ εὕρεση καὶ ἡ ἀνακοµιδὴ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου, στὸ παλιὸ κοιµητήριο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπεδίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὅταν βρέθηκε τὸ ἱερὸ λείψανό του, εὐωδίαζε θεία εὐωδία καὶ ἡ ἀνακοµιδή του ἔγινε στὶς 5 Ὀκτωβρίου 1840. (Σχετικά µε τὸ γεγονὸς αὐτό, βλέπε χειρόγραφο Μελετίου ἱεροδιακόνου Βατοπεδινοῦ). Ἡ Ὁσία Μεθοδία τῆς Κιµώλου Γεννήθηκε στὸ νησὶ Κίµωλος, στὶς 10 Νοεµβρίου 1865, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Ὁ πατέρας της ὀνοµαζόταν Ἰάκωβος Σάρδης καὶ ἡ µητέρα της Μαρία. Εἶχαν τρεῖς γιοὺς καὶ πέντε θυγατέρες, ἀπὸ τὶς ὁποίες ἡ δεύτερη ἦταν ἡ Εἰρήνη, ἡ µετέπειτα Μεθοδία. Ἡ Ἁγία ἀπὸ µικρὴ εἶχε κλίση πρὸς τὰ θεῖα καὶ πάντα σύχναζε στὴν Ἐκκλησία. Ὅταν ἦλθε σὲ κατάλληλη ἡλικία, γιὰ νὰ µὴ λυπήσει τοὺς γονεῖς της, παντρεύτηκε ἕνα ναυτικὸ στὸ ἐπάγγελµα. Ἂν καὶ παντρεµένη, ὁ ζῆλος της πρὸς τὴν ἐκκλησία παρέµεινε ἀµείωτος. Κάποτε ὅµως ὁ ἄντρας της, σὲ κάποιο του ταξίδι, ναυάγησε κοντὰ στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ δὲν ξαναγύρισε στὴν Κίµωλο. Τότε ἡ Εἰρήνη ἔγινε µοναχὴ στὸν ναὸ τῆς Παναγίας τῆς «Ὁδηγήτριας» στὴν Κίµωλο ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Σύρου, Μεθόδιο, µετονοµασθεῖσα ἀντὶ Εἰρήνης σὲ Μεθοδία. Ἡ χαρά της ἦταν µεγάλη καὶ ἀκολούθησε τὰ εὐαγγελικὰ προστάγµατα τοῦ Κυρίου µὲ ὅλη της τὴν ψυχή. Οἱ ἀσκητικοί της ἀγῶνες ἦταν µεγάλοι καὶ ἀποτελοῦσε ζωντανὸ παράδειγµα γιὰ ὅλους. Ἡ φήµη τῆς µεγάλης της ἀρετῆς διαδόθηκε παντοῦ καὶ πλῆθος γυναικῶν πήγαιναν νὰ τὴν συναντήσουν, προκειµένου νὰ βροῦν πνευµατικὸ καταφύγιο καὶ λιµάνι ἀπὸ τὶς τρικυµίες τῆς ζωῆς. Ὁ λόγος τῆς Ἁγίας ἦταν δροσιὰ καὶ ἴαµα στὶς ταλαιπωρηµένες ψυχές. Ἐπίσης ἡ Μεθοδία, ἐκτὸς τῶν ἄλλων χαρισµάτων, ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ κάνει θαύµατα. Ἔτσι ἅγια ἀφοῦ ἔζησε σ΄ ὅλη της τὴ ζωή, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὴν Κυριακὴ 5 Ὀκτωβρίου 1908 σὲ ἡλικία 43 ἐτῶν. Οἱ Ἅγιοι Πέτρος, Ἀλέξιος καὶ Ἰωνᾶς, οἱ θαυµατουργοί μητροπολῖτες Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσίας (Ῥῶσοι).
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|