|
22 Σεπτεμβρίου
|
|
| Ὁ Ἅγιος Φωκᾶς, Ἱεροµάρτυρας, ὁ Θαυµατουργός
Πατρίδα του ἦταν ἡ Σινώπη τοῦ Εὐξείνου Πόντου. Οἱ γονεῖς του Πάµφυλος καὶ Μαρία µεταλαµπάδευσαν στὸν Φωκᾶ ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία τὴν φλόγα τῆς ἁγνῆς πίστης τους καὶ τὴν θερµὴ εὐσέβειά τους. Ὁ Φωκᾶς ἀπὸ µικρὸ παιδὶ ἐντρυφοῦσε στὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἰδιαίτερα τὸν διέκρινε ἦταν ἡ θερµὴ καὶ εἰλικρινὴς ἀγάπη ποὺ εἶχε πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς συνανθρώπους του, διότι ὁδηγὸ στὴν ἀγάπη του αὐτὴ εἶχε πάντα τὰ θεόπνευστα λόγια της Ἁγίας Γραφῆς: « Ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ µένει,… ὁ δὲ µισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστὶ». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ ἀγαπᾷ τὸν ἀδελφό του µένει µέσα στὸ πνευµατικὸ καὶ ἠθικὸ φῶς. Ἐνῷ ἀντίθετα, ἐκεῖνος ποὺ µισεῖ τὸν ἀδελφό του, µένει µέσα στὸ πνευµατικὸ καὶ ἠθικὸ σκοτάδι. Ὁ Φωκᾶς, λοιπόν, µὲ τὴν ἀγάπη ποὺ τὸν διέκρινε, ἔγινε ἐπίσκοπος Σινώπης καὶ κήρυττε ἄφοβα τὸ Εὐαγγέλιο. Μὲ τὰ θαύµατα δέ, ποὺ τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ πράττει, κατόρθωσε νὰ φέρει πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴν ἀληθινὴ πίστη. Τελικὰ µαρτύρησε ἐπὶ Τραϊανοῦ, ἀφοῦ τὸν ἔριξαν µέσα σὲ καυτὸ λουτρό. Ὁ Ἅγιος Φωκᾶς ὁ κηπουρός Ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα ἦταν ἕνας κῆπος, ποὺ καλλιεργοῦσε µὲ µεγάλη ἐπιµέλεια. Ὁ Ἅγιος Φωκᾶς καταγόταν ἀπὸ τὴν Σινώπη καὶ ἡ ἐνασχόλησή του αὐτὴ µὲ τὰ φυτά, µὲ τὰ ἄνθη, µὲ τὰ λαχανικὰ καὶ µὲ τοὺς καρπούς, τὸν εὐχαριστοῦσε πολύ. Τὸ εἰσόδηµά του ἀπὸ τὸν κῆπο ἦταν πολὺ µικρό. Καθὼς ὅµως ἦταν πολὺ οἰκονόµος καὶ ὀλιγαρκὴς στὶς ἀνάγκες του, µποροῦσε πάντοτε νὰ διαθέτει κάτι γιὰ τοὺς φτωχούς. Ἀλλὰ δὲν ἔµενε µόνο σ᾿ αὐτά. Τὴν ἄνοιξη καὶ τὸ καλοκαῖρι κάτω ἀπὸ τὴν σκιὰ καὶ µέσα στὶς εὐωδιὲς τοῦ κήπου του, τὸ φθινόπωρο καὶ τὸ χειµῶνα κάτω ἀπὸ τὴν στέγη τοῦ σπιτιοῦ του, µελετοῦσε µὲ εὐχαρίστηση τὰ ἱερὰ βιβλία. Ἔλεγε µάλιστα σ᾿ ἐκείνους, ποὺ τὸν ἔβλεπαν νὰ µελετάει, ὅτι καὶ ἡ ψυχή µας εἶναι κῆπος, ποὺ χρειάζεται τὴν περιποίησή της, γιὰ νὰ µὴν βγάζει ἀγκάθια καὶ τριβόλια. Ἀλλ᾿ ὁ κηπουρὸς Φωκᾶς ἤθελε καὶ ὅλες οἱ ψυχὲς νὰ εἶναι κῆποι πνευµατικοί. Γι᾿ αὐτὸ λοιπόν, ὅπου µποροῦσε, συντελοῦσε στὸν καθαρισµὸ καὶ τὴν καλλιέργειά τους. Καὶ ἐνῷ πουλοῦσε τὰ λαχανικὰ καὶ τὰ φροῦτα, ἔλεγε συγχρόνως καὶ λόγια µεγάλου πνευµατικοῦ κέρδους. Ἔτσι δὲν ὠφελοῦσε µόνο τοὺς χριστιανούς, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς κέρδιζε καὶ τοὺς ἀπίστους. Καταγγέλθηκε γι᾿ αὐτό, συνελήφθη καὶ καταδικάστηκε. Ἔτσι ὁ εὐσεβὴς καὶ φιλάνθρωπος κηπουρὸς θανατώθηκε µαρτυρικὰ µὲ ἀποκεφαλισµό. Οἱ Ἅγιοι Ἰσαάκ καὶ Μαρτῖνος Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Σ᾿ ὁρισµένους Συναξαριστές, ἀναφέρεται µαζὶ µὲ τοὺς ἁγίους αὐτοὺς καὶ τὸ ὄνοµα ἑνὸς ἁγίου Νικολάου. Ὁ Ὅσιος Κοσµᾶς ὁ Ζωγραφίτης Ὁ Ὅσιος αὐτὸς γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, ὁ δὲ πατέρας του ἦταν Βούλγαρος. Ἀφοῦ ἔµαθε τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ τὰ πρῶτα γράµµατα, ἀναχώρησε στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὴν Μονὴ Ζωγράφου, ὅπου ἔγινε µοναχός. Ἡ ζωή του ἦταν ὑποδειγµατικὴ µέσα στὸ Μοναστήρι καὶ µετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ χειροτονήθηκε διάκονος καὶ κατόπιν ἱερέας. Τότε οἱ ἀσκητικοί του ἀγῶνες αὐξήθηκαν καὶ ἔτσι ὁσιακὰ ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὴν 22α Σεπτεµβρίου τὸ ἔτος 1323. Οἱ Ἅγιοι 26 Ὁσιοµάρτυρες Ζωγραφίτες Οἱ ἅγιοι αὐτοί, σύµφωνα µὲ τὴν διήγηση, ἀπὸ τὸν πύργο τοῦ µοναστηρίου, ὅπου ἦταν κλεισµένοι, ἤλεγχαν τοὺς αἱρετικοὺς τοῦ παπικοῦ βασιλιᾶ Μιχαὴλ Παλαιολόγου καὶ τοῦ ἐπίσης παπικοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βέκκου (1275-1282). Τότε µὲ ἐντολὴ τοῦ βασιλιᾶ, στὶς 10 Ὀκτωβρίου, ἔβαλαν φωτιὰ στὸ µοναστήρι καὶ ἔτσι τοὺς ἔκαψαν ὅλους ζωντανούς. Τὰ ὀνόµατά τους εἶναι: Θωµᾶς (ἡγούµενος), Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαῖος (ἢ Μιχαίας), Σίµων, Ἰλαρίων, Ἰάκωβος, ἕτερος Ἰάκωβος, Ἰώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσµᾶς, Σέργιος, Μηνᾶς, Ἰωάσαφ, Ἰωαννίκιος, Παῦλος, Ἀντώνιος, Εὐθύµιος, Δοµέτιος, Παρθένιος καὶ τέσσερα ἀκόµα ἄτοµα ποὺ τὰ ὀνόµατά τους εἶναι ἄγνωστα. Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ τοῦ Σάρωφ – Ντιβίγιεβο (Ῥωσίδα) Διὰ Χριστὸν σαλή. |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|