|
5 Νοεμβρίου
|
|
|
Οἱ Ἅγιοι Γαλακτίων καὶ Ἐπιστήµη Ἔζησαν τὸν 3ο αἰῶνα µ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος. Οἱ γονεῖς του Γαλακτίωνα – Κλειτοφῶν καὶ Λευκίππη – ἦταν πρῶτα εἰδωλολάτρες. Κάποιος, ὅµως, ἱεροµόναχος, ποὺ ὀνοµαζόταν Οὐνούφριος, τοὺς προσείλκυσε στὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἀπὸ τότε διέθεταν τὰ πλούτη τους σὲ κάθε ἀγαθοεργία. Τὸν δὲ γιό τους, Γαλακτίωνα, ἀνέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Δηλαδή, µὲ παιδαγωγία καὶ νουθεσία σύµφωνη µὲ τὸ θέληµα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ παιδαγωγία αὐτὴ δὲν ἄργησε νὰ φέρει τοὺς θαυµαστοὺς καρπούς της. Ὁ Γαλακτίων, ὅταν µεγάλωσε, νυµφεύθηκε µία ὡραία κόρη, τὴν Ἐπιστήµη, τὴν ὁποία ὁ ἴδιος εἵλκυσε στὸν Χριστό. Ἡ ζωή τους κυλοῦσε ἀφιερωµένη στὴν ὑπηρεσία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν διακονία τοῦ πλησίον, ὥσπου ξέσπασε ὁ διωγµὸς τοῦ Δεκίου. Τότε, ὁ µὲν Γαλακτίων πῆγε σὲ µοναστήρι τοῦ ὄρους Σινᾶ, ἡ δὲ Ἐπιστήµη σὲ γυναικεῖο κοινόβιο. Ἀλλὰ ἡ λαίλαπα τοῦ διωγµοῦ ἔφθασε καὶ στὰ µέρη ἐκεῖνα, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ συλληφθεῖ ὁ Γαλακτίων. Ὅταν πληροφορήθηκε αὐτὸ ἡ Ἐπιστήµη, ἔτρεξε καὶ παρακάλεσε τοὺς διῶκτες νὰ συλλάβουν καὶ αὐτὴν πρὸς ἐνίσχυση τοῦ συζύγου της. Ὁ ἄρχοντας Οὖρσος, µὴ µπορῶντας νὰ τοὺς πείσει νὰ ἀλλαξοπιστήσουν, τοὺς ἀποκεφάλισε (250 µ.Χ.). Οἱ Ἅγιοι Ἑρµᾶς, Πατρόβας, Λίνος, Γάιος καὶ Φιλόλογος, ἀπόστολοι ἀπὸ τοὺς 70 Πραγµατικοὶ ποιµένες, ὅλοι, τοῦ λογικοῦ ποιµνίου τῆς Ἐκκλησίας µας. Τὸν Ἑρµᾶ ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ῥωµαίους ἐπιστολή του, καθὼς καὶ τοὺς Πατρόβα, Γάιο καὶ Φιλόλογο. Ἐνῷ τὸν Λίνο ἀναφέρει στὴν δεύτερη πρὸς Τιµόθεον ἐπιστολή του. Ὁ Ἑρµᾶς ὁρίστηκε ἐπίσκοπος στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας καὶ σ᾿ αὐτὸν ἀποδίδουν ὁ Ὠριγένης, ὁ Εὐσέβιος, ὁ Ἱερώνυµος καὶ ἄλλοι, τὸ γνωστὸ συγγραφικὸ ἔργο µὲ τὸν τίτλο ὁ «Ποιµήν». Τὸ ἔργο αὐτὸ δείχνει τὸ βάραθρο, στὸ ὁποῖο φέρει ἡ ἁµαρτία, καὶ διεγείρει ἔντονα τὸ αἴσθηµα τῆς µετάνοιας καὶ τῆς µετὰ τοῦ Θεοῦ εἰρήνης. Μέχρι κάποιο χρονικὸ διάστηµα µποροῦσε νὰ τὸ ἀναγνώσει κανεὶς µόνο στὴν λατινικὴ µετάφρασή του. Κατὰ τὸν 19ο αἰῶνα ὅµως, βρέθηκε καὶ τὸ ἑλληνικὸ πρωτότυπο. Ὁ Πατρόβας προσέφερε σπουδαῖες ὑπηρεσίες στὴν πίστη, σὰν ἐπίσκοπος Ποτιόλων στὴν Ἰταλία. Ὁ Λίνος ἀναδείχτηκε πρῶτος ἐπίσκοπος Ῥώµης καὶ ποίµανε τὴν ἐκεῖ Ἐκκλησία µὲ πρόνοια καὶ τόλµη, καὶ µαρτύρησε µὲ ἀποκεφαλισµό. Ἦταν ἐπίσκοπος ἕντεκα χρόνια καὶ τρεῖς µῆνες. Ὁ Γάιος ποίµανε στὴν Ἔφεσο, µετὰ ἀπὸ τὸν Τιµόθεο, καὶ ὁ Φιλόλογος ὁρίστηκε ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Ἀνδρέα ἐπίσκοπος Σινώπης. Οἱ Ἅγιοι Δοµνῖνος, Τιµόθεος, Θεόφιλος, Θεότιµος, Δωρόθεος ὁ Πρεσβύτερος, Εὐψύχιος, Καρτέριος, Σιλβανός, Πάµφιλος, Φιλόθεος, Νέαρχος, καὶ ἄλλοι Ἅγιοι Μάρτυρες, ἄνδρες καὶ γυναῖκες Ὁ Δοµνίνος καὶ οἱ µαζὶ µ᾿ αὐτὸν µαρτυρήσαντες Ἅγιοι, ὄχι οἱ ἐπώνυµοι ποὺ ἀναφέρονται πιὸ πάνω, ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Μαξιµιανοῦ καὶ ὅταν ἄρχοντας τῆς Παλαιστίνης ἦταν ὁ Ούρβανός (298). Πρῶτος µαρτύρησε ὁ Δοµνῖνος, ποὺ µετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια τὸν ἔκαψαν ζωντανό. Τοὺς δὲ Τιµόθεο, Θεότιµο, Θεόφιλο, ποὺ ἦταν νέοι στὴν ἡλικία καὶ εὐπαρουσίαστοι, τοὺς γρονθοκόπησαν µέχρι θανάτου. Τὸν Δωρόθεο, ποὺ ἦταν σεµνὸς ἱερέας, παρέδωσαν γιὰ τροφὴ στὰ ἄγρια θηρία. Τοὺς δὲ Καρτέριο καὶ Εὐψύχιο, ποὺ ἦταν τέλειοι ἄνδρες σωµατικὰ καὶ πνευµατικά, ἔκοψαν τὰ γεννητικά τους ὄργανα, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ πεθάνουν µαρτυρικὰ ἀπὸ ἀκατάσχετη αἱµορραγία. Τὸν Σιλβανὸ καταδίκασαν νὰ βασανίζεται µέσα σὲ µέταλλα, µέχρι ποὺ πέθανε, στὴν τοποθεσία Φανό. Ὁ δὲ Πάµφιλος, στολισµένος µὲ πολλὲς ἀρετές, πέθανε µετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια µέσα στὴν φυλακή, µαζὶ µὲ ἄλλους ὁµολογητὲς τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ἐπίσης, µὲ τοὺς προαναφερθέντες Ἁγίους µαρτύρησαν καὶ ἀρκετὲς χριστιανὲς παρθένες κόρες. Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁ ὁµολογητής, πάπας Ἀλεξανδρείας Ἔζησε τὸν 9ο αἰῶνα στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Λέοντα τοῦ Ε´. Κατὰ τὸν διωγµό, ποὺ αὐτὸς ἔκανε κατὰ τῶν εἰκόνων, ὁ Ἀλεξανδρείας Γρηγόριος, βάζοντας τὸ καθῆκον του πρὸς τὸν Θεὸ πάνω ἀπὸ τὶς ἀσεβεῖς διαταγὲς τοῦ αὐτοκράτορα, ὑπεράσπιζε τὸ ὀρθόδοξο φρόνηµα καὶ µαταίωνε τὴν ἐφαρµογὴ τῆς βασιλικῆς θέλησης. Ὁ Λέων ὁ Ε´ στὴν ἀρχὴ µὲ γράµµατα ἀπείλησε τὸν θαρραλέο πατριάρχη. Ἐπειδὴ ὅµως µάθαινε, ὅτι δὲν λαµβάνονταν ὑπ᾿ ὄψιν οἱ ἀπειλὲς καὶ οἱ προσταγές του, ἔφερε τὸν γενναῖο πρόµαχο τῆς Ἐκκλησίας µὲ τὴν βία στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ τὸν ἐπετίµησε µπροστὰ στὴν Σύγκλητο. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ δὲν πέτυχε τὸ ἀποτέλεσµα τῆς ἀρεσκείας του, τὸν καταδίκασε σὲ ἐξορία, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας, ὁ Γρηγόριος παρέδωσε τὴν πιστὴ καὶ ἀθλητικὴ ψυχή του. Οἱ Ἅγιοι Κάστορας καὶ Ἀγαθάγγελος Ὁ Ἅγιος Κάστορας (ποὺ σύµφωνα µὲ ἀδιασταύρωτες πληροφορίες ἦταν Ἐπίσκοπος) µαρτύρησε διὰ πυρός, ὁ δὲ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος διὰ ξίφους. Οἱ Ἅγιοι Δοµέντιος καὶ Παῦλος ὁ ἐπίσκοπος Ἄγνωστοι στοὺς Συναξαριστές. Ἀναφέρονται στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο ἔκδ. Καλλίστου Ἀρχιµανδρίτου σελ. 117, χωρὶς βιογραφικὰ στοιχεῖα. Ἐγκαίνια ναοῦ Θεοδώρου Τήρωνος «ἐν τοῖς Σφωρακίου» Ἡ µνήµη αὐτὴ ἀναφέρεται στὸν Πατµιακὸ Κώδικα 266, ὅπου ἀντὶ Σφωρακίου γράφεται «Σπαρακίου». Στὸν ἴδιο Κώδικα κατὰ τὴν 26η Ἰουνίου «τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου ἐν τῷ Ῥησίῳ». Ὁ Ἅγιος Ἰωνᾶς ὁ θαυµατουργός, ἀρχιεπίσκοπος Νοβογορδίας (Ῥῶσος, 1470 µ.Χ.)
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|