|
01 Δεκεμβρίου
|
|
|
Ὁ Προφήτης Ναούµ Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα µικροὺς λεγόµενους προφῆτες. Ἔζησε τὸν 7ο αἰῶνα πρὸ Χριστοῦ καὶ ἦταν ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Συµεών. Πατρίδα εἶχε τὴν Ἐλκεσέµ, γι᾿ αὐτὸ ὀνοµάστηκε καὶ Ναοὺµ ὁ Ἐλκεσαῖος. Τὸ βιβλίο τῆς προφητείας του ἀποτελεῖται ἀπὸ τρία µικρὰ κεφάλαια καὶ ἀφορᾷ τὴν τύχη τῆς πόλης Νινευῆ. Στὸ Α´ κεφάλαιο ὑµνεῖ τὸν Θεό. Στὸ Β´ κεφάλαιο προαναγγέλλει τὸν ὄλεθρο τῆς Νινευῆ µὲ τὰ ἅρµατά της, τοὺς ἱππεῖς καὶ τοὺς θησαυρούς της. Στὸ Γ´ κεφάλαιο χαρακτηρίζει τὴν Νινευὴ σὰν πόλη τῶν αἱµάτων, τοῦ ψεύδους, τῆς µεγάλης ἀδικίας καὶ πορνείας. Ἂς δοῦµε, ὅµως, τί λέει γιὰ τοὺς ἁµαρτωλοὺς ἀνθρώπους τέτοιας πόλης καὶ τί γιὰ αὐτοὺς ποὺ εἶναι κοντὰ στὸν Κύριο: «Χρηστὸς Κύριος τοῖς ὑποµένουσιν αὐτὸν ἐν ἡµέρᾳ θλίψεως καὶ γινώσκων τοὺς εὐλαβουµένους αὐτὸν καὶ ἐν κατακλυσµοῖς πορείας συντέλειαν ποιήσεται τοὺς ἐπεγειροµένους καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ διώξεται σκότος». Ναούµ, Α´ 7-8. Δηλαδή: ὁ Κύριος εἶναι εὐεργετικὸς γιὰ ἐκείνους ποὺ µένουν κοντά Του στὶς ἡµέρες τῶν θλίψεών τους. Γνωρίζει ὁ Κύριος καὶ περιβάλλει µὲ συµπάθεια ἐκείνους ποὺ Τὸν σέβονται. Ἐναντίον ὅµως τῶν ἁµαρτωλῶν, ποὺ ἀλαζονικὰ µὲ κάθε εἴδους ἁµαρτία ἐγείρονται ἐναντίον Του, θὰ ὁρµήσει σὰν κατακλυσµὸς γιὰ νὰ τοὺς ἐξαφανίσει τελείως. Θὰ καταδιώξει τοὺς ἐχθρούς Του καὶ θὰ τοὺς κυριεύσει τὸ σκοτάδι τοῦ θανάτου. Ὁ προφὴτης Ναοὺµ πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὸν τόπο τῶν πατέρων του. Ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος ὁ νέος Γιὰ τὸν Ὅσιο αὐτὸ ἀναφέρει ὁ Εὐεργετινός, ὅτι ἔγινε µοναχὸς καὶ ζοῦσε ζωὴ ἀσκητική. Γιὰ νὰ ἀσκηθεῖ ὅµως περισσότερο, ἄφησε τὸν ἡσυχαστικὸ βίο καὶ πῆγε σὲ µία κοινοβιακὴ Μονὴ στὴν Κίο τῆς Βιθυνίας καὶ ὑποτάχθηκε στὸν ἡγούµενο, δουλεύοντας τὶς πιὸ σκληρὲς δουλειὲς τῆς Μονῆς. Ἀφοῦ ἔδειξε πολλὴ ὑπακοὴ καὶ ὑποµονὴ καὶ ἔγινε ὑπόδειγµα ἀσκητικῆς ταπεινοφροσύνης, ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιµος, ἀρχιεπίσκοπος Ἐφέσου Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ἀλλοῦ ἀναφέρεται σὰν Ὀνησίφορος, µαζὶ µὲ τὸν Σολοµῶντα, ποὺ ἦταν καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος Ἐφέσου. Ὁ Ἅγιος Φιλάρετος ὁ ἐλεήµων Ἦταν ὑπόδειγµα κάθε ἀρετῆς καὶ ἰδιαίτερα τῆς ἀγαθοεργίας. Ἔζησε τὸν 8ο αἰῶνα µ.Χ. στὴν πόλη Ἀµνεία τῆς Παφλαγονίας καὶ τοὺς γονεῖς του ἔλεγαν Γεώργιο καὶ Ἄννα. Παντρεύτηκε τὴν Θεοσεβὼ καὶ ἀπέκτησε τρία παιδιά. Ἕνα γιό, τὸν Ἰωάννη, καὶ δυὸ κόρες, τὴν Ὑπατία καὶ τὴν Εὐανθία. Ὁ Φιλάρετος ἦταν γεωργὸς καὶ ἀπὸ τὰ εἰσοδήµατά του πλουσιοπάροχα µοίραζε ἐλεηµοσύνη στοὺς φτωχούς. Πεινασµένο ἔβρισκε; Τὸν χόρταινε. Γυµνό; Τὸν ἔντυνε. Χήρα καὶ ὀρφανό; Βοηθοῦσε καὶ παρηγοροῦσε. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε καὶ ὁ Φιλάρετος κάποτε κατάντησε πολὺ φτωχός. Ὅµως καὶ σ᾿ αὐτὴν τὴν κατάσταση ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ ἔδειξε θαυµαστῆ καρτερία, ὅπως ὁ Ἰώβ, καὶ συνέχισε νὰ ἀγαθοεργεῖ µέχρι ὑπερβολῆς. Ἔτσι ὁ Θεός, ποὺ εἶδε τὴν ἀσυναγώνιστη πίστη του, οἰκονόµησε µὲ τὴν πρόνοιά Του, ὥστε ὁ Κωνσταντῖνος, ὁ γιὸς τῆς βασίλισσας Εἰρήνης, νὰ πάρει γιὰ γυναῖκα του τὴν ἐγγονὴ τοῦ Ἁγίου, τὴν Μαρία, ἐπειδὴ ἦταν πολὺ ὡραία στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶµα. Τὸν δὲ Φιλάρετο, τὸν τίµησε µὲ τὸ ἀξίωµα τοῦ ὑπάτου. Ἔτσι ἔγινε κάτοχος πολλοῦ πλούτου, ποὺ τὸν διαµοίραζε ἀκόµα πιὸ ἄφθονα στοὺς φτωχούς. Ὅταν θὰ πέθαινε, κάλεσε τοὺς συγγενεῖς του καὶ εἶπε τὰ ἑξῆς: «Παιδιά µου, µὴν ξεχνᾶτε ποτὲ τὴν φιλοξενία, µὴν ἐπιθυµεῖτε τὰ ξένα πράγµατα, µὴ λείπετε ποτὲ ἀπὸ τὶς ἀκολουθίες καὶ λειτουργίες τῆς Ἐκκλησίας καὶ γενικά, ὅπως ἔζησα ἐγώ, ἔτσι νὰ ζεῖτε καὶ ἐσεῖς». Αὐτὰ ἀφοῦ εἶπε, ξεψύχησε µὲ τὴν φράση: «γενηθήτω τὸ θέληµά σου». Ὁ Ἅγιος Ἀνανίας ὁ Πέρσης Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Ἀρβὴλ τῆς Περσίας καὶ ἦταν ἕνας µεταξὺ τῶν Ἁγίων ποὺ δόξασαν τὸ ἔδαφος τῆς Περσίας µὲ τὶς ἀρετὲς καὶ τὸν ἡρωισµό τους γιὰ τὴν πίστη. Συνελήφθη διότι προσπαθοῦσε νὰ διαφωτίσει τοὺς πατριῶτες του στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ. Βασανίστηκε σκληρά, ἀλλὰ δὲν κάµφθηκε. Ἀντίθετα, παρέδωσε τὴν τελευταία του πνοή, βλέποντας ὁράσεις ἀνδρῶν, περιβεβληµένων φωτεινοὺς στεφάνους, ποὺ τὸν καλοῦσαν στοὺς τόπους τῆς ἀνέκφραστης ἀγαλλίασης. Οἱ Ἅγιοι Ἀνανίας καὶ Σολόχων, ἀρχιεπίσκοποι Ἐφέσου Ἀπεβίωσαν εἰρηνικά, ἀλλὰ µᾶλλον πρόκειται περὶ παρεξηγήσεως, διότι ἀρχιεπίσκοποι Ἐφέσου ὑπῆρξαν µόνο δυό, ὁ Ὀνήσιµος (ποὺ ἀναφέραµε πιὸ πάνω) καὶ ὁ Σολόχων ἢ Σολοµών. Ἐγκαίνια Ναοῦ Ἁγίου Τρύφωνος «Πλησίον τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, ἀρχαίας καὶ νέας». Ἀλλὰ τὰ ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Τρύφωνα, ὁρίζονται ἀπὸ τοὺς Συναξαριστὲς τὴν 19η Ὀκτωβρίου. Ὁ Ἅγιος Θεόκλητος, ἀρχιεπίσκοπος Λακεδαιµονίας Ἐπονοµάζεται καὶ θαυµατουργός. Σῴζεται εἰκόνα του σὲ ἐκκλησία τῆς Μονεµβασίας, ὅπου ἀπὸ τὰ φθαρµένα στοιχεῖα δὲν γίνεται γνωστὴ ἡ ἐποχή του. Ἄλλες πηγές µᾶς πληροφοροῦν ὅτι ἔζησε ἀσκητικότατο βίο τὸν 9ο αἰῶνα καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν προσπάθειά του νὰ ἐξυψώσει τὸ ἠθικὸ ἐπίπεδο τοῦ ποιµνίου του. Ἦταν ὀπαδὸς τοῦ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἰγνατίου καὶ πῆρε µέρος στὴν κατὰ τοῦ Φωτίου συγκληθεῖσα σύνοδο (869-870). Θεωρεῖται τοπικὸς Ἅγιος τῆς Λακεδαιµονίας, ἡ δὲ βιογραφία του συντάχθηκε ἀπὸ κάποιον ἀνώνυµο.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|