|
31 Δεκεμβρίου
|
|
|
Ἡ Ὁσία Μελάνη ἡ Ῥωµαία Ἔζησε στὰ χρόνια ποὺ βασιλιὰς ἦταν ὁ Ὀνώριος, δεύτερος γιὸς τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου. Οἱ γονεῖς της, εὐγενεῖς καὶ πλούσιοι, τὴν πάντρεψαν σὲ µικρὴ ἡλικία καὶ ἀπέκτησε δυὸ παιδιά. Ὅµως µεγάλες δοκιµασίες τὴν περίµεναν. Τὴν µητρική της καρδιὰ σπάραξε ὁ θάνατος τῶν δυὸ παιδιῶν της. Μετὰ ἀπὸ λίγο καὶ ἐντελῶς ξαφνικά, πέθανε ὁ σύζυγός της. Καὶ γιὰ νὰ γεµίσει τὸ πικρὸ ποτήρι τῆς λύπης, χάνει καὶ τοὺς γονεῖς της. Οἱ στιγµὲς δύσκολες. Ποιὸς θὰ τὴν παρηγορήσει; Μὰ ποιὸς ἄλλος; Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ λέει: «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑποµένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες». (Ἀπολυτίκιον, τὸ ἴδιο µὲ αὐτὸ τῆς Ἁγίας Ἀνυσίας, 30 Δεκεµβρίου). Δηλαδή, ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα σας στὰ µέλλοντα ἀγαθά, νὰ σᾶς γεµίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑποµονὴ στὴν θλίψη. Καὶ νὰ ἐπιµένετε στὴν προσευχή, συνεχίζει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ λαµβάνετε σπουδαία βοήθεια στὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς σας. Ἔτσι καὶ ἡ Μελάνη, ἀδιάφορη γιὰ τὶς κοσµικὲς ἀπολαύσεις, ἀποσύρθηκε σὲ ἕνα ἐξοχικό της κτῆµα, ὅπου ἀφοσιώθηκε στὴν µελέτη καὶ τὴν προσευχή. Ἐκεῖ ἐπίσης καλλιγραφοῦσε ἱερὰ βιβλία καὶ τὰ ἔδινε νὰ τὰ διαβάζουν οἱ πιστοί. Διέθεσε ὅλη της τὴν περιουσία γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν καὶ ἀσθενῶν καὶ ἀφοῦ ἐπισκέφθηκε πολλοὺς τόπους βοηθῶντας τοὺς πάσχοντες, κατέληξε στὴν Ἱερουσαλήµ, ὅπου καὶ πέθανε ἀπὸ πλευρίτιδα. Ὁ δὲ Σ. Εὐστρατιάδης γράφει τὰ ἑξῆς γιὰ τὴν Ἁγία αὐτή: »…Αὕτη ἧν ἐπὶ τῆς βασιλείας Ὀνωρίου (395-423) Ῥωµαία πλουσία καὶ ἐκ γένους περιφανοῦς καὶ ἐνδόξου. Συζευχθεῖσα παρὰ τὴν θέλησιν αὐτῆς, ἀπεσύρθη µετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῶν δυὸ αὐτῆς τέκνων εἰς ἓν προάστειον τῆς Ῥώµης, ἐπιµελουµένη τῶν πτωχῶν, ὑποδεχοµένη τοὺς ξένους, ἐπισκεπτοµένη τοὺς ἐξορίστους καὶ ἐν φυλακαῖς καὶ θεραπεύουσα τοὺς νοσοῦντας. Μετὰ τὴν ἐκποίησιν τῶν κτηµάτων αὐτῆς καὶ διανοµὴν τῶν προσόντων εἰς µονὰς καὶ ἐκκλησίας, διὰ τῆς Ἀφρικῆς καὶ Ἀλεξανδρείας κατέλαβε τὰ Ἱεροσόλυµα καὶ ἐνεκλείσθη εἰς πενιχρὸν κελλίον· ἐκεῖ ἔκτισε καὶ µονὴν εἰς ἣν συνήγαγεν ἐνενήκοντα παρθένους, ἐξ ἰδίων διὰ τὴν διατροφὴν αὐτῶν δαπανῶσα· µικρὸν ἀσθενήσασα ἐκ πλευρίτιδος, µετέλαβε τῶν ἀχράντων µυστηρίων ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ ἐπισκόπου Ἐλευθερουπόλεως καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ». Ὁ Ἅγιος Ζωτικός ὁ ὀρφανοτρόφος Γεννήθηκε καὶ ἀνατράφηκε στὴν Ῥώµη ἀπὸ εὐγενῆ οἰκογένεια µὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ παιδεία. Τὸν στόλιζε πολλὴ φιλανθρωπία καὶ τὸν διέκρινε ἡ εἰλικρινὴς προσπάθεια στὸ νὰ ὑπηρετεῖ τὸν Χριστό, πράττοντας τὶς ἐντολές Του. Γι΄ αὐτὰ τοῦ τὰ χαρίσµατα, ὁ Ζωτικὸς ἦταν πολὺ ἀγαπητὸς στὸν Μεγάλο Κωνσταντῖνο (330 µ.Χ.). Ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἔκτισε τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν ἀνέδειξε πρωτεύουσα τοῦ κράτους του, προσκάλεσε σ΄ αὐτὴν τὸν Ζωτικό µε ἄλλους εὐσεβεῖς ἄνδρες, γιὰ νὰ τοὺς ἔχει ἐκεῖ πολύτιµους ἐργάτες τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης. Ὁ Ἅγιος Ζωτικὸς διακρίθηκε κυρίως στὴν περιποίηση τῶν λεπρῶν, τοὺς ὁποίους πλησίαζε χωρὶς φόβο, δίνοντάς τους βοηθήµατα καὶ παρηγορῶντας τὴν δυστυχία τους µὲ ἀδελφικὴ ἀφοσίωση. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὁ γιός του, Κωνστάντιος, ἀκολούθησε ἄλλους δρόµους καὶ κακοµεταχειρίστηκε τὸν Ζωτικό, μὲ ἀποτέλεσµα ὁ φιλάνθρωπος αὐτὸς ἄνδρας νὰ πεθάνει ἀπὸ τὶς κακουχίες καὶ τὶς ταλαιπωρίες. Ἀλλ΄ ὁ θάνατός του κίνησε τὴν µετάνοια τοῦ Κωνσταντίου. Ἀφοῦ µεταµελήθηκε, τίµησε τὴν µνήµη του κτίζοντας ἕνα λεπροκοµεῖο γιὰ τὴν περίθαλψη τῶν λεπρῶν καὶ τὸ προίκισε µὲ πολλὰ κτήµατα καὶ εἰσοδήµατα. Ἀπὸ τότε, πολλοὶ αὐτοκράτορες, ὅπως ὁ Κωνσταντῖνος Ζ΄ ὁ Πορφυρογέννητος (945), ὁ Ἰωάννης ὁ Τσιµισκὴς (963-976), ὁ Ῥωµανὸς ὁ Γ΄ (1028-1034), ἐξασφάλιζαν τὴν καλὴ λειτουργία του καὶ ἐξυπηρετοῦσε πλῆθος λεπρῶν, χάρη στὴν ἀρχικὴ φιλανθρωπικὴ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Ζωτικοῦ. Ὁ Ὅσιος Γελάσιος Ὁ Ὅσιος Γάιος Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Οἱ Ἁγίες δέκα (10) Παρθένες Αὐτὲς µαρτύρησαν στὴν Νικοµήδεια (ἴσως ἐπὶ Μαξιµιανοῦ (286-305), τότε ποὺ πλῆθος χριστιανῶν µαρτύρησε σ΄ αὐτὴν τὴν πόλη). Αὐτὲς λοιπόν, ἀφοῦ τοὺς ἔβγαλαν τὰ µάτια, κατόπιν τοὺς ἔγδαραν τὸ σῶµα καὶ ἔτσι παρέδωσαν τὸ πνεῦµα τους στὸν Θεό. Ἡ Ἁγία Ὀλυµπιοδώρα Μαρτύρησε διὰ πυρὸς. Ὁ Ἅγιος Βούσιρις Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν θανάτωσαν γυναῖκες µὲ σαΐτες ποὺ ὑφαίνουν. Ἡ Ἁγία Νέµη Μαρτύρησε διὰ ξίφους. (Κάτ΄ ἄλλους Ἅγιος Νέµης). Ὁ Ἅγιος Γαυδέντιος Δὲν βρίσκουµε πουθενὰ βιογραφικά του στοιχεῖα. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος, ὁ θαυµατουργὸς καὶ λεγόµενος µαχαιρωµένος Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές, γνωστὸς ὅµως τοπικὸς Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου στὸν Ἀναλιόντα (Πατµιακὸς Κώδικας 266). Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|